Αυτό που συνέβη με τους ημιυπαίθριους δεν το χωρά ο νους και αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι η λειτουργία της κυβέρνησης θυμίζει ώρες – ώρες παιδική χαρά. Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε όλα αυτά που συνέβησαν τις δυο τελευταίες ημέρες; Και τι άλλο μπορεί να μας περιμένει όταν υπάρχει τόσο εμφανής έλλειψη συντονισμού; Εδώ δεν ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά και περιμένουμε να μας οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας;
Είναι δυνατόν άλλα να λέει το ένα υπουργείο και άλλα το άλλο για το ίδιο θέμα; Είναι δυνατόν να καταρρακώνεται με αυτό τον τρόπο η όποια αξιοπιστία έχει απομείνει σε αυτό το δύσμοιρο ελληνικό κράτος;
Τόσο καιρό η κυβέρνηση προσπαθούσε να πείσει τους πολίτες ότι αν υπαγόντουσαν στη ρύθμιση δεν θα αντιμετώπιζαν το παραμικρό πρόβλημα με άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Και βγήκε το υπουργείο Εσωτερικών με εγκύκλιό του και είπε: «Χάσατε! Πληρώστε τώρα στους δήμους αναδρομικά τέλη για καθαριότητα και φωτισμό». Δεν είναι τόσο το όποιο πόσο θα έβγαινε, αλλά η κοροϊδία. Άντε μετά να πείσει το ελληνικό κράτος τους πολίτες να υπαχθούν σε κάποια νέα ρύθμιση. Η ζημιά που έγινε είναι μεγάλη και δεν ξέρουμε αν αυτή μπορεί να αποκατασταθεί με την απόσυρση της εγκυκλίου. Αστεία πράγματα σε μία αστεία χώρα.
Αλήθεια, τώρα ανακάλυψαν τα κενά του νόμου. Κι εν πάση περιπτώσει, ας δεχτούμε ότι συνέβη. Θα μπορούσαν αντί για το χαρτοπόλεμο να λύσουν το θέμα με μία τροπολογία. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι το κάθε υπουργείο λειτουργεί σαν να πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιλαέτι και όλη η κυβέρνηση μοιάζει σαν να είναι μία συνομοσπονδία υπουργείων. Το είχαμε επισημάνει σχετικά πρόσφατα και δυστυχώς δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να επιβεβαιωθεί.
Ένα στράτευμα, ένας λαός, μία κυβέρνηση χρειάζονται πάντοτε έναν ηγέτη. Θα είχε κανείς διανοηθεί να δημιουργήσει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα επί των ημερών του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Πρώτου ή του Ανδρέα Παπανδρέου; Ούτε για αστείο.
Πταίσμα, θα το χαρακτήριζε κάποιος καλοπροαίρετος σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Δεν είναι έτσι. Πρόκειται για δείγματα γραφής που δεν μας κάνουν χαρούμενους. Είναι σαν να αναλαμβάνει μία ομάδα ανθρώπων να οδηγήσει χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους από μία κατεστραμμένη από την ξηρασία γη σε καλύτερα μέρη. Και στο δρόμο άλλος από την ηγετική ομάδα να πηγαίνει δεξιά και άλλος αριστερά. Είναι βέβαιο ότι ο κόσμος που ακολουθεί θα χαθεί. Είτε από την ανοησία εκείνων που διασπούν τις γραμμές, είτε από απελπισία από το αδιέξοδο που δημιουργείται.
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1137610
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου