Γράφει ο Χρίστος Βαχτσιαβάνος
Ο Φασισμός μέσα σε μία κοινωνία μπορεί να συναντηθεί σε
πολλές μορφές κοινωνικών δραστηριοτήτων, αλλά σκοπός του άρθρου αυτού είναι να
προσδιορίσει το Φασισμό όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τη δράση πολιτικών μορφωμάτων,
τους τελευταίους μήνες ιδιαίτερα δημοφιλείς και στη χώρα μας.
Ο όρος «Φασισμός» γεννήθηκε μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου
Πολέμου στην Ιταλία του Μουσολίνι. Έκτοτε,
η αναφορά μας στο συγκεκριμένο όρο παραπέμπει στην εθνικιστική εκείνη ιδεολογία
που έχει ως σκοπό να θέσει το έθνος υπεράνω κάθε αξίας, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε
μέσο που επιτυγχάνει το σκοπό αυτό.
Μετά τις εκλογές
της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου, ο Φασισμός απέκτησε στην Ελλάδα τη δική του
ισχυρή φωνή μέσω του εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής. Ένα κίνημα που τα
προηγούμενα χρόνια απορριπτόταν πλήρως από τους Έλληνες πολίτες, αλλά που στις
τελευταίες εκλογές εκμεταλλευόμενο το θυμό, την οργή και την αγανάκτηση της
κοινωνίας αναρριχήθηκε σε εξωπραγματικά, για άλλες εποχές, ποσοστά, ενώ, όπως
καταγράφουν και τελευταίες δημοσκοπήσεις, η απήχησή του αυξάνεται διαρκώς, παρά
τα περιστατικά ωμής βίας και ρατσισμού στα οποία έχουν συμμετάσχει κατά καιρούς
μέλη αλλά και βουλευτές του κινήματος.
Κάθε γεγονός, όμως,
έχει και μια αιτία. Το ίδιο ισχύει και για την έκρηξη... δημοφιλίας της Χρυσής
Αυγής. Η απότομη άνοδος της και η σταδιακή αποδοχή των «ακτιβιστικών» ενεργειών
της από την κοινωνία οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην ανικανότητα του κρατικού
μηχανισμού να λειτουργήσει αποτελεσματικά και δίκαια. Ο ανήθικος τρόπος ζωής, η
ανομία, η ατιμωρησία, η έλλειψη κράτους δικαίου και η εκτεταμένη διαπλοκή που
κυριάρχησαν μεταπολιτευτικά, σε συνδυασμό, με τη ραγδαία αύξηση της
λαθρομετανάστευσης τα τελευταία χρόνια, βοήθησαν –και βοηθούν- φασιστικά
μορφώματα να βρουν «πρόσφορο» έδαφος προκειμένου να αναπτύξουν τη δράση τους
και τη ρητορική τους. Μόνο αυτό, όμως, δεν αρκεί για να «ευδοκιμήσουν» κινήματα
σαν τη Χρυσή Αυγή στην πολιτική ζωή μιας χώρας…
Μια πολιτική δεν
μπορεί να καθιερωθεί εάν δεν έχει κοινωνικά ερείσματα και υποστήριξη. Η Χρυσή
Αυγή δυναμώνει πολιτικά διότι η κοινωνία της το επέτρεψε. Και η κοινωνία έπραξε
κατά αυτόν τον τρόπο διότι το έλλειμμα παιδείας της είναι τεράστιο. Αυτό δεν
είναι μια μονομερής διαπίστωση που την αντιλαμβάνεται κανείς τώρα, λόγω του
φαινομένου που αναλύεται. Μια ματιά στον τρόπο ζωής του νεοέλληνα τις
τελευταίες δεκαετίες, από την πιο απλή καθημερινή του συνήθεια, μέχρι τη
νοοτροπία του και τις παγιωμένες του αντιλήψεις για την έννοια του πολίτη,
καταδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Με βάση τα
παραπάνω, υπάρχουν δύο αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης του Φασισμού στην
Ελλάδα. Ο πρώτος είναι, η άμεση αναδιοργάνωση του κράτους, η βελτίωση της
λειτουργικότητας του, η εξεύρεση λύσης σε προβλήματα που ταλανίζουν την
ελληνική κοινωνία, τα τελευταία χρόνια με έντονο τρόπο μάλιστα
(λαθρομετανάστευση, παραεμπόριο, κλπ), ώστε να χτυπηθεί ο Φασισμός στη ρίζα
του, εκεί που ποντάρει, πιο συγκεκριμένα, προκειμένου να καρπωθεί πολιτικά
οφέλη.
Η βελτίωση της παιδείας
της ελληνικής κοινωνίας, ως δεύτερη λύση, είναι επιτακτική και αποτελεί τη
σίγουρη λύση σε κάθε είδους κοινωνικό πρόβλημα. Όπως έλεγε και ο Μιγκέλ ντε
Ουναμούνο, «ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα, και ο ρατσισμός με το
ταξίδι»… Όμως, αν θέλουμε να λειτουργούμε πάνω σε μια ρεαλιστική βάση, θα
χρειαστούν τουλάχιστον δέκα χρόνια προκειμένου μια κοινωνία, όπως η ελληνική,
να αλλάξει άρδην νοοτροπία και τρόπο αντίληψης. Άρα, η άμεση ενεργοποίηση του
κρατικού μηχανισμού προς όφελος των πολιτών, είναι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η
μόνη λύση που φαίνεται να μπορεί να αποφέρει αποτέλεσμα σε σχετικά σύντομο
χρονικό διάστημα.
Κλείνοντας, θα
έπρεπε να τονιστεί πως η νομική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής είναι επιτακτική
σε περιπτώσεις όπως τα περιστατικά βίας των περασμένων ημερών, όπου καταργείται,
δηλαδή, κάθε έννοια νομιμότητας και όπου η ανθρώπινη ύπαρξη ευτελίζεται. Όμως
ανάλογη επέμβαση της Δικαιοσύνης θα πρέπει να γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις
πολιτικής διαφθοράς και διαπλοκής προκειμένου να μην κλονίζεται η αξιοπιστία
του ύψιστου αυτού θεσμού στα μάτια της κοινωνίας.
Παλαιότερα άρθρα του Χρίστου Βαχτσιαβάνου:
Follow on Twitter: https://twitter.com/C_Vachtsiavanos
ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήVIDEO
http://youtu.be/2J1KyAt7OZM
ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ 10ΠΛΑΣΙΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε πλάκα όλοι σας που ξαφνικά θυμηθήκατε τον φασισμό και τα ευτράπελα που προκαλεί η χρυσή αυγή, μάλλον παιδεία χρειάζεστε και εσείς, γιατί όταν κάνετε κριτική να μην ξεχνάτε αυτά που δεν σας βολεύουν ώστε να βγει η άποψη σας. Έχετε την εντύπωση ότι με το να λέτε ότι η Χ.Α αυτό η Χ.Α. εκείνο βοηθάτε? Ο κόσμος(τουλάχιστον αυτός που λέτε ότι δεν έχει παιδεία) δεν είναι κουτός, μπορεί ο καθένας με λίγη θέληση να προσάψει σε κάθε πολιτικό κόμα πολλά αρνητικά και σε πολλές (αν όχι σε όλες) περίπτωσης τα ίδια αρνητικά που σας πειράζουν. Είναι ποιο επικίνδυνος αυτός που νομίζει ότι έχει παιδεία από κάποιον άλλο που δεν έχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι η Χ.Α τα “ΣΠΑΕΙ”, γεγονός είναι, αλλά υπάρχουν και άλλα γεγονότα που τα ξεχνάμε, τσάμπα μάγκες αδελφέ!
Επίσης θα ήθελα να αναφέρω, κάτι που έγραψες μέσα στο κείμενο σου, ότι η Χ.Α. εκμεταλλεύεται κάποιες καταστάσεις, οι άλλοι τι κάνουν?
Αλλά ξέχασα οι άλλοι είναι cool. Τουλάχιστον όπως λένε το κάνουν για την σημαία, τώρα αν δεν το κάνουν μεγια τους με χαρά τους, τόσα κουτόχορτα έχετε φάει ένα ακόμα θα σας πειράξει, γελοιότητα στο μέγιστο.
Και όσον αφορά ότι πολύ ψήφησαν Χ.Α επειδή δεν έχουμε παιδεία. Άσε μας κύριε αρθρογράφε, για όλα φταίει η παιδεία όχι μόνο για την Χ.Α. αυτό γιατί δεν το λες? Φοβάσαι? Γιατί το συμπέρασμα σου το κάνεις κατευθυνόμενο και όχι γενικά?
Εσύ που έχεις παιδεία(γιατί αν δεν έχεις θα ψήφιζες Χ.Α.), βγήκες στον “αέρα” να μας πεις τι? Για τον φασισμό? Δηλαδή αν δεν υπάρχει φασισμός όλα είναι ρόδινα? Φασισμός υπάρχει παντού, το θέμα είναι ποιο είδος φασισμού επιτρέπουμε και ναι κύριε αρθρογράφε υπάρχουν άτομα που επιτρέπουν τον φασισμό της Χ.Α. γιατί αγαπάνε την χώρα τους. Και επειδή είναι υποκειμενικό το σωστό και το λάθος, εσύ που έχεις την παιδεία πρέπει να δεχτείς την δημοκρατική άποψη κάποιον. Βγήκατε όλοι σαν βοσκοί να μαζέψετε τα πρόβατα από την χρυσή αυγή στο δικό σας το μαντρί, τσοπαναραίοι.
Τώρα για τους τρόπου που αναφέρεις για την καταπολέμηση του φασισμού, είναι οι λύσεις για να έχουμε ένα σωστό κράτος και όχι για να καταπολεμήσουμε τον φασισμό, με αφορμή αυτό θα ήθελα να σκεφτούμε αν τα αποτελέσματα αυτά στα φέρει ένα φασιστικό κόμα θα τα δεχτούμε?
Κλείνοντας και εγώ θα έλεγα ποιο σωστά(κατ΄ εμέ) είναι να ξεκινήσουμε με μία σειρά όσον αφορά τα νομικής φύσεως θέματα, από τα παλιά προς τα τωρινά και σε όλο το φάσμα όχι μόνο στην Χ.Α.
Όπως και να έχει βγάλτε τις φανέλες και ενωθείτε σε μία δύναμη καταστολής του κατεστημένου , προσπαθήστε να δείτε μακροχρόνια και προς τα πίσω για να διδαχτείτε αλλά και πως τα μπροστά για να προνοήσετε.
Οι εγκληματίες την Marfin κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι και κανείς δεν τους πλησιάζει. “Ιδιαίτερη εντύπωση που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες δημιουργήθηκε όταν κυκλοφόρησε φωτογραφία του κ.. Κωνσταντίνου στο Διαδίκτυο μπροστά στη φλεγόμενη τράπεζα Marfin, εκείνο το θλιβερό μεσημέρι του περσινού Μαΐου, να τρέχει στην οδό Σταδίου με ένα σακίδιο στην πλάτη και ένα μαντήλι στο στόμα.” ( εφημερίδα Δημοκρατία, 28/1/2011). Ο κύριος Χαζηδάκης, βουλευτής της ΝΔ, δάρθηκε και μάτωσε από αγνώστους και ακόμη περιμένουμε την ταυτοποίηση. Καίγονται βιβλιοπωλεία, Πανεπιστήμια λεηλατούνται, ο πρύτανης του ΑΠΘ δέχτηκε στο πετσί του τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίδες ποδοπατούνται και οι μικρονοϊκοί βάνδαλοι παραμένουν άγνωστοι. Οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της βαρβαρότητας που ζούμε κάθονται στα έδρανα της Βουλής και τώρα παίζουν τους δημοκρατικούς ιστρίωνες με το αίμα των θυμάτων στα χέρια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα είναι κοινωνικό must, να ευχαριστηθεί και η κυρία Διαμαντοπούλου, να είσαι αριστερό-προοδευτικός αρλουμπολόγος. Η αυθαιρεσία, η βία, η βαρβαρότης της αριστεράς και των “προοδευτικών” είναι διαμαρτυρία, κινηματική δράση. Είναι “παιδιά” που μας δέρνουν στην δικτατορία του κοινωνικού σνομπισμού.. Όλοι οι άλλοι είναι από άλλο ανέκδοτο. Ο Φαρισαϊσμός της αριστεράς πήρε τέλος. Υπάρχει σαν ένα παλιό ρούχο που το φοράμε επειδή μας το επέβαλαν και το συντηρούν οι ρεπατζούδες των ΜΜΕ(ξάπατησης).
Οι τυραγνισμένοι πολίτες κατάλαβαν. Μάταια προσπαθούν οι διάφοροι δήθεν, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής. οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου, οι σεσημασμένοι δημοσιογράφοι, οι έμπουσες, οι μποβαρίζουσες και Μεσσαλίνες να γλιτώσουν την αριστερά από την απαξίωση και την χλεύη. Τίποτα δεν θα την βοηθήσει να γλυτώσει από την μοίρα της, τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Αρκετά με την αριστερά της “διαμαρτυρίας”, της Υπατίας, της ρυπαρότητας, του βιασμού της μνήμης, τον εξευτελισμό του συλλογικού “είναι και ανήκειν” των Ελλήνων. Οι υστερικές τσιρίδες της καλοζωισμένης Κωνστανοπούλου και τα φληναφήματα του καημένου, αλλά συμπαθέστατου, Παπαδημούλη προκαλούν ένα μεγάλο γέλιο. Ο δε Πάκης Παυλόπουλος του Δεκέμβρη 2008 μας αφήνει αδιάφορους ούτε να γελάσουμε μπορούμε γιατί το γελοίο δεν παράγει γέλιο.
Η αριστερά με τις ευλογίες της ΝΔ κατέβασε την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα και επιδιώκει να χτίσει και άλλα για να την κατεβάσει ακόμα πιο χαμηλά. Αυτό πήρε τέλος. Οι λέξεις Δεξιός, ακροδεξιός, φασίστας, ρατσιστής δεν τρομάζουν κανέναν. Είναι η γλίτσα η κολλημένη στο μυαλό των αριστερο-προοδευτικών και γλίτσα θα παραμένει. Σήμερα η λέξη χρυσαυγίτης είναι κήρυγμα αγώνα. Είναι η σημαία που σηκώνει η ελληνική κοινωνία ενάντια στον ισοπεδωτισμό της μεταπρατικής ξεπουλημένης αριστεράς και των διαφόρων “προοδευτικών” που θέλουν να μετατρέψουν το ιστορικό Έθνος των Ελλήνων σε ουδέτερο πληθυσμό έρμαιο στις επιταγές του αμερικανισμού και της Νέας Τάξης.
Θα μας πούνε δεξιούς, ακροδεξιούς, χρησαυγίτες, ακόμη και φασίστες. Η χρήση επιθέτων είναι το τελευταίο επιχείρημα των διαφόρων ολετήρων, των νενέκων και των υπαλλήλων του Soros. Δεν τρομάζουν πλέον κανέναν. Το να σε αποκαλούν σήμερα χρυσαυγίτη η δεξιό ή φασίστα είναι τίτλος τιμής. Είναι τίτλος αγώνα. Τα επίθετα δεξιός, ακροδεξιός, χρησαυγίτης ακόμη και φασίστας προσδιορίζουν τους Έλληνες αγωνιστές και ήρωες, τους πιστούς και συνειδητούς και ολοζώντανους. Χαρακτηρίζουν τους δυνατούς και εμπνευσμένους, τους άξιους και συνεπείς, τους αρμονικούς στη τέχνη, τους φωτεινούς στο λόγο, του υπέροχους στην σύλληψη και ήρωες στην Πράξη, με μία λέξη ΕΛΛΗΝΕΣ.