HULK
STAR 22.00
Φαντασίας, 2003 (Έγχρ.), 137'
Αμερικανική ταινία του Ανγκ Λι, με τους Έρικ Μπάνα, Τζένιφερ Κόνελι, Νικ Νόλτε.
Παρά τη σοβαρή προσπάθεια του Ανγκ Λι να δώσει μια intellectual διάσταση στον κόμικ ήρωα της Marvel, αυτό που αφήνει είναι μια ανάμικτη γεύση. Όπως ο κεντρικός ήρωας, που από σοβαρός επιστήμονας της γενετικής μεταμορφώνεται σε ανεξέλεγκτο τέρας, έτσι ακριβώς και η ταινία έχει δυο διαφορετικές πλευρές, που δίνουν ένα διχασμένο αποτέλεσμα.
Παρά τη σοβαρή προσπάθεια του Ανγκ Λι να δώσει μια intellectual διάσταση στον κόμικ ήρωα της Marvel, αυτό που αφήνει είναι μια ανάμικτη γεύση. Όπως ο κεντρικός ήρωας, που από σοβαρός επιστήμονας της γενετικής μεταμορφώνεται σε ανεξέλεγκτο τέρας, έτσι ακριβώς και η ταινία έχει δυο διαφορετικές πλευρές, που δίνουν ένα διχασμένο αποτέλεσμα.
Ο μονοδιάστατος μύθος του Χαλκ εμπλουτίζεται με αναφορές στον Φρανκενστάιν, τον Δρ. Τζέκιλ/Κ. Χάιντ, τον Κινγκ Κονγκ, αλλά και την οιδιπόδεια πάλη Κρόνου/Δία, δίνοντας στο πρώτο μέρος μια σκοτεινή και σοβαρή διάσταση. Ο Λι περιγράφει λεπτομερειακά τα πειράματα του ημίτρελου πατέρα του ήρωα και τις επιπτώσεις τους στον ενήλικα πλέον Μπρους. Από τη στιγμή ωστόσο που ο ήρωας μεταμορφώνεται σε Χαλκ, ο Λι δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το πρόβλημα, ότι έχουμε να κάνουμε μ’ έναν χονδροειδή ως σύλληψη κόμικ ήρωα, που η γκάμα της εκφραστικότητάς του περιορίζεται σε βρυχηθμούς. Μπορεί οι σκηνές όπου ο Χαλκ ρεζιλεύει τις ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις να αποτελούν την ειρωνική και κριτική ματιά του Λι στον πόλεμο του Ιράκ, αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο αφελείς. Ύστερα από μια γερή δόση φροϊδικής ψυχολογίας και την απομυθοποίηση των οικογενειακών σχέσεων (ο Νικ Νόλτε και ο Σαμ Έλιοτ, εκπληκτικοί εκφραστές της έννοιας του κακού πατέρα), το να βλέπουμε έναν ψηφιακό γίγαντα να κάνει τεράστιες τούμπες και να εκσφενδονίζει στον αέρα τανκς δεν είναι ό,τι ακριβώς περιμέναμε.
ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΓΗ
STAR 01.00
Περιπέτεια, 1997 (Έγχρ.), 105'
FIRE DOWN BELOW. Αμερικανική ταινία του Φίλιξ Ενρίκεζ Αλκαλά, με τους Στίβεν Σιγκάλ, Κρις Κριστόφερσον, Χάρι Ντιν Στάντον.
Ένας κυβερνητικός πράκτορας μεταμφιέζεται για να ερευνήσει το θάνατο ενός συνεργάτη του και ταυτόχρονα να ξετρυπώσει έναν ιδιοκτήτη ορυχείων που ευθύνεται για τη ρίψη τοξικών απόβλητων σε μια περιοχή στο Κεντάκι.
Οικολογικοί προβληματισμοί για τον Στίβεν Σιγκάλ.
Ένας κυβερνητικός πράκτορας μεταμφιέζεται για να ερευνήσει το θάνατο ενός συνεργάτη του και ταυτόχρονα να ξετρυπώσει έναν ιδιοκτήτη ορυχείων που ευθύνεται για τη ρίψη τοξικών απόβλητων σε μια περιοχή στο Κεντάκι.
Οικολογικοί προβληματισμοί για τον Στίβεν Σιγκάλ.
DISASTER MOVIE
STAR 03.15
Κωμωδία, 2008 (Έγχρ.), 90'
Αμερικανική ταινία των Άαρον Σέλτζερ και Τζέισον Φρίντμπεργκ, με τους Ματ Λάντερ, Κρίστα Φλάναγκαν, Βανέσα Μινίλο.
Άαρον Σέλτζερ και Τζέισον Φρίντμπεργκ: Το δίδυμο της συμφοράς ξαναχτυπά με μία ακόμα κινηματογραφική παρωδία, καταφέρνοντας κάτι το αξιοθαύμαστο. Αυτή είναι και η χειρότερη από όλες τις προηγούμενες ταινίες τους («Date Movie», «Epic Movie», «Σπαρτιάτες για Κλάματα»), πράγμα καθόλου μα καθόλου εύκολο. Ξυπνώντας έντρομος, διόλου τυχαία, από έναν εφιάλτη με την Έιμι Γουάινχάουζ (λέμε τώρα...) και το κρυστάλλινο κρανίο, ο Γουίλ παρεξηγείται και χωρίζει με την κοπέλα του. Το βράδυ πηγαίνει σε ένα πάρτι, όταν γίνεται σεισμός, πέφτουν αστεροειδείς και ξεσπά ανεμοθύελλα.
Με τους φίλους του αποφασίζουν να καταφύγουν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ενώ εμείς τόσην ώρα παρακολουθούμε σκηνές που «σατιρίζουν» τα «Cloverfield», «Juno», «Sex and the City», «Wanted», «Hancock» και όλα τα μπλοκμπάστερ της εποχής, ακόμα και το «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους». Ούτε με αέριο γέλιου δεν μπορείς να χαμογελάσεις, στην πιο ανέμπνευστη και ανεγκέφαλη συρραφή από κρυάδες που έχετε ποτέ συναντήσει επί οθόνης.
Άαρον Σέλτζερ και Τζέισον Φρίντμπεργκ: Το δίδυμο της συμφοράς ξαναχτυπά με μία ακόμα κινηματογραφική παρωδία, καταφέρνοντας κάτι το αξιοθαύμαστο. Αυτή είναι και η χειρότερη από όλες τις προηγούμενες ταινίες τους («Date Movie», «Epic Movie», «Σπαρτιάτες για Κλάματα»), πράγμα καθόλου μα καθόλου εύκολο. Ξυπνώντας έντρομος, διόλου τυχαία, από έναν εφιάλτη με την Έιμι Γουάινχάουζ (λέμε τώρα...) και το κρυστάλλινο κρανίο, ο Γουίλ παρεξηγείται και χωρίζει με την κοπέλα του. Το βράδυ πηγαίνει σε ένα πάρτι, όταν γίνεται σεισμός, πέφτουν αστεροειδείς και ξεσπά ανεμοθύελλα.
Με τους φίλους του αποφασίζουν να καταφύγουν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ενώ εμείς τόσην ώρα παρακολουθούμε σκηνές που «σατιρίζουν» τα «Cloverfield», «Juno», «Sex and the City», «Wanted», «Hancock» και όλα τα μπλοκμπάστερ της εποχής, ακόμα και το «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους». Ούτε με αέριο γέλιου δεν μπορείς να χαμογελάσεις, στην πιο ανέμπνευστη και ανεγκέφαλη συρραφή από κρυάδες που έχετε ποτέ συναντήσει επί οθόνης.
ΕΛΕΓΕΙΑ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ
ANT1 04.00
Δραματική, 2008 (Έγχρ.), 108'
ELEGY. Αμερικανική ταινία της Ιζαμπέλ Κοϊξέτ, με τους Μπεν Κίνγκσλεϊ, Πενέλοπε Κρουζ, Ντένις Χόπερ.
Ο Μπεν Κίνγκσλεϊ είναι ο μεσήλικος, χωρισμένος, γυναικάς καθηγητής κολεγίου με την άδεια προσωπική ζωή. Η Πενέλοπε Κρουζ είναι η γοητευτική, κουλτουριάρα και σέξι Αμερικανοκουβανή φοιτήτριά του η οποία τον ερωτεύεται. Η σχέση τους ξεκινά με αναφορές στον Κάφκα και τον Γκόγια, συνεχίζεται σε ημιφωτισμένα δωμάτια, υπό τους ήχους του πιάνου και της βροχής που πέφτει στα τζάμια, διαταράσσεται για ανόητα εγωιστικούς λόγους και τελειώνει γιατί έτσι συμβαίνει πάντα με τα ωραία πράγματα σε τούτη τη ζωή.
Ο Νίκολας Μέγερ («Το Ανθρώπινο Στίγμα») διαβάζει το «Ζώο που ξεψυχά» του Φίλιπ Ροθ σαν ένα ερωτικό ταξίδι αυτογνωσίας, το διασκευάζει μαλακώνοντας υπερβολικά τις αιχμές και το φινάλε του, ενώ –μακριά από τη «Ζωή Χωρίς Εμένα» και τη «Μυστική Ζωή των Λέξεων»– η Καταλανή Ιζαμπέλ Κοϊξέτ το αποτελειώνει σκηνοθετώντας το σαν διαφήμιση: ατμοσφαιρικά πλάνα, φθινοπωρινή μελαγχολία, ήρωες που κοιτούν λάγνα και στοχαστικά, μουσική που υπογραμμίζει δακρυσμένα συναισθήματα. Ένα ναρκισσιστικό κινηματογραφικό Άρλεκιν με βαθιά νοήματα και ρηχό καλλιτεχνικό άλλοθι.
Ο Μπεν Κίνγκσλεϊ είναι ο μεσήλικος, χωρισμένος, γυναικάς καθηγητής κολεγίου με την άδεια προσωπική ζωή. Η Πενέλοπε Κρουζ είναι η γοητευτική, κουλτουριάρα και σέξι Αμερικανοκουβανή φοιτήτριά του η οποία τον ερωτεύεται. Η σχέση τους ξεκινά με αναφορές στον Κάφκα και τον Γκόγια, συνεχίζεται σε ημιφωτισμένα δωμάτια, υπό τους ήχους του πιάνου και της βροχής που πέφτει στα τζάμια, διαταράσσεται για ανόητα εγωιστικούς λόγους και τελειώνει γιατί έτσι συμβαίνει πάντα με τα ωραία πράγματα σε τούτη τη ζωή.
Ο Νίκολας Μέγερ («Το Ανθρώπινο Στίγμα») διαβάζει το «Ζώο που ξεψυχά» του Φίλιπ Ροθ σαν ένα ερωτικό ταξίδι αυτογνωσίας, το διασκευάζει μαλακώνοντας υπερβολικά τις αιχμές και το φινάλε του, ενώ –μακριά από τη «Ζωή Χωρίς Εμένα» και τη «Μυστική Ζωή των Λέξεων»– η Καταλανή Ιζαμπέλ Κοϊξέτ το αποτελειώνει σκηνοθετώντας το σαν διαφήμιση: ατμοσφαιρικά πλάνα, φθινοπωρινή μελαγχολία, ήρωες που κοιτούν λάγνα και στοχαστικά, μουσική που υπογραμμίζει δακρυσμένα συναισθήματα. Ένα ναρκισσιστικό κινηματογραφικό Άρλεκιν με βαθιά νοήματα και ρηχό καλλιτεχνικό άλλοθι.
(athinorama)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου