Ο στρουθοκαμηλισμός δε νικά το Φασισμό!

Γράφει ο Χρίστος Βαχτσιαβάνος

«Η μεγάλη δύναμη κάθε ολοκληρωτισμού είναι ότι αναγκάζει αυτούς που τον φοβούνται να τον μιμηθούν». Τα παραπάνω λόγια ειπώθηκαν περίπου έναν αιώνα πριν, κι όσο κι αν μας φανεί εκνευριστικά ειρωνικό σήμερα, ανήκουν στον Αδόλφο Χίτλερ.


Μα καλά –θα πει κάποιος-, τίποτα δε διδάχθηκε η ανθρωπότητα, τα έθνη, οι πολίτες, από τα γεγονότα του 20ου αιώνα; Πόσα θύματα χρειάζονται ακόμη για να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, κι ύστερα να τα διορθώσουμε;

Δυστυχώς, η ιστορία δεν αποδεικνύεται, σχεδόν ποτέ, καλή δασκάλα, κυρίως γιατί δε μπορεί να επιβληθεί στους μαθητές της, αν αυτοί δεν αναγνωρίσουν πρώτα την αξία της. Στην Ελλάδα δε, έχουμε, από καιρό, μαλώσει μαζί της. Είμαστε οι μαθητές που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα, χωρίς να αλλάξουν οι ίδιοι, να ανατρέψουν κακοφορμισμένες συνθήκες με τον εύκολο τρόπο –αυτόν που φαίνεται καλύτερος αλλά στην πραγματικότητα είναι ο χειρότερος-, να παλέψουν με τα «τέρατα», χωρίς να αναγνωρίζουν πως το μόνο που επιζητούν είναι να πάρουν, απλώς, τη θέση τους.

Ο κομματικοποιημένος Φασισμός στη χώρα μας, αφού έδειξε ποιος είναι –δεν κρύφτηκε από κανέναν-, αφού εκφράστηκε ξεκάθαρα –πιο ξεκάθαρα δε γίνεται-, αφού τύλιξε τη δράση του με ένα ιδεολογικό πέπλο (μαύρο σαν πίσσα, κατάμαυρο), και είδε πως η απήχησή του διευρύνεται εκθετικά, φτάνει αναπόφευκτα, πλέον, και στο τελευταίο του στάδιο, το πιο καταστροφικό, τις δολοφονίες, τις εν ψυχρώ εκτελέσεις.

Και μετά, τι; Έκπληκτοι πολιτικοί και πολίτες, ανήξεροι τάχα, προσπαθούμε να επιβάλλουμε μια τάξη. Οι μεν πρώτοι μέσω μιας νομικής λύσης, οι δε δεύτεροι αποποιούμενοι των ευθυνών μας, κατηγορώντας μόνο τους φυσικούς αυτουργούς. Και κάπως έτσι λύνονται όλα. Οι νεοναζί ανακηρύσσονται εγκληματική οργάνωση, κι όλοι είμαστε χαρούμενοι που έχουμε ένα κράτος θεματοφύλακα των δημοκρατικών θεσμών και πολίτες που επαγρυπνούν. Τόσο μεγάλος είναι, λοιπόν, ο στρουθοκαμηλισμός μας!

Πρέπει, σύντομα, να καταλάβουμε πως, ο ολοκληρωτισμός μπορεί να θρέφεται τόσο εντός, όσο και εκτός νόμου. Και ήδη έχει θραφεί πολύ. Όχι από κάποιον άλλον, αλλά από εμάς τους ίδιους. Γι’ αυτό εμείς είμαστε κι αυτοί που θα τον θάψουμε. Όχι με νέους νόμους, όχι με αίμα, αλλά με τη δύναμη που μας δίνει η Δημοκρατία –ναι, ακόμη κι αυτή η ασθενική Δημοκρατία του σήμερα.

Follow on Twitter:  https://twitter.com/Vachtsiavanos

Άλλα σχετικά άρθρα του Χρίστου Βαχτσιαβάνου: 

Η αντιμετώπιση του Φασισμού στην Ελλάδα

Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε…