Πριν ακόμα ολοκληρωθεί το διάγγελμα του Χόσνι Μουμπάρακ οι αξιωματούχοι που έπεισαν τον Μπάρακ Ομπάμα να συγκρουστεί μετωπικά με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, ένοιωσαν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Μην έχετε αμφιβολία για την εγκυρότητα της πληροφορίας, διότι οι πάντες στην Ουάσιγκτον γνωρίζουμε ότι όχι μόνο όλη η πολιτική αντιμετώπισης του Μουμπάρακ ήταν αποτυχημένη, αλλά το χείριστο όλων αποτελούσε ο σχεδιασμός του προεδρικού προγράμματος της Τετάρτης.
Τον έστειλαν στο Μίσιγκαν λέγοντας ότι (η Τετάρτη) ήταν η τελευταία ημέρα του προέδρου της Αιγύπτου στην προεδρία, για να πάθουν συγκοπή μερικές ώρες μετά όταν τον άκουσαν να ανακοινώνει στο διεθνές ακροατήριο του ότι δεν το κουνάει από το Κάϊρο. [Χαριτολογώντας ένας αναλυτής του MSNBC είπε ότι τον λόγο του κ. Μουμπάρακ παρακολούθησαν όσοι και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής].
Ο κ. Ομπάμα παρακολούθησε την ομιλία στο Air Force One επιστρέφοντας στην Ουάσιγκτον και όλες οι πληροφορίες που μεταδόθηκαν από τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα συμφωνούν ότι βρισκόταν σε κατάσταση απόγνωσης για το «χαστούκι», διότι -όπως αποκαλύφθηκε- αναχωρώντας από τον Λευκό Οίκο, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας τον διαβεβαίωσε για τη νίκη του, λέγοντας ότι όλα τα μηνύματα που έλαβαν από την Αίγυπτο μιλούσαν για ανακοίνωση παραίτησης του Μουμπάρακ.
Στο προηγούμενο μου άρθρο χαρακτήριζα ερασιτέχνες τους συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου, και η αλήθεια είναι ότι η τοποθέτηση μου περιείχε αρκετή δόση επιείκειας. Μετά από τα γεγονότα της Τετάρτης, όταν η κυβέρνηση της υπερδύναμης έτρεχε να μαζέψει τα κομμάτια της, σας διαβεβαιώ πως δεν είναι ερασιτέχνες. Είναι άκρως επικίνδυνοι όχι μόνο για την Αμερική αλλά και για την παγκόσμια ασφάλεια.
Θα προσπαθήσω -για μία ακόμη φορά- να περιγράψω την κατάσταση στον Λευκό Οίκο και το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ -οι του Πενταγώνου, που τους θεωρούμε και καραβανάδες, αποδείχθηκαν οι πιό ορθοί στις προβλέψεις τους, διότι έκαναν το αυτονόητο: χρησιμοποίησαν το ασφαλές κανάλι του στρατού.
Ακόμα και αν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έπεσαν έξω στον τομέα της προειδοποίησης και της ανάλυσης, δεν δικαιολογούνται τόσα και, μάλιστα, απανωτά λάθη από τους διπλωμάτες που περιστοιχίζουν τον Πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο και την υπουργό Εξωτερικών. Για έναν περίεργο λόγο που αρκετοί τον εντοπίζουν στο (απατηλό) όνειρο για εκδημοκρατικοποίηση της Μέσης Ανατολής, οι διπλωμάτες νόμισαν πως έφτασε η μεγάλη στιγμή για να αλλάξουν τα πάντα στην περιοχή. Και εδώ μιλάμε για αντιδημοκρατικά καθεστώτα που τσιμεντοποιήθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια, και τα οποία παραδοσιακά υποστηρίζονται από την Αμερική για να την υπηρετούν τυφλά, εξυπηρετώντας τα στρατηγικά της συμφέροντα.
Δεν σκέφθηκε κανείς στον Λευκό Οίκο και το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ ότι είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αλλάξει το δικτατορικό σύστημα της Μέσης Ανατολής σε μία νύχτα. Και είναι μία διαπίστωση που μπορεί να κάνει και ένα νήπιο.
Για να στηθούν τα καθεστώτα αυτά η Αμερική πλήρωσε σχεδόν τρία τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα χρήματα αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες των λαών, που τόσο πολύ κόπτεται εσχάτως η Ουάσιγκτον, αλλά για να στηθούν απάνθρωποι μηχανισμοί που απασχολούν εμμέσως ή αμέσως το ένα τρίτο των πληθυσμών αυτών των χωρών. Αρα οι φιλοαμερικανικές δικτατορίες είναι βαθιά ριζωμένες μέσα στο λαό με εξαγορές, χαφιεδισμούς, βασανιστήρια, απειλές και εκβιασμούς.
Αυτό που δεν αντιλήφθηκαν ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος, η υπουργός Εξωτερικών και οι συνεργάτες τους είναι ότι τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις κομμουνιστικές χώρες που έπεσαν σαν ντόμινο την δεκαετία του ’90 επειδή στηρίζονταν σε πήλινα πόδια. Είναι τόσο απλό για τον μέσο άνθρωπο και την ίδια στιγμή τόσο πολύπλοκο γι’ αυτούς που κυβερνούν την κυβέρνηση.
Σε απλά νεοελληνικά, οι άνθρωποι στον Λευκό Οίκο και το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ «δεν πήραν χαμπάρι» για τα τεκταινόμενα στην Αίγυπτο, ούτε αντιλήφθηκαν πως η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία.
Μπορεί ο Χόσνι Μουμπάρακ να μην είναι πρόεδρος της χώρας σε μερικές μέρες. Μπορεί και να τον «αυτοκτονήσουν» ή να αναζητήσει καταφύγιο στο εξωτερικό. Πολλά μπορούν να συμβούν και θα ήταν ανεύθυνο να επιχειρήσουμε να τα προβλέψουμε. Σίγουρα η Αίγυπτος εισήλθε σε μία παρατεταμένη αναταραχή από την οποία θα βγει λαβωμένη. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μαζέψει τα κομμάτια της και θα κοιτάξει μπροστά.
Δεν θα συμβεί το ίδιο στην Αμερική και τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή. Ποιός Αραβας ηγέτης θα την εμπιστευθεί ξανά; Οι λαοί που υπέφεραν λόγω της αμερικανικής πολιτικής στήριξης των δικτατόρων των χωρών τους, γιατί να εξυπηρετήσουν ξανά τα συμφέροντά της, που ποτέ δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ανθρώπων;
Αλλά και ποιός ξένος ηγέτης θα πάρει στα σοβαρά τον Μπάρακ Ομπάμα μετά το άνευ προηγουμένου ρεζίλεμα που του επεφύλαξαν ο Μουμπάρακ και οι άνθρωποί του; Η απόφαση του να υποστηρίξει τους διαδηλωτές, που παλεύουν για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, έσπασε κάθε δεσμό της Αμερικής με την ελίτ που κυβερνά την Αίγυπτο, αλλά προκάλεσε και μεγάλη ζημιά στον δίκαιο αγώνα των νέων για Δημοκρατία.
Πολλοί άνθρωποι έκαναν ένα βήμα πίσω μόλις άκουσαν τον Μπάρακ Ομπάμα να απαιτεί ως αυτοκράτορας την παραίτηση του Μουμπάρακ. Και πολλοί συνετοί στην Αίγυπτο υποψιάστηκαν ότι η επιμονή του για αποχώρηση του συμμάχου του, που τον είχε υποδεχθεί βασιλικά στον Λευκό Οίκο, σήμαινε μία νέα 30ετία αμερικανικής κυριαρχίας στην χώρα τους.
http://www.aixmi.gr/index.php/reziliki-obama-mubarak/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου