Τα παιδιά που είχαν λιγότερη αυτοπειθαρχία στην ηλικία των πέντε ετών αντιμετωπίζουν διπλασιες πιθανότητες ασθένειας όταν φτάσουν την ηλικία των 32 ετών. Η λίστα περιλαμβάνει την υπέρταση, την παχυσαρκία, τις πνευμονοπάθειες, τους εθισμούς και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Επιπλέον, αμοίβονται 20% λιγότερο κατά μέσο όρο.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο στο Proceedings of the National Academy of Sciences με επικεφαλής τον Τέρι Μόφιτ του Πανεπιστημίου Duke στη Βόρειο Καρολίνα.
Αντίσταση στα κουλουράκια
Η σχέση της αυτοπειθαρχίας στην παιδική ηλικία με τις επιτυχίες στην ενήλικη ζωή ήταν εξάλλου γνωστή από παλαιότερα:
Όπως επισημαίνει ο δκτυακός τόπος του Science, ένα ιστορικό πείραμα για το ίδιο θέμα είχε πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του 1960 από τον ψυχολόγο Ουόλτερ Μίσελ του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Ο Μισέλ άφηνε μόνα τους στο δωμάτιο νήπια τεσσάρων ετών με την οδηγία να μην ακουμπήσουν τα κουλουράκια που είχε τοποθετήσει στο τραπέζι. Φυσικά, πολλά παιδιά δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό.
Όσα όμως μπορούσαν, έγιναν τελικά καλύτεροι μαθητές στο σχολείο όταν μεγάλωσαν, σύμφωνα με τυποποιημένα τεστ που μετρούν τις σχολικές επιδόσεις.
Από τα κουλουράκια στα ναρκωτικά
Η νέα μελέτη εξέτασε 1.000 παιδιά στη Νέα Ζηλανδία που γεννήθηκαν τη διετία 1972-73, και τα παρακολούθησε μέχρι την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Εξέτασε επίσης 500 ετεροζυγωτικούς διδύμους από τη Βρετανία, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν από την ηλικία των 4 ετών μέχρι τα 12.
Όλα τα παιδιά υποβλήθηκαν σε τεστ που εξετάζουν διάφορες παραμέτρους του αυτοελέγχου, όπως τον παρορμητισμό, την επιμονή στην εκτέλεση εργασιών, την υπερκινητικότητα και την υπομονή τους όταν περίμεναν στην ουρά.
Συγκριτικά με τα τους πιο πειθαρχειμένους συνομιλήκους τους, τα παιδιά με μειωμένο αυτοέλεγχο ήταν πιθανότερο να έχουν αρχίσει το κάπνισμα, να έχουν κακές επιδόσεις στο σχολίο και να προκαλούν καβγάδες στην ηλικία των 12 ετών.
Το πρόβλημα δεν ήταν παροδικό: όταν έφτασαν στα 32 τους χρόνια, τα παιδιά με μειωμένο αυτοέλεγχο είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν προβλήματα υγείας και κατά μέσο όρο αμοίβονταν 20% λιγότερο. Αντιμετώπιζαν επίσης τριπλάσιες πιθανότητες να έχουν εθιστεί στον καπνό ή σε ναρκωτικά, ή να έχουν καταδικαστεί για παρανομίες.
Είναι όμως καταδικασμένα τα απειθάρχητα παιδιά:
Το κατά πόσο ο αυτοέλεγχος είναι μια επίκτητη ή εν μέρει κληρονομική ιδιότητα παραμένει άγνωστο. Άγνωστο παραμένει επίσης το κατά πόσο η αυτοπειθαρχία βελτιώνεται με την άσκηση.
Το ευχάριστο πάντως είναι ότι ορισμένα παιδιά της μελέτης βελτίωσαν με τον καιρό την αυτοπειθαρχία τους.
Οι επικεφαλής της μελέτης τονίζουν επίσης ότι τα παιδιά δεν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, πειθαρχημένα και απειθάρχητα, αλλά κατανέμονται σε ένα συνεχές φάσμα, με τα περισσότερα να βρίσκονται κάπου στη μέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου