Η κρίσιμη Σύνοδος των Βρυξελλών τελείωσε αλλά ακόμα και τώρα, μερικές μέρες μετά, κανείς δε γνωρίζει επακριβώς αυτά που συμφωνήθηκαν. Πολύ φοβάμαι ούτε οι κυβερνώντες μας...
Πολλοί ήταν εκείνοι (κυρίως μερικά ΜΜΕ ξετσίπωτης προπαγάνδας) οι οποίοι πανηγύρισαν με το πέρας της Συνόδου, και συνεχίζουν να το κάνουν προφανώς βρισκόμενοι σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε όσο πιο απλά γίνεται τα βασικά και ξεκάθαρα μέρη του σχεδίου που αποφασίστηκε, και από το οποίο ο μόνος που δεν ωφελείται είναι η Ελλάδα...
Ξεκινώντας με τα...θετικά του πακέτου, θα διαπιστώσουμε πως το "haircut" ή η διαγραφή του χρέους ύψους περίπου 24%, που θα προκύψει κατά 12% από τη συμμετοχή των ιδιωτών και κατά 12% από τη μείωση των επιτοκίων και τη χρονική επιμήκυνσή του, δεν επαρκεί για τη λύση του προβλήματος και δεν καθιστά το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο σε καμία περίπτωση. Περισσότερο θα λέγαμε πως μεταφέρει επαυξημένα τα βάρη για αργότερα αφού η διαγραφή που γίνεται είναι πολύ μικρή μειώνοντας ελάχιστα το ποσοστό του χρέους/ΑΕΠ, διαμορφώνοντάς το στην ουσία κοντά στο 120% του ΑΕΠ.
Ενδεικτικό της ανεπάρκειας αυτών που αποφασίστηκαν είναι το παρακάτω παράδειγμα: Τα ομόλογα που είχαν εκδοθεί πριν την κατάληψη της Ελλάδας από το ΔΝΤ και τα οποία λήγουν μέχρι το 2020 αντιστοιχούν σε 233,4δις. Με απλά λόγια, η χώρα μας χρειάζεται, μέχρι το 2020, 233,4δις για να εξοφλήσει αυτά τα ομόλογα. Αν προσθέσουμε τώρα το δάνειο του πρώτου πακέτου διάσωσης (110δις.) και το νέο δάνειο (109δις) έχουμε ένα ποσό της τάξης των 219δις. Δηλαδή 14,4δις λιγότερα από αυτά που απαιτούνται για την εξόφληση των ομολόγων που αναφέραμε. Άρα, συνοψίζοντας, τα δάνεια που συνάψαμε δεν επαρκούν ούτε καν για την εξόφληση των ομολόγων που λήγουν έως το 2020, πόσο μάλλον για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού μας (40δις).
Εκτός αυτού, μέσα στο πρόγραμμα αναφέρθηκε, δια στόματος και των Ευρωπαίων εκπροσώπων μάλιστα, πως υπάρχει σχέδιο τύπου "Μάρσαλ" για την επαναφορά της χώρας μας στο δρόμο της ανάπτυξης. Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει ένα απτό στοιχείο ή δήλωση που να οδηγεί σε κάτι συγκεκριμένο προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίθετα, φαίνεται περισσότερο πιθανή μια βοήθεια με τη μορφή δανείου παρά μια ουσιαστική βοήθεια (μεταφορά πόρων κλπ) που θα μας βοηθούσε να αντιμετωπίσουμε το έντονο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και επενδυτικής ξηρασίας που έχουμε.
Περιττό να αναφέρουμε πως το Μεσοπρόθεσμο θα συνεχίσει να αποτελεί το οικονομικό μας πρόγραμμα, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές επί της ουσίας του, καθώς και ότι τα επόμενα χρόνια ετοιμάζεται ένα ξεδιάντροπο ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας μας, το οποίο θα μας μετατρέψει σε προτεκτοράτο της Γερμανίας, η οποία αυτή τη στιγμή κινεί τα νήματα στην Ε.Ε. χωρίς να υπάρχει κάποιος για να τη σταματήσει.
Με αυτήν την έννοια, το πρόγραμμα που αποφασίστηκε δεν είναι τίποτε άλλο από μεταφορά των οικονομικών βαρών στο μέλλον και ουσιαστική παράδοση μας στο οικονομικό Ράιχ της Γερμανίας, το οποίο θα μας εξουσιάζει για τα επόμενα χρόνια. Τέλος, η Ελλάδα θα απομονωθεί καθώς η επιστροφή της στις αγορές θα επέλθει ύστερα από μια δεκαετία τουλάχιστον.
'Ολα αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο, καθώς δε φαίνεται στον ορίζοντα μέλλον για την Ευρωζώνη, αφού η Ιταλία και η Ισπανία δεν θα αργήσουν να μπουν στο στόχαστρο των αγορών όσο μάλιστα η πολιτική και ηγετική ανεπάρκεια της Ευρώπης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής....
Υ.Γ: Η λύση του ευρωομολόγου που προτείνεται από κάποιους θα μπορούσε να αποτελέσει λύση εάν και εφόσον υπήρχε δυνατότητα πολιτικής ένωσης της Ευρώπης και όχι αλληλοσπαραγμός μεταξύ των μελών της, κάτι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου