Τρύπα στο νερό

του Γ. Πρετεντέρη

ΑΚΟΥΣΑ για (πολλοστή φορά) τις προθέσεις τηςκυβέρνησης να αλλάξει τους κανόνες χρηµατοδότησηςτων κοµµάτων και (παρεµπιπτόντως) να τους κόψει και ένα 20% λόγω κρίσης.

ΓΙΑ ΤΟ ∆ΕΥΤΕΡΟ, καµία αντίρρηση.Οταν κόβονται µισθοί και συντάξεις, δεν βλέπω γιατί να µην κόβεται και η επιχορήγηση των κοµµάτων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ, όµως, «ήµουνα νιος και γέρασα». Στην κυβέρνηση των επαναλαµβανόµενων εξαγγελιών είναιη πιο επαναλαµβανόµενη εξαγγελία. Να δεχτώ απλώς ως ελαφρυντικό ότι είναι πάντα ευκολότερο να αλλάζεις τους άλλους από τον εαυτό σου.

∆ΙΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ∆ΥΟ κόµµατα εξουσίας αποδεικνύονται το ίδιο οικονοµικά αφερέγγυα. Υπερχρεωµένα, σπάταλα, αδιαφανή... Τα οικονοµικά των µικρότερων κοµµάτων είναι απλώς περισσότερο αδιαφανή µε αποτέλεσµα ούτε να ξέρουµε ούτε να µαθαίνουµε ποτέ πού πηγαίνουν τα χρήµατα τα οποία απλόχερα τούς µοιράζει το δηµόσιο ταµείο.

ΘΑ ∆ΕΧΤΩ ότι οι σχέσεις χρήµατος και πολιτικής δεν είναι απλή υπόθεση. Οχι µόνο επειδή το χρήµα αποτελεί ενοχοποιηµένηέννοια: ο υποκριτικός καθωσπρεπισµόςαπαιτεί τα κόµµατα ναλειτουργούν τζάµπα και οι πολιτικοί να κυβερνούν δωρεάν.

ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ επειδή στα σύνορα τηςπολιτικής χρηµατοδότησης εντοπίζονται οι µεγαλύτερεςυποθέσεις διαφθοράς στις σύγχρονες δηµοκρατίες.

ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ότι σχεδόν δεν υπήρξε ευρωπαίος πολιτικός της τελευταίας τριακονταετίας που ναµην ενεπλάκη σε (τουλάχιστον µία) περίπτωση αµφιλεγόµενηςπολιτικής χρηµατοδότησης. Από τον Μιτεράν καιτον Σιράκ έως τονΜπλερ και τον Κολ.Από τον Αντρεότι και τον Κράξι έως τον Ζιπέ και τον Σρέντερ. Ακόµη κι ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας παραιτήθηκε προ µηνών γιαµια τέτοια υπόθεση.

ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ εξοργισµένοι στην Ελλάδα µε τη Siemens θα πρέπει να συνεκτιµήσουν ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρεςείχαν κατά καιρούς τις Siemens τους – όταν δεν ήταν η ίδια η Siemens. ∆εν αποτελεί ελληνική πατέντα.

ΑΥΤΟ, ΦΥΣΙΚΑ, δεν µειώνει τις απαιτήσεις για διαφάνεια, ιδίως όταν το χρήµα είναι δηµόσιο. ∆ιότι το κάθε κόµµα έχει ίσως το δικαίωµα να χρησιµοποιεί όπως νοµίζει τις συνδροµές και τις χορηγίες των µελών και των φίλων του. Αλλά σίγουρα πρέπει να δίνει λόγο για το χρήµα που του δίνει η Πολιτεία και ο έλληνας φορολογούµενος.

ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, όµως, το πρόβληµα δεν είναι οι κανόνες.

Το πρόβληµα είναι η εφαρµογή και ο έλεγχός τους. Τι περιµένει κανείς όταν τα οικονοµικά των κοµµάτων ελέγχονται από επιτροπή της Βουλής η οποία αποτελείται από τα... κόµµατα; Τι τεκµήριο φερεγγυότητας διαθέτει µια τέτοια διαδικασία;

ΓΙ’ ΑΥΤΟ, λοιπόν, πριν η κυβέρνηση καταλήξει σε νέους κανόνες, χρήσιµο είναι να σκεφτεί ποιος θα τους εφαρµόζει και πώς θα τους ελέγχει. ∆ιαφορετικά, η εξαγγελία θα αποδειχτεί άλληµια τρύπα στο νερό.

Τα Νέα