Κρούγκμαν: Λιτότητα η κύρια αιτία της ύφεσης σε Ελλάδα και ευρωπαϊκή περιφέρεια

Τη μακροπρόθεσμη ορθότητα της εφαρμογής μέτρων λιτότητας σε οικονομίες που βιώνουν ύφεση έρχεται εκ νέου να αμφισβητήσει ο Νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο που δημοσιεύεται στο blog του στους New York Times.


Ο Κρούγκμαν, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 2008 επειδή πρόβλεψε την έλευση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, συγκαταλέγεται στους πλέον έγκριτους οικονομικούς αναλυτές και παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους επικριτές της πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας σε περιβάλλον ύφεσης.

Ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι μολονότι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί σε εποχές παχιών αγελάδων αναμφίβολα προκαλούν προβλήματα, είναι η προσπάθεια καταπολέμησης των ελλειμμάτων σε εποχές ισχνών αγελάδων που αποτελεί συνταγή για ύφεση.

«Αυτές τις μέρες», συνεχίζει ο Κρούγκμαν, «υφέσεις που έχουν προκληθεί από τη λιτότητα είναι πανταχού φανερές στην περιφέρεια της Ευρώπης. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι η χειρότερη, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 20% την ώρα που δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της παροχής υγείας, καταρρέουν. Η Ιρλανδία, που έκανε ότι της ζητήθηκε από τους θιασώτες της λιτότητας, είναι επίσης σε άθλια κατάσταση με την ανεργία κοντά στο 15% και το πραγματικό ΑΕΠ κάτω από διψήφιο αριθμό. Η Πορτογαλία και η Ισπανία βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.»

Σύμφωνα με τον Πολ Κρούγκμαν, πληθώρα στοιχείων καταδεικνύουν ότι η λιτότητα σε εποχή ύφεσης είναι «αυτοαναιρούμενη ακόμα και με αμιγώς οικονομικούς όρους», καθώς η μείωση κρατικών εσόδων, σε συνδυασμό με την κακή προοπτική, μειώνουν την αυτοπεποίθηση της αγοράς, καθιστώντας το χρέος λιγότερο βιώσιμο.

Η νεανική ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου αποτελεί ένα επιπρόσθετο πρόβλημα: «Πρέπει να αναρωτιέσαι πώς χώρες που συστηματικά αρνούνται ένα μέλλον στη νεολαία τους υποτίθεται πως θα πετύχουν αρκετή ανάπτυξη ώστε να εξυπηρετήσουν το χρέος τους».

Βεβαίως, αυτό υποτίθεται ότι δεν θα συνέβαινε. Προ διετίας άλλωστε, οι εισηγητές της λιτότητας υπόσχονταν πως ο πόνος θα απέφερε μεγάλα κέρδη κι ότι η δημοσιονομική πειθαρχία θα ενέπνεε εμπιστοσύνη και ανάπτυξη. Ενώ όμως κάθε καλό νέο έχει χαιρετηθεί ως απόδειξη της ορθότητας αυτής της συνταγής, ο χρόνος δεν άργησε να σκορπίσει στον άνεμο κάθε χαρμόσυνη ένδειξη.

Η μοναδική λύση για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους παθόντες, καταλήγει ο Κρούγκμαν, είναι η Γερμανία και η ΕΚΤ να «απαιτήσουν λιγότερη λιτότητα και να κάνουν περισσότερα» για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εναλλακτικά, ελέω κοινού νομίσματος, η έσχατη λύση για τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης θα είναι το «ακραίο βήμα» της εξόδου από το ευρώ.

Οψόμεθα.

(skai)

 

Αν θέλετε να ενημερώνεστε άμεσα για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο, πατήστε ΕΔΩ.