STAR 22.00
Κομεντί, 2007 (Έγχρ.), 106'
THE NANNY DIARIES. Αμερικανική ταινία των Σάρι
Σπρίνγκερ Μπέρμαν και Ρόμπερτ Πουλτσίνι, με τους Σκάρλετ Γιόχανσον, Λόρα
Λίνεϊ, Πολ Τζιαμάτι.
Τι δουλειά έχει το σκηνοθετικό δίδυμο του πικρόχολου κι ευρηματικού «American Splendor» (με αξιόλογη θητεία στο ντοκιμαντέρ) σε μια τυπική χολιγουντιανή κομεντί; Η πρωτότυπη εναρκτήρια σεκάνς μάς προδιαθέτει για μια εξίσου καυστική σάτιρα της trendy νεοϋορκέζικης μεγαλοαστικής τάξης, μέσα από το ημερολόγιο μιας νεαρής απόφοιτου κολεγίου, που πιάνει δουλειά σαν νταντά σε μια πλούσια οικογένεια του Μανχάταν. Οι πρωτότυπες ιδέες, όμως, σκηνοθετικές και σεναριακές, εξαφανίζονται μαζί με το χαριτωμένο ενθουσιασμό της –«αχ, τόσο γλυκιάς!»– Σκάρλετ Γιόχανσον στο πρώτο εικοσάλεπτο.
Τι δουλειά έχει το σκηνοθετικό δίδυμο του πικρόχολου κι ευρηματικού «American Splendor» (με αξιόλογη θητεία στο ντοκιμαντέρ) σε μια τυπική χολιγουντιανή κομεντί; Η πρωτότυπη εναρκτήρια σεκάνς μάς προδιαθέτει για μια εξίσου καυστική σάτιρα της trendy νεοϋορκέζικης μεγαλοαστικής τάξης, μέσα από το ημερολόγιο μιας νεαρής απόφοιτου κολεγίου, που πιάνει δουλειά σαν νταντά σε μια πλούσια οικογένεια του Μανχάταν. Οι πρωτότυπες ιδέες, όμως, σκηνοθετικές και σεναριακές, εξαφανίζονται μαζί με το χαριτωμένο ενθουσιασμό της –«αχ, τόσο γλυκιάς!»– Σκάρλετ Γιόχανσον στο πρώτο εικοσάλεπτο.
Μετά, δεν υπάρχει ούτε μια σύμβαση ζαχαρωμένης ρομαντικής κωμωδίας που να μη δίνει το «παρών», ισοπεδώνοντας κάθε ανατρεπτική διάθεση των Πουλτσίνι-Μπέρμαν, οι οποίοι αποδεικνύονται εντελώς αμήχανοι απέναντι σ’ ένα υλικό που δεν γνωρίζουν ούτε πώς θ’ αναδείξουν ούτε πώς θα σαρκάσουν.
FORTRESS 2
MEGA 00.30
Περιπέτεια, 1999 (Έγχρ.), 89'
FORTRESS II: ESCAPE FROM SKYCELL. Αμερικανική ταινία του Τζέοφ Μέρφι, με τους Κριστόφ Λαμπέρ, Παμ Γκρίερ, Άντονι Σι Χολ.
Στο σίκουελ του «Φόρτρες», εφτά χρόνια μετά την απόδρασή του, ο Τζον Μπρένινγκ καταδιώκεται (ξανά) από τον σατανικό Τέλερ και καταλήγει (ξανά) στη φυλακή.
Ένα κακογυρισμένο διαστημικό «Prison Break».
Στο σίκουελ του «Φόρτρες», εφτά χρόνια μετά την απόδρασή του, ο Τζον Μπρένινγκ καταδιώκεται (ξανά) από τον σατανικό Τέλερ και καταλήγει (ξανά) στη φυλακή.
Ένα κακογυρισμένο διαστημικό «Prison Break».
ΕΚΕΙΝΟΙ
ΝΕΤ 01.00
Θρίλερ, 2006 (΄Έγχρ.), 77'
ILS. Γαλλική ταινία των Ξαβιέ Παλίντ και Νταβίντ Μορό, με τους Ολίβια Μποναμί, Μίκαελ Κοέν.
Θρίλερ τρόμου που, αν και ξεκινά από μια χιλιοϊδωμένη αφετηρία (ένα νεαρό ευτυχισμένο ζευγάρι δέχεται ξαφνικά μια εξωτερική απειλή που βυθίζει στον τρόμο τη μέχρι τότε καλοβαλμένη ζωή του), σε κερδίζει με την ατμόσφαιρα και την πρωτότυπη σκηνοθεσία.
Συμβάλλει σ’ αυτό η άμεση, σαδιστική εισαγωγή της πρώτης σεκάνς διπλού εγκλήματος, η σήψη του Βουκουρεστίου που αποτυπώνεται συμβολικά στη φθορά του απομονωμένου σπιτιού του ζευγαριού (και εισβάλλει μάλιστα σ’ αυτό), η συμμαζεμένη διάρκεια και η υποσημείωση ότι όσα βλέπουμε βασίζονται σε αληθινή ιστορία. Μπρρρ! Η ψηφιακή κάμερα στο χέρι ακολουθεί κατά πόδας τους πρωταγωνιστές, η φωτογραφία γίνεται αποπνικτική σε καφέ τόνους στα όρια της μονοχρωμίας, η δράση απλώνεται στη διάρκεια μόλις μιας νύχτας. Πουθενά λίγος νεκρός χρόνος, παρά μόνο ασταμάτητα σοκ. Οι δύο νέοι σκηνοθέτες, που αργότερα θα γυρίσουν το αποτυχημένο αμερικανικό ριμέικ του «Ματιού», αποφεύγουν το gore, χρησιμοποιώντας τις αυθεντικές εκφραστικές δυνατότητες του σινεμά: να υποβάλλουν δηλαδή την αίσθηση του τρόμου, χωρίς να δείξουν την πηγή του. Οι εισβολείς, σχεδόν αόρατοι, μοιάζουν να είναι παντού και το άγνωστο της ταυτότητάς τους (που αποκαλύπτεται στο φινάλε ανοίγοντας έναν ακόμα πιο δυσοίωνο κοινωνικό προβληματισμό) δίνει στην ταινία μια σχεδόν ντοκιμενταρίστικη διάσταση τρόμου και αγωνίας.
Θρίλερ τρόμου που, αν και ξεκινά από μια χιλιοϊδωμένη αφετηρία (ένα νεαρό ευτυχισμένο ζευγάρι δέχεται ξαφνικά μια εξωτερική απειλή που βυθίζει στον τρόμο τη μέχρι τότε καλοβαλμένη ζωή του), σε κερδίζει με την ατμόσφαιρα και την πρωτότυπη σκηνοθεσία.
Συμβάλλει σ’ αυτό η άμεση, σαδιστική εισαγωγή της πρώτης σεκάνς διπλού εγκλήματος, η σήψη του Βουκουρεστίου που αποτυπώνεται συμβολικά στη φθορά του απομονωμένου σπιτιού του ζευγαριού (και εισβάλλει μάλιστα σ’ αυτό), η συμμαζεμένη διάρκεια και η υποσημείωση ότι όσα βλέπουμε βασίζονται σε αληθινή ιστορία. Μπρρρ! Η ψηφιακή κάμερα στο χέρι ακολουθεί κατά πόδας τους πρωταγωνιστές, η φωτογραφία γίνεται αποπνικτική σε καφέ τόνους στα όρια της μονοχρωμίας, η δράση απλώνεται στη διάρκεια μόλις μιας νύχτας. Πουθενά λίγος νεκρός χρόνος, παρά μόνο ασταμάτητα σοκ. Οι δύο νέοι σκηνοθέτες, που αργότερα θα γυρίσουν το αποτυχημένο αμερικανικό ριμέικ του «Ματιού», αποφεύγουν το gore, χρησιμοποιώντας τις αυθεντικές εκφραστικές δυνατότητες του σινεμά: να υποβάλλουν δηλαδή την αίσθηση του τρόμου, χωρίς να δείξουν την πηγή του. Οι εισβολείς, σχεδόν αόρατοι, μοιάζουν να είναι παντού και το άγνωστο της ταυτότητάς τους (που αποκαλύπτεται στο φινάλε ανοίγοντας έναν ακόμα πιο δυσοίωνο κοινωνικό προβληματισμό) δίνει στην ταινία μια σχεδόν ντοκιμενταρίστικη διάσταση τρόμου και αγωνίας.
ΔΙΨΑ
ΕΤ1 01.15
Θρίλερ, 2009 (Έγχρ.), 133'
BAKJWI. Νοτιοκορεατική ταινία του Παρκ Τσαν-Γουκ, με τους Σονγκ Κανγκ-Χο, Κιμ Οκ-Μπιν, Κιμ Χάε-Σουκ.
Ένας παπάς μολύνεται κατά τη διάρκεια ενός πειράματος μ’ έναν επικίνδυνο ιό και πεθαίνει. Επανέρχεται όμως στη ζωή ως βαμπίρ κι ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο να κατευνάσει την επιθυμία του για ανθρώπινο αίμα, ερωτεύεται μια νέα, παντρεμένη γυναίκα.
Ένας σινεφίλ μύθος, μια κοινωνική πραγματικότητα, ένα ηθικό δίλημμα και το δραματουργικό μοτίβο μιας… σχεδόν ταινίας τρόμου είναι έτοιμο. Ο Παρκ Τσαν-Γουκ δεν εγκλωβίζεται, ευτυχώς, στα πατροπαράδοτα κλισέ του είδους, παίζει με τις εναλλακτικές της βαμπιρικής μυθολογίας, τις εκμοντερνίζει με απολαυστικό, διασκεδαστικό τρόπο, ξεχνιέται όμως να επιστρέψει. Γοητευμένος κι ο ίδιος από το κομψό, περίτεχνο παιχνίδι του, ανοίγει πόρτες που δεν προλαβαίνει να κλείσει κι αφήνει υποσχέσεις τις οποίες είναι αδύνατον να κρατήσει. Η εμμονή του στην αντίθεση (σαρκικής) επιθυμίας και (πνευματικής/ιδεολογικής) πραγματικότητας πηγαίνει σε βάθος, όχι όμως και η διαδρομή του στα σκοτεινά μονοπάτια της πίστης και της απώλειάς της, της νιτσεϊκής προβληματικής του πέρα από το καλό και το κακό, της υπαρξιακής απόγνωσης του «ούτε μαζί με σένα ούτε χωρίς εσένα». Δεν «τα λέει» στραβά. Μάλλον μπερδεμένα κι ανολοκλήρωτα, σίγουρα όμως με απαράμιλλο στιλ.
Ένας παπάς μολύνεται κατά τη διάρκεια ενός πειράματος μ’ έναν επικίνδυνο ιό και πεθαίνει. Επανέρχεται όμως στη ζωή ως βαμπίρ κι ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο να κατευνάσει την επιθυμία του για ανθρώπινο αίμα, ερωτεύεται μια νέα, παντρεμένη γυναίκα.
Ένας σινεφίλ μύθος, μια κοινωνική πραγματικότητα, ένα ηθικό δίλημμα και το δραματουργικό μοτίβο μιας… σχεδόν ταινίας τρόμου είναι έτοιμο. Ο Παρκ Τσαν-Γουκ δεν εγκλωβίζεται, ευτυχώς, στα πατροπαράδοτα κλισέ του είδους, παίζει με τις εναλλακτικές της βαμπιρικής μυθολογίας, τις εκμοντερνίζει με απολαυστικό, διασκεδαστικό τρόπο, ξεχνιέται όμως να επιστρέψει. Γοητευμένος κι ο ίδιος από το κομψό, περίτεχνο παιχνίδι του, ανοίγει πόρτες που δεν προλαβαίνει να κλείσει κι αφήνει υποσχέσεις τις οποίες είναι αδύνατον να κρατήσει. Η εμμονή του στην αντίθεση (σαρκικής) επιθυμίας και (πνευματικής/ιδεολογικής) πραγματικότητας πηγαίνει σε βάθος, όχι όμως και η διαδρομή του στα σκοτεινά μονοπάτια της πίστης και της απώλειάς της, της νιτσεϊκής προβληματικής του πέρα από το καλό και το κακό, της υπαρξιακής απόγνωσης του «ούτε μαζί με σένα ούτε χωρίς εσένα». Δεν «τα λέει» στραβά. Μάλλον μπερδεμένα κι ανολοκλήρωτα, σίγουρα όμως με απαράμιλλο στιλ.
KALIFORNIA
STAR 02.15
Θρίλερ, 1993 (Έγχρ.), 113'
Αμερικανική ταινία του Ντόμινικ Σένα, με τους Μπραντ Πιτ, Τζούλιετ Λιούις, Ντέιβιντ Ντουκόβνι.
Ένας διανοούμενος ξεκινάει μια έρευνα για να αποδείξει ότι ο δολοφόνος αποτελεί δημιούργημα του κοινωνικού του περίγυρου. Στο ταξίδι του θα τον συνοδεύσει ένας άξεστος επαρχιώτης, που κρύβει μέσα του τη δαιμονισμένη ψυχή ενός serial killer.
Ο Σένα φτιάχνει παράδοξη ατμόσφαιρα με το φορμαλισμό των πλάνων, χωρίς να αγνοεί και την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του, και αποσπά καλές ερμηνείες απ’ όσους ηθοποιούς του διαθέτουν ταλέντο. Δηλαδή, όχι από την Τζούλιετ Λιούις.
Ένας διανοούμενος ξεκινάει μια έρευνα για να αποδείξει ότι ο δολοφόνος αποτελεί δημιούργημα του κοινωνικού του περίγυρου. Στο ταξίδι του θα τον συνοδεύσει ένας άξεστος επαρχιώτης, που κρύβει μέσα του τη δαιμονισμένη ψυχή ενός serial killer.
Ο Σένα φτιάχνει παράδοξη ατμόσφαιρα με το φορμαλισμό των πλάνων, χωρίς να αγνοεί και την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του, και αποσπά καλές ερμηνείες απ’ όσους ηθοποιούς του διαθέτουν ταλέντο. Δηλαδή, όχι από την Τζούλιετ Λιούις.
(athinorama)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου