Καιρός ήταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει σήμερα στις 11 π.μ. το νέο του πρόγραμμα - καθώς, βλέπετε, πρώτοι οι ίδιοι δεν φαντάζονταν (ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα) την εκτόξευση του εκλογικού ποσοστού τους από το 4,6% του 2009 στο 16,78%, οπότε είχαν μετάσχει στις εκλογές του περασμένου Μαΐου με το παλιό τους πρόγραμμα.
Αυτό το τελευταίο, μολονότι επισήμως πλέον παρωχημένο, είναι πολύτιμο για να καταλάβουμε πού το πάει το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Διότι, με τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον να εγείρει κυβερνητικές αξιώσεις, το πρόγραμμα που θα ανακοινωθεί σήμερα δεν θα διαφέρει ως προς το ύφος του από τα προγράμματα των άλλων κομμάτων, που είχαν διεκδικήσει ή διεκδικούν ακόμη την εξουσία. Περιμένω ότι θα είναι μια άσκηση εξωραϊσμού και εξισορρόπησης, με σκοπό την τακτοποίηση όλων εκείνων των σημείων που θα μπορούσαν να τρομάξουν τους περιστασιακούς ψηφοφόρους και να ανακόψουν το ευνοϊκό ρεύμα της συγκυρίας.
Αντιθέτως, το παλαιότερο πρόγραμμα, ακριβώς επειδή έχει συντεθεί από ένα κόμμα το οποίο στις εκλογές του 2007 είχε λάβει ποσοστό 5,04% και με τις συνθήκες πόλωσης του δικομματισμού το 2009 δεν μπορούσε να ελπίζει στην αύξηση της δύναμής του, αποκαλύπτει αυτά που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να αρθρώσει. Χαοτικό, αλλά ειλικρινές, το πρόγραμμα του 2009 έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ονείρου. Συχνά απουσιάζει η λογική συνάφεια, η έννοια του κόστους πουθενά δεν παρουσιάζεται, λείπουν και τα τεχνοκρατικά στοιχεία που θα του έδιναν το πρόσχημα της σοβαρότητος. Η αξία του έγκειται όμως στο ότι αυτοί που το έφτιαξαν ονειρεύονταν με τα μάτια ανοιχτά και κατέγραφαν το όνειρό τους: φαντάζονταν, δηλαδή, την εκπλήρωση των επιθυμιών τους.
Πώς ονειρεύεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο; Σχεδόν όπως ένας χίπης της δεκαετίας του 1960: «Προτεραιότητά μας είναι η υπεράσπιση της ειρήνης. Οι τερματισμοί των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η λύση του Μεσανατολικού με τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, η ειρηνική επίλυση των προβλημάτων, η μη απειλή και η μη χρήση βίας είναι για μας η μόνη (sic) επιλογή. Γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το διεθνές δίκαιο και υποστηρίζουμε πρωτοβουλίες αφοπλισμού, αποστρατιωτικοποίησης και αποπυρηνικοποίησης σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο. Αγωνιζόμαστε κατά των στρατιωτικών συνασπισμών και των ξένων βάσεων παντού (sic) στον κόσμο». Εν ολίγοις, ειρήνη με κάθε κόστος, έστω και του είδους που αγωνίζεται να επιβάλει τούτες τις ημέρες η Sabiha του Ασαντ, με τη σφαγή των νηπίων στη Συρία.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει: «Αμεσο κλείσιμο της αμερικανικής βάσης της Σούδας και ένταση του αγώνα για ξήλωμα όλων των ξένων βάσεων στη χώρα μας». Ποιες είναι οι άλλες; Μάλλον θα εννοούν τις υπόγειες των Νεφελίμ - πρέπει να έχουν τίποτε πληροφορίες από τον Λιακόπουλο. Παρακάτω: «Αντίθεση στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και συμβολή στην ανάπτυξη μιας ευρύτερης διεθνούς δυναμικής με στόχο την κατάργηση (sic) της ατλαντικής συμμαχίας, για Ελλάδα έξω από στρατιωτικούς συνασπισμούς». Γιατί όχι, αναρωτιέται κανείς, δεν προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ριζικότερες λύσεις, όπως η κατάργηση των πυροβόλων όπλων και την αντικατάστασή τους από τη σφεντόνα, αλλά με μόνα επιτρεπόμενα βλήματα τις φράουλες και τα ώριμα μάνγκο.
Τίθεται, επίσης, το ερώτημα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λύση στο πρόβλημα της ανθρώπινης κακίας, πώς η χώρα μας, στη μορφή με την οποία την ονειρεύονται στην Κουμουνδούρου, θα προστατευθεί από την επιβουλή των κακών ανθρώπων. «Η δική μας πρόταση για την αμυντική πολιτική ξεκινά από τη θέση ότι η καλύτερη άμυνα είναι μια πολυδιάστατη πολιτική ειρήνης και αναβάθμισης της διεθνούς θέσης της χώρας». Μήπως σε έναν άλλο κόσμο, ένθα ουκ έστι λύπη, ου πόνος, ου στεναγμός;
Ακριβώς. Και η οικοδόμηση αυτού του κόσμου θα ξεκινήσει από την Ευρώπη: «Εμπνεόμενοι από έναν αριστερό ευρωπαϊσμό, θεωρούμε ότι η Ε.Ε. χρειάζεται ριζική αλλαγή, μέσα από μια πορεία αντίθεσης και ρήξης με τον νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωατλαντισμό, με πρωταγωνιστές τους λαούς, τους πολίτες και τα κινήματά τους. Χρειάζεται μια πορεία ανοιχτή σε ένα σοσιαλιστικό μέλλον με δημοκρατία και ελευθερία, με ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη». Σημειωτέον, ότι μέσα στις εννέα σελίδες που καταλαμβάνει το όνειρο του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας πουθενά δεν εμφανίζεται η λέξη «Ευρωζώνη». Δεν πρόκειται για παραδρομή, αφού ο κατάλογος των στόχων προς κατάργηση που παρατίθεται στο πρόγραμμα (Σύμφωνο Σταθερότητας, ανεξαρτησία ΕΚΤ, Συνθήκη Σένγκεν) ισοδυναμεί με την κατάργηση της Ενωσης στη σημερινή μορφή της. Υπό τους όρους αυτούς, αλίμονο αν τους ένοιαζε το ευρώ! Εξάλλου στον κόσμο που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ υποθέτω ότι τα χρήματα θα φυτρώνουν στα δένδρα. Αν αυτό όμως δεν αναφέρεται ρητώς στο πρόγραμμα, η παράλειψη οφείλεται, ενδεχομένως, στο ότι κάπου εκεί πρέπει να ξύπνησαν...
Λευτεριά στη Βίκυ!
Μα, επιτέλους, ο Β. Κορκίδης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, που βγαίνει κάθε μέρα στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και θρηνεί τον απολεσθέντα παράδεισο της κατανάλωσης εισαγομένων ειδών πολυτελείας, γιατί δεν τολμά να ζητήσει λευτεριά για την αγωνίστρια Βίκυ; Αν κάθε έξοδος της κυρίας Τσοχατζοπούλου στα μαγαζιά σήμαινε και μια δαπάνη της τάξεως των 20 με 25 χιλιάδων ευρώ, ο Β. Κορκίδης οφείλει να συμπαραταχθεί τώρα στον δίκαιο αγώνα της!
(kathimerini)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου