Δυναμικό και επαναστατικό το χθεσινό οπτικοακουστικό υπερθέαμα του
Ροτζερ Γουότερς «The Wall» ξεσήκωσε το κοινό του ΟΑΚΑ, με στίχους των
Pink Floyd και ισχυρά κοινωνικοπολιτικά μηνύματα.
Στις 21.30 ακριβώς, ξεκίνησε ένα σόου το οποίο η «New York Post» χαρακτήρισε «The best Arena show ever. Period». Πρώτα ακούστηκε η φωνή του Κερκ Ντάγκλας «I am Spartacus» από την ομώνυμη ταινία, ενώ στον λευκό τοίχο του σκηνικού ήταν γραμμένη η λέξη Capitalism με τη γραμματοσειρά της Coca Cola.
Ο Ρότζερ Γουότερς εμφανίστηκε φορώντας μαύρα ρούχα και λευκά παπούτσια και ξεκίνησε με το τραγούδι «In the flesh», ενώ κόκκινα πυροτεχνήματα φώτισαν τον νυχτερινό ουρανό.
Στη συνέχεια, ο Γουότερς φόρεσε ένα μαύρο δερμάτινο παλτό και γυαλιά ηλίου, από τα ηχεία ακούγονταν πολεμικοί ήχοι, ενώ στο σκηνικό προβάλλονταν διάφορα συνθήματα.
H συναυλία συνεχίστηκε με το τραγούδι «The thin ice» αλλά και το «Another brick in the wall» ίσως το πιο πολυτραγουδισμένο κομμάτι στα χρονικά της ροκ σκηνής, ενώ κατά τη διάρκεια του, ένας τεράστιος δάσκαλος με σφυρί για κεφάλι, άρχισε να φουσκώνει σιγά σιγά και να γίνεται μια κινούμενη τεράστια μαριονέτα. Για τα φωνητικά του συγκεκριμένου τραγουδιού, εμφανίστηκαν στη σκηνή μαζί με τον Γουότερς, μια χορωδία από παιδιά που φορούσαν μπλούζες με το σύνθημα «Ο φόβος χτίζει τείχη».
Ωστόσο η μεγάλη έκπληξη ήταν στο τραγούδι «Mother», όπου όταν ο Γουότερς είπε τον στίχο «Mother, should I trust the government» (= Μητέρα, να εμπιστευτώ την κυβέρνηση;), στον τοίχο εμφανίστηκε γραμμένο στα ελληνικά το σύνθημα «Να γ@μ#θε! η κυβέρνηση».
Στο «Goodbye Blue Sky», αεροπλάνα έριχναν αντί για βόμβες σταυρούς, δολάρια, σφυροδρέπανα, το σήμα της Μερσεντές και άλλα σύμβολα που σύμφωνα με τη φιλοσοφία του The Wall, σηματοδοτούν την καταπίεση.
Σε όλο το πρώτο μέρος της παράστασης σταδιακά χτιζόταν ο τοίχος γύρω από τον Γουότερς, ώσπου έμεινε ένα παράθυρο ανοιχτό από το οποίο τραγούδησε το «Goodbye Cruel World» και στον τοίχο εμφανίστηκε το μήνυμα «Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που στείλατε φωτογραφίες χαμένων, αγαπημένων προσώπων σας. Ευχαριστώ, Ρότζερ».
Ακολούθησε ένα 25λεπτο διάλειμμα κατά το οποίο εμφανίστηκαν στον τοίχο εικόνες γνωστών προσώπων όπως ο Μαχάτμα Γκάντι αλλά και όλες οι εικόνες αγαπημένων προσώπων που έστειλε το ελληνικό κοινό στον Γουότερς.
Το δεύτερο μέρος άρχισε με το «Nobody' s home» ενώ ακολούθησαν τα «Vera» και τα «Bring the boys back». Στο «Comfortably numb» ο Γουότερς τραγουδά μπροστά από τον πλέον κλειστό τοίχο, ενώ ο κιθαρίστας στεκόταν στη κορυφή του.
Τέλος ένα αιωρούμενο γουρούνι που έγραφε «εμπιστευτείτε μας» έπεσε πάνω στο κοινό και το τείχος γκρεμίστηκε κυριολεκτικά. Η συναυλία έκλεισε με το «Outside The Wall» και ο ίδιος ο Γουότερς κλείνοντας τη συναυλία, δήλωσε συγκινημένος «Δεν είναι εύκολο να είσαι έξω από το τείχος. Είστε φανταστικό κοινό και αυτό σημαίνει πολλά για μας».
Στις 21.30 ακριβώς, ξεκίνησε ένα σόου το οποίο η «New York Post» χαρακτήρισε «The best Arena show ever. Period». Πρώτα ακούστηκε η φωνή του Κερκ Ντάγκλας «I am Spartacus» από την ομώνυμη ταινία, ενώ στον λευκό τοίχο του σκηνικού ήταν γραμμένη η λέξη Capitalism με τη γραμματοσειρά της Coca Cola.
Ο Ρότζερ Γουότερς εμφανίστηκε φορώντας μαύρα ρούχα και λευκά παπούτσια και ξεκίνησε με το τραγούδι «In the flesh», ενώ κόκκινα πυροτεχνήματα φώτισαν τον νυχτερινό ουρανό.
Στη συνέχεια, ο Γουότερς φόρεσε ένα μαύρο δερμάτινο παλτό και γυαλιά ηλίου, από τα ηχεία ακούγονταν πολεμικοί ήχοι, ενώ στο σκηνικό προβάλλονταν διάφορα συνθήματα.
H συναυλία συνεχίστηκε με το τραγούδι «The thin ice» αλλά και το «Another brick in the wall» ίσως το πιο πολυτραγουδισμένο κομμάτι στα χρονικά της ροκ σκηνής, ενώ κατά τη διάρκεια του, ένας τεράστιος δάσκαλος με σφυρί για κεφάλι, άρχισε να φουσκώνει σιγά σιγά και να γίνεται μια κινούμενη τεράστια μαριονέτα. Για τα φωνητικά του συγκεκριμένου τραγουδιού, εμφανίστηκαν στη σκηνή μαζί με τον Γουότερς, μια χορωδία από παιδιά που φορούσαν μπλούζες με το σύνθημα «Ο φόβος χτίζει τείχη».
Ωστόσο η μεγάλη έκπληξη ήταν στο τραγούδι «Mother», όπου όταν ο Γουότερς είπε τον στίχο «Mother, should I trust the government» (= Μητέρα, να εμπιστευτώ την κυβέρνηση;), στον τοίχο εμφανίστηκε γραμμένο στα ελληνικά το σύνθημα «Να γ@μ#θε! η κυβέρνηση».
Στο «Goodbye Blue Sky», αεροπλάνα έριχναν αντί για βόμβες σταυρούς, δολάρια, σφυροδρέπανα, το σήμα της Μερσεντές και άλλα σύμβολα που σύμφωνα με τη φιλοσοφία του The Wall, σηματοδοτούν την καταπίεση.
Σε όλο το πρώτο μέρος της παράστασης σταδιακά χτιζόταν ο τοίχος γύρω από τον Γουότερς, ώσπου έμεινε ένα παράθυρο ανοιχτό από το οποίο τραγούδησε το «Goodbye Cruel World» και στον τοίχο εμφανίστηκε το μήνυμα «Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που στείλατε φωτογραφίες χαμένων, αγαπημένων προσώπων σας. Ευχαριστώ, Ρότζερ».
Ακολούθησε ένα 25λεπτο διάλειμμα κατά το οποίο εμφανίστηκαν στον τοίχο εικόνες γνωστών προσώπων όπως ο Μαχάτμα Γκάντι αλλά και όλες οι εικόνες αγαπημένων προσώπων που έστειλε το ελληνικό κοινό στον Γουότερς.
Το δεύτερο μέρος άρχισε με το «Nobody' s home» ενώ ακολούθησαν τα «Vera» και τα «Bring the boys back». Στο «Comfortably numb» ο Γουότερς τραγουδά μπροστά από τον πλέον κλειστό τοίχο, ενώ ο κιθαρίστας στεκόταν στη κορυφή του.
Τέλος ένα αιωρούμενο γουρούνι που έγραφε «εμπιστευτείτε μας» έπεσε πάνω στο κοινό και το τείχος γκρεμίστηκε κυριολεκτικά. Η συναυλία έκλεισε με το «Outside The Wall» και ο ίδιος ο Γουότερς κλείνοντας τη συναυλία, δήλωσε συγκινημένος «Δεν είναι εύκολο να είσαι έξω από το τείχος. Είστε φανταστικό κοινό και αυτό σημαίνει πολλά για μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου