Αφορμή είναι η διάλυση του Αμαρουσίου, για να πούμε δύο πράγματα με το όνομα τους σε ό,τι αφορά την Α1. Εθελοτυφλούν όσοι δεν παραδέχονται ότι έχουμε φτάσει πλέον σε οριακό σημείο. Μόνο όσοι έχουν στενά, πρόσκαιρα προσωπικά συμφέροντα δεν παραδέχονται ότι έχουμε ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή.
Πέρασαν πολλά χρήματα από τον χώρο του μπάσκετ τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά κατέληξαν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Κάποιοι -όχι πολλοί- έγιναν πλούσιοι, κάποιοι άλλοι -λίγο περισσότεροι- έζησαν καλά, αλλά από εκεί και πέρα δεν χτίστηκε τίποτα σταθερό που να στηρίξει το αύριο του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Γι' αυτό και τώρα η Α1 βλέπει μπροστά της γκρεμό και πίσω ρέμα…
Εδώ και χρόνια, έχουν γυρίσει την πλάτη στο μπάσκετ οι ιδιώτες που έβαζαν λεφτά από αγάπη για την πορτοκαλί μπάλα ή διότι ήταν τόσο αφελείς, ώστε πίστευαν πως μπορεί να κέρδιζαν χρήματα σαν επιχειρηματίες του χώρου. Άλλοι καταστράφηκαν, άλλοι βαρέθηκαν την κοροϊδία, όπως και να έχει το πράγμα αυτό το είδος εξαφανίστηκε σαν τους δεινόσαυρους.
Ακολούθησε η θεαματική περιστολή των κρατικών δαπανών και η δήλωση αδυναμίας της Πολιτείας να συνεχίσει να μοιράζει χρήμα χωρίς ανταπόδοση. Τα λαμόγια μοιράστηκαν πολύ χρήμα, αλλά τώρα δεν μπορούν να συνεχίσουν διότι το κράτος –μ’ αυτά και μ’ αυτά– πτώχευσε.
Σήμερα, λοιπόν, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει και πάλι η Α1, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι κάτι πρέπει να γίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα, ώστε να δημιουργηθεί ανταγωνισμός, ενδιαφέρον, ζωντάνια, κίνηση γύρω από το άθλημα. Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο μοντέλο, που να λάβει υπόψη τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες καλούνται να κινηθούν οι ομάδες.
Μία πρόταση θα ήταν η δραστική μείωση των ομάδων και να γίνει ένα πρωτάθλημα τεσσάρων γύρων, ώστε να μην υπάρχει αυτή η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των πρώτων και των τελευταίων. Ποιες ομάδες πρέπει να φύγουν από την κατηγορία; Όσες δεν πληρώνουν; Όσες δεν έχουν αξιοπρεπή γήπεδα; Όσες θα διαλυθούν πριν από τα Χριστούγεννα; Όσες κοροϊδεύουν εδώ και χρόνια;
Η απάντηση είναι εύκολη: Οι μοναδικές ομάδες που δεν ταιριάζουν στο περιβάλλον της Α1 είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός και πρέπει να φύγουν άμεσα από το ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα. Αρχικά θα μπορούσε να προβλεφθεί η επιστροφή των δύο μεγάλων μόνο για τα πλέι οφ και αργότερα, ίσως να είναι χρήσιμο να μην ξαναπαίξουν μεταξύ τους για την Α1, αλλά μόνο σε τελείως διαφορετικές συνθήκες.
Δεν κάνουμε πλάκα! Η συμμετοχή του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στην Α1 μόνο κακό κάνει στους υπόλοιπους. Τους αποπροσανατολίζει και τους υποχρεώνει να κινούνται σε ένα χώρο εικονικής πραγματικότητας. Τι νόημα έχει να παίζουν οι μικροί της Α1 -διότι δεν υπάρχουν πλέον μεσαίοι - με αντιπάλους που έχουν 40 φορές μεγαλύτερο μπάτζετ και που τους παρακαλάνε να τους δώσουν δανεικούς τους παίκτες της τρίτης πεντάδας τους για να τους κάνουν βασικούς τους; Τι νόημα έχει να επαιτούν για τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι τους;
Η συμμετοχή σε αυτή την Α1, όμως, κάνει ζημιά και στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που θέλουν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρωλίγκα. Η κατάρρευση του ελληνικού πρωταθλήματος τους στερεί την προετοιμασία για να αντεπεξέλθουν στους πολύ πιο δύσκολους αγώνες στην Ευρώπη.
Η υπεροχή των Ισπανών τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη δυναμική της ΑCB. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι επιβιώνουν ομάδες σαν την Παρτιζάν, την Τσιμπόνα και την Ολίμπια Λιουμπλιάνας. Η Αδριατική Λίγκα τούς προσφέρει το επίπεδο του ανταγωνισμού που τους βελτιώνει στη διάρκεια της σεζόν, τη στιγμή που η ελληνική Α1 έχει καταντήσει πιο προβλέψιμη και από την κατάληξη στις ελληνικές ταινίες του Παπαμιχαήλ με τη Βουγιουκλάκη…
Η ιδέα του Βασιλακόπουλου για τη δημιουργία της Μεσογειακής Λίγκας, αν δεν αποτελεί μονόδρομο, τουλάχιστον δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο που πρέπει να σκεφθούν συνολικά οι άνθρωποι του μπάσκετ. Οι δυνατές ομάδες που κατοικοεδρεύουν στις γύρω χώρες πρέπει να βρουν τρόπο να οργανώσουν ένα δυνατό πρωτάθλημα που θα μπορέσει να επιβιώσει οικονομικά στην παρούσα οικονομική συγκυρία...
Ταυτόχρονα, οι ομάδες που θα ξεφύγουν από την υποχρέωση να παίζουν σε ένα πρωτάθλημα όπου παίζουν μεγαθήρια όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, θα μπορέσουν να βρουν τον δρόμο τους, το αληθινό λόγο της ύπαρξής τους. Κι αντί να ονειρεύονται να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη, θα μπορέσουν να προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο προσφέροντας στους νέους τη δυνατότητα να κάνουν αθλητισμό, να παίξουν μπάσκετ!
Όλοι συμφωνούν ότι είναι μεγάλη ευκαιρία για τις ομάδες να κερδίσουν την αξιοπιστία τους μέσω της οικονομικής κρίσης. Να κατέβει ο πήχης, να σταματήσουν οι παράγοντες να παριστάνουν τους εφοπλιστές που θα πληρώνουν λεφτά που δεν έχουν, και τους ανθρώπους του μπάσκετ (παίκτες, προπονητές, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, φροντιστές κ.λπ.) να παριστάνουν τους απλήρωτους επαγγελματίες τη στιγμή που γνωρίζουν ότι δεν θα πληρωθούν την ώρα που δίνουν τα χέρια ή ακόμη και όταν υπογράφουν συμβόλαια.
Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να φύγουν από τη μέση ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Ας πάνε να παίξουν -από φέτος αν είναι δυνατόν- στην Αδριατική Λίγκα και ας αφήσουν τους άλλους ήρεμους να δουν τι θα κάνουν. Εκτός αν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οι δύο μεγάλοι του ελληνικού αθλητισμού μπορεί να νοιαστούν για το πρόβλημα των υπολοίπων. Διότι απλά, δεν πρόκειται να το κάνουν. Είναι πολύ απασχολημένοι με τα δικά τους θέματα… Δεν το έκαναν άλλωστε νωρίτερα, γιατί να το κάνουν τώρα;
Το μπάσκετ σήμερα έχει καταφέρει –διότι περί κατορθώματος πρόκειται– εξαιτίας του επαγγελματικού μοντέλου να μπει σε φάση παρακμής ή ακόμη και να εξαφανιστεί από μεγάλες ελληνικές πόλεις όπως η Πάτρα, το Ηράκλειο, η Λαμία, η Ξάνθη, τα Γιάννενα, η Χαλκίδα, η Καλαμάτα, η Αλεξανδρούπολη και αρκετές ακόμη, που έχουν μετατρέψει τα κλειστά γυμναστήρια σε αποθήκες. Αν ο στόχος αλλάξει, τότε οι απλοί άνθρωποι θα μπορέσουν να επιστρέψουν στο μπάσκετ και ταυτόχρονα θα δώσουν το δικαίωμα στα παιδιά να ασχοληθούν και πάλι με το παιχνίδι για τους σωστούς λόγους.
Έτσι θα απομακρυνθούν από το μπάσκετ τα λαμόγια που το βλέπουν σαν ευκαιρία για να κλέψουν και δεν τους νοιάζει αν αυτό σημαίνει ότι καταστρέφουν όνειρα και ζωές. Ταυτόχρονα, θα βοηθήσει να επιβιώσουν οι ομάδες που θα βρουν λύσεις, αφού πρώτα πάψουν να περιμένουν λεφτά από το κράτος, τον θείο από το Σικάγο και τον Αϊ-Βασίλη.
Θα σταματήσει επίσης και το φαινόμενο του ψευδεπίγραφου επαγγελματισμού και η λογική που θέλει ερασιτεχνικά σωματεία να πληρώνουν μισθούς σε παίκτες. Μόνο οδοιπορικά πλέον μπορεί ένα σωματείο να υποσχεθεί σε αυτό το επίπεδο και οι νέοι παίκτες θα πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο τους, δεν θα το παίζουν επαγγελματίες (με αποτέλεσμα να χάνουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους και να ξυπνάνε ένα πρωί στα 30 τους και να είναι άνεργοι και ανειδίκευτοι).
Πηγή: Gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου