«H εφημερίδα του κ. Νίκου Χατζηνικολάου είχε στη διάθεσή της μια είδηση. Ότι η κ. Λίνα Αλεξίου εισέπραττε ως μη όφειλε ένα μικρό ποσό ως επίδομα για τις ανήλικες κόρες της, που στο μεταξύ είχαν γίνει μεγάλα κορίτσια. Εφόσον η είδηση ήταν αληθής και διασταυρωμένη είχε κάθε δικαίωμα να τη δημοσιεύσει. Όμως μία παράταξη της ΕΣΗΕΑ είχε άλλη γνώμη και κατήγγειλε τον εκδότη για κιτρινισμό. 'Εχουν άλλη αντίληψη οι άνθρωποι για την αξία της είδησης, διότι μπερδεύουν το γεγονός με την ερμηνεία του.
Προσωπικά δεν έχω αποκρυσταλλώσει γνώμη για το θέμα, αλλά δεν έχει τόσο σημασία. Το ποσό είναι ιδιαίτερα μικρό, αλλά και τα χρόνια που το εισέπραττε πολλά. Είναι μορφωμένη γυναίκα για να της ξεφύγει και έχει συγγενικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να βλαφτούν από τυχόν αμέλειά της, άρα όφειλε να είναι προσεκτική. Από την άλλη, για αυτόν ακριβώς τον λόγο δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ενσυνείδητα θα έβαζε σε κίνδυνο το πολιτικό προφίλ της κόρης της για λίγα ευρώ.
Η ουσία είναι ότι η είδηση έπρεπε να γραφτεί. Η αξιολόγησή της είναι άλλο θέμα. Εγώ, ας πούμε, θα έβλεπα κυρίως την τσαπατσουλιά ενός μικρού και ευγενούς ταμείου, οπότε γύρευε τι γίνεται στα μεγάλα και χαώδη. Και ασφαλώς την ανυπαρξία ελεγκτικού μηχανισμού και μηχανοργάνωσης- θα έπρεπε με την ενηλικίωση ενός παιδιού να κόβεται αυτομάτως το επίδομα. Άλλοι θα το έβλεπαν ως αφορμή επίθεσης στην πρώην δημοσιογράφο (δεν βοήθησε και η ίδια με της ανακοίνωσή της που ενδιαφερόταν περισσότερο να επιτεθεί παρά να εξηγήσει), και άλλοι ως αφορμή υπεράσπισής της. Μόνο μία δημοσιογραφική (ακριβώς) παράταξη υποστήριξε ότι δεν έπρεπε να γραφτεί η είδηση.
Είναι η ίδια που είχε πρωτοστατήσει στην διαγραφή του Πάσχου Μανδραβέλη, γιατί έγραψε τη γνώμη του για την απεργία της ΕΡΤ. Και οι ίδιοι (και αυτό αφορά και άλλες παρατάξεις και κόμματα) που δεν βρήκαν να πούνε μία κουβέντα για τη φασιστική επίθεση που δέχτηκε ο ίδιος δημοσιογράφος πριν λίγες μέρες στην Πάτρα. Δεν ξέρουν τι είναι είδηση, τι είναι ελευθερία του Τύπου, τι είναι βιαιοπραγία κατά μέλους (στο μεταξύ έληξε η ποινή διαγραφής) της Ένωσης; Ξέρουν πολύ καλά, οι περισσότεροι είναι χρόνια στο κουρμπέτι και με σημαντικό δημοσιογραφικό παρελθόν.
Η εξήγηση είναι ότι θεωρούν πως βρισκόμαστε σε πόλεμο. Είναι κομμάτια μιας καταστροφικής, κυρίαρχης λογικής που παραμερίζει δημοσιογραφική δεοντολογία, ελευθερία του Τύπου, απλή διαφωνία στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου. Δεν έχουμε αντίθετες γνώμες, έχουμε εχθρούς και συμμάχους. Δεν υπάρχει διάλογος, αλλά χαρακώματα. Δεν υπάρχει ελεύθερη έκφραση της γνώμης, μόνο σκοπιμότητες. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε αυτή η πυκνότητα χαρακτηρισμών που αναβλύζουν μίσος, στον δημόσιο διάλογο. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες αποχρώσεις, σύνθετες ερμηνείες, πολυπλοκότητα των φαινομένων. Υπάρχει ο κόσμος του σκότους και ο κόσμος του φωτός.
Η κατάσταση είναι απλή, αν δεν συμφωνείς ότι ζούμε σε συνθήκες κατοχής, κάνε μας τη χάρη, είσαι ή ηλίθιος ή πληρωμένος. Οι υπόλοιποι είναι φίλοι και σύμμαχοι. Ακόμα και αν πρόκειται για τα χειρότερα κατακάθια της πολιτικής και της δημοσιογραφίας. Ακόμα και αν έχουν καταπατήσει ως εργοδότες κάθε εργασιακό νόμο, έχουν συμμετάσχει σε όποιου είδους διαπλοκή υπήρξε, έχουν συναγελαστεί με φασίστες. Τώρα βρίσκονται στη σωστή πλευρά του πολέμου. Ο κ. Χατζηνικολάου, που αφενός δεν βαρύνεται με καμιά τέτοια αμαρτία αφετέρου έχει απόψεις που θα του επέτρεπαν να ενταχθεί στους φίλους, έχασε την ευκαιρία. Γιατί δεν κατάλαβε ότι έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο δεν υπάρχει δημοσιογραφικό κριτήριο,αυτές οι ειδήσεις πνίγονται.»
(protagon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου