Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί απόδημοι που ζουν εδώ και δεκαετίες στις γερμανικές πόλεις και μέχρι πριν από μερικούς μήνες δήλωναν υπερήφανοι για την πρόοδο που σημείωναν οι πατρίδες τους, βιώνουν τώρα με οδύνη τις συνέπειες της κρίσης του ευρώ. Αρκεί μια βόλτα στις μεταναστευτικές παροικίες του Βερολίνου για να πάρει κανείς μια γεύση αγωνίας.
Στο ξενοδοχείο «Melia» συναντούμε τον Ισπανό ξενοδόχο Χαβιέρ Ρετολάζα. Ενημερώνεται καθημερινά για την κρίση στην πατρίδα του. Γνωρίζει ότι οι συμπατριώτες του θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι. Αυτοί που έρχονται για διακοπές στο Βερολίνο έχουν μειώσει αισθητά τον χρόνο παραμονής τους και κλείνουν φθηνότερα δωμάτια. Πολλοί Ισπανοί είναι σήμερα αντιμέτωποι με την ανεργία, μας λέει και εξηγεί: «Είχαμε μια αγορά ακινήτων που πήγαινε θαυμάσια τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος είχε λεφτά, είχε δουλειά και όλα πήγαιναν θαυμάσια. Όμως ήλθε αργότερα η κρίση για να διαπιστώσουμε τα τεράστια διαρθρωτικά προβλήματα της Ισπανίας. Η αγορά ακινήτων κατέρρευσε, όλα κατέρρευσαν», λέει ο 50χρονος ξενοδόχος.
Δεύτερος σταθμός της περιοδείας μας στις παροικίες η Ελληνική Κοινότητα του Βερολίνου, όπου λαμβάνει χώρα συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με αντικείμενο την κρίση του ευρώ. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά. Όλοι συμφωνούν ότι θα είναι δύσκολο για την Ελλάδα να εξυπηρετήσει τα χρέη της. Και από αυτό το ρίσκο αντλούν κέρδη χώρες, όπως η Γερμανία. Και όπως λέει ο Λάμπρος Σαββίδης: «Εν μέρει καταλαβαίνω αυτό που γίνεται, αλλά εφόσον θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών».
Πλούσιες χώρες εναντίον φτωχών, Βορράς εναντίον Νότου. Αλλά η πορτογαλική παροικία αντιμετωπίζει στωικά τα πράγματα. Οι αδελφοί ντα Σίλβα είναι έμποροι και ζουν εδώ και 30 χρόνια στη Γερμανία. Διαπιστώνουν με λύπη ότι στην πατρίδα τους μειώνονται οι μισθοί, αυξάνονται οι φόροι και καθηλώνονται οι συντάξεις. Αυτό που μένει ανέπαφο είναι η υπερηφάνεια. «Δεν πιστεύω ότι οι συμπατριώτες μου θέλουν να πληρώσουν οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί τα χρέη των μικρών χωρών. Θα τα πληρώσουμε όλα πίσω με τόκο και μάλιστα με υψηλό τόκο. Διαπιστώνω όμως ότι εκδηλώνεται και κάποια συμπόνια», λέει ο Αβεντίνο ντα Σίλβα.
Τελευταίος σταθμός η ιρλανδική παμπ του Μάρκους Μπλάντ. Και του μπάρμαν η πατρίδα είναι υπερχρεωμένη και πρόσφατα εντάχθηκε στον μηχανισμό στήριξης για να επιβιώσει. Ωστόσο ο Μάρκους Μπλαντ δεν έχει πεισθεί ότι τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ θα σώσουν την χώρα του και το ευρώ. «Υποψιάζομαι ότι το ευρώ δεν θα καταφέρει να επιβιώσει. Χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν θα είναι σε θέση να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους. Πόσο χρόνο ζωής δίνω στο ευρώ; Τρία χρόνια και μετά βλέπω το μάρκο να επιστρέφει στη Γερμανία», υποστηρίζει ο Μάρκους Μπλαντ.
Ρεαλισμός ή απαισιοδοξία; Τα όρια είναι ρευστά. Η μεγάλη πρόκληση του 2011 θα είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο ευρώ και την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου