Αν και ο Cedric είναι πλήρως λειτουργικός, η ταχύτητά του μπορεί να συγκριθεί με αυτές ενός συμβατικού κομπιούτερ της δεκαετίας του ’50. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στο BBC o Max Shulaker, μέλος της ομάδας του αμερικανικού πανεπιστημίου, αν χρησιμοποιήσει κανείς ανθρωπομορφικούς όρους, θα παρομοίαζε τον υπολογιστή με ένα μικρό παιδί, που ξέρει τα γράμματα της αλφαβήτου και μπορεί επίσης να μετρήσει μέχρι το δέκα.
Ακόμη κι έτσι, όμως, καταφέρνει να λύνει απλά προβλήματα, όπως να ταξινομεί αριθμούς, χωρίς να δίνει ποτέ λανθασμένη απάντηση. Κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά με ένα μηχάνημα που έχει κατασκευασθεί από το συγκεκριμένο υλικό.
Επομένως, πολύ περισσότερο από τις σημερινές δυνατότητες του, ο Cedric αποτελεί ορόσημο καθώς αποδεικνύει για πρώτη φορά στην πράξη πως μπορεί να κατασκευασθεί ένας υπολογιστής από νανοσωλήνες άνθρακα.
Έτσι, ανοίγει πλέον τον δρόμο για ηλεκτρονικές συσκευές νέας γενιάς, οι οποίες θα είναι ταχύτερες και λιγότερο ενεργοβόρες από τις σημερινές. Και παράλληλα, δίνει μια διέξοδο στο αναπόφευκτο φυσικό όριο που κάποια στιγμή θα έθετε το πυρίτιο, όσον αφορά την αύξηση της πυκνότητας των τρανζίστορ και, κατά συνέπεια, την ανάπτυξη ολοένα ταχύτερων ηλεκτρονικών συσκευών. Κάτι που θα σημαίνει ότι θα πάρει παράταση για αρκετές δεκαετίες ακόμη ο νόμος του Moore.
Παρόλο που πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν εδώ και καιρό πως οι νανοσωλήνες άνθρακα θα αποτελέσουν τον διάδοχο του πυριτίου, μέχρι σήμερα καμία άλλη επιστημονική ομάδα στον κόσμο δεν είχε καταφέρει να αναπτύξει ένα λειτουργικό μηχάνημα.
Αντίθετα, η ομάδα του Stanford έλυσε τα δύο σημαντικότερα εμπόδια που μέχρι σήμερα έμοιαζαν ανυπέρβλητα, υποστηρίζοντας μάλιστα πως από εδώ και πέρα είναι απλώς θέμα χρόνου να αναπτυχθούν πιο ισχυρά μηχανήματα. Γι’ αυτό τον σκοπό, το επόμενο βήμα τους θα είναι να μικρύνουν το μέγεθος των τρανζίστορ, τα οποία στην παρούσα μορφή τους είναι μεγαλύτερα από τα τσιπ πυριτίου.
(skai)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου