Η συνειδητοποίηση των ιστορικών ευθυνών της Ευρώπης μπορεί ακόμα να συμβάλει θετικά στη διόρθωση της πορείας της ιστορίας. Έχουμε προσωπικά από καιρό εγείρει το ζήτημα της αποζημίωσης της αφρικανικής ηπείρου από ορισμένα άλλοτε αποικιοκρατικά ευρωπαϊκά κράτη.
Είναι προφανές πως τα κράτη αυτά (η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Πορτογαλία) οφείλουν να αποζημιώσουν τον πλανήτη, με τη μορφή της αυξανόμενης χρηματοδότησης του αγώνα κατά της πείνας, υπέρ της ύδρευσης, της εκπαίδευσης στην Αφρική.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την κρίση που διαπερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) -και την ευαίσθητη θέση της Γερμανίας ως μεγάλης οικονομικής δύναμης, που η σημερινή της κυβέρνηση αρνείται να επιδείξει μια μορφή ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που τη θεωρεί, δίχως άλλο, υπέρμετρα δαπανηρή. Αλλά οι Γερμανοί θα έπρεπε να συνυπολογίσουν πόσο κόστισε η αλληλεγγύη και η ειρήνη που τις παρέσχον κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τη στήριξη των εταίρων τους στο ΝΑΤΟ, και που μακροπρόθεσμα επέτρεψε την επανένωση της Γερμανίας.
Αλλά οι Γερμανοί οφείλουν επίσης να συνυπολογίσουν τις καταστροφές για τις οποίες είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι: το υποχρεωτικό δάνειο από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα καταναγκαστικά έργα των Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου, την Γκουέρνικα -και όλα εκείνα τα ονόματα που αναφέρονται στα μαρτύρια που υπέστησαν οι ευρωπαϊκοί λαοί από τους Γερμανούς, χωρίς να λησμονούμε το ολοκαύτωμα.
Η χιτλερική Γερμανία θα μπορούσε να είχε διαμελιστεί δια παντός και να έχει υποστεί υποχρεωτική αποβιομηχάνιση. Αλλά οι δυτικοί δεν της επιφύλασσαν αυτήν την τύχη· υπερέβησαν την παντοκρατορία τους και έθεσαν ξανά σε λειτουργία τη Δυτική Γερμανία. Η σημερινή Γερμανία συνεχίζει να έχει ως σήμερα ένα απαράγραπτο χρέος προς τους μεγάλους Ευρωπαίους σαν τον Γάλλο Ρομπέρ Σουμάν (Robert Schuman), τον Ιταλό 'Αλτσιντε Ντε Γκάσπερι (Alcide De Gasperi) ή τον Βέλγο Πολ-Ανρί Σπάακ (Paul-Henri Spaak).
Ήρθε η ώρα η Γερμανία, πέραν των χρεών που έχει ήδη αναγνωρίσει και ρυθμίσει, να επιδείξει αυθεντική γενναιοδωρία. Φυσικά, πραγματοποίησε δύσκολες μεταρρυθμίσεις που της επιτρέπουν σήμερα να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των κεφαλαίων. Φυσικά η Ελλάδα ξόδευε χωρίς περίσκεψη, ή άστοχα· αλλά η Ελλάδα υπέφερε τόσο πολύ από τη γερμανική κατοχή, που η Γερμανία θα όφειλε να επιδείξει γενναιοδωρία χωρίς να μένει σε παρόμοιους υπολογισμούς.
Σήμερα η Γερμανία έχει τα μέσα να συμπαρασύρει την Ευρώπη προς την ανάπτυξη, διαθέτοντας στην υπηρεσία της ηπείρου τα πλεονάσματά της. Χρειάζεται παράλληλα να προωθήσει μεταρρυθμίσεις για τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εταίρων της και να τους προσφέρει ρευστότητα όποτε κριθεί αναγκαίο· χρειάζεται επίσης να αναλάβει την πρωτοβουλία να χρηματοδοτήσει τα μεγάλα έργα που οδηγούν σε προσέγγιση τα ευρωπαϊκά κράτη, διευκολύνουν τις συναλλαγές μεταξύ τους και τα επιτρέπουν να ανταγωνιστούν Αμερικανούς και Ασιάτες.
Έστω και χωρίς να εδρεύει στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ ή να διαθέτει ατομική βόμβα, η Γερμανία μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο στη διεθνή σκηνή· με τον εργατικό της λαό, την τεχνολογική της υπεροχή, Το εξαιρετικός της μάνατζμεντ, την εμπέδωση του αισθήματος του εθνικού συμφέροντος και τη σημασία που δίδει στον κοινωνικό διάλογο, μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα για την ίδια, πράττοντας πολύ περισσότερα για τους άλλους.
Όλα αυτά υπό τον όρο να συνειδητοποιήσει αυτόν τον ρόλο και να συναισθανθεί την ανάγκη της γενναιοδωρίας. Ο καγκελάριος Βίλι Μπραντ (Willy Brandt) διέθετε αυτού του είδους την πολιτική γενναιοδωρία: την είχε αποδείξει στο γκέτο της Βαρσοβίας ή αναγνωρίζοντας τα γερμανικά σύνορα του 1945. Ποιος στη σημερινή Γερμανία μπορεί να δείξει ανάλογη γενναιοδωρία σήμερα, που η Ευρώπη έχει τόσο ανάγκη από περισσότερο φεντεραλισμό;
Pourquoi l'Allemagne doit être généreuse avec la Grèce
Le Monde
*H Beate Klarsfeld είναι ακτιβίστρια του αντιναζιστικού κινήματος, υποψήφια πρόεδρος της Γερμανίας του κόμματος «η αριστερά» στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου