Τις τελευταίες μέρες διεξάγεται μια έντονη συζήτηση στις τάξεις της γαλάζιας νεολαίας, σχετικά με το νόμο Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε, και οι απόψεις διίστανται σε ότι αφορά τη στάση που πρέπει να κρατήσει η ΔΑΠ.
Όταν έγινα μέλος της ΔΑΠ (αυτοβούλως και χωρίς να γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις) θεωρούσα πως αυτή η νεολαία εκφράζει αντιπροσωπευτικότερα τις αρχές του φιλελευθερισμού. Ήταν ιδεολογικό το ζήτημα! Και έτσι θα έπρεπε να είναι πάντοτε...
Τις τελευταίες μέρες, και μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την παιδεία όπου ουσιαστικά καταργείται η φοιτητική συμμετοχή στις πρυτανικές εκλογές -άρα περιορίζεται και η δύναμη των παρατάξεων- έχουν υιοθετηθεί ακραίες απόψεις από πολλούς, οι οποίες δε συμβαδίζουν με τις αρχές της ΔΑΠ και του φιλελευθερισμού.
Γνώμη μου είναι πως αυτός ο νόμος δε θα πρέπει να ανατραπεί αλλά να μετατραπεί σε εφαλτήριο επανακατάταξης στόχων, αξιών, ιδεών. Το τελευταίο σύνθημα της ΔΑΠ έλεγε: "H ΔΑΠ είναι ιδέα, και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ!" Θα συμφωνήσω μόνο στο δεύτερο. Η ΔΑΠ δεν είναι ιδέα...Ιδέες είναι αυτά που υποστήριζε κάποτε και αυτά για τα οποία έδινε ιδεολογικές μάχες μέσα στα πανεπιστήμια. Μάχες προτάσεων, τομών, αλλαγών, που έφερναν ρήξεις και ανατροπές! Η ΔΑΠ είναι το άρμα όλων αυτών των ιδεών, όχι η ίδια η ιδέα!
Η ΔΑΠ επίσης αποτελείται από άτομα, δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο. Άτομα που μπορούν να την εκπροσωπήσουν, άτομα που έχουν δυνατότητες, άτομα που πολλές φορές μπορεί να εκφράζουν και διαφωνίες με τη σύγχρονη πορεία της παράταξης. Αλλά που δεν παύουν να πιστεύουν σε αυτήν...
Αυτή τη στιγμή, η ΔΑΠ είναι αντιμέτωπη με μια πρόκληση. Την αδιαφορία της μπροστά στις σειρήνες του λαϊκισμού που την έχουν περικυκλώσει. Ποιος να το πίστευε πως αυτή η παράταξη θα συμβάδιζε με τις ιδέες της αριστερής οπισθοδρομικότητας περί καταλήψεων! Μερικά χρόνια νωρίτερα θα ήταν αδιανόητο...
Ποτέ όμως δεν είναι αργά! Ακόμα και τώρα μπορεί να επαναπροσδιορίσει την επίσημη στάση της και να βρεθεί στο πλευρό του μέσου φοιτητή που απαιτεί ανοιχτές σχολές, προσβάσιμες σε όλους. Οι πραγματικές ιδέες δεν ξεχνιούνται, δεν παραλείπονται και δε φυλακίζονται...
Αγαπητέ Χρήστο, Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι ιδέα μα πάνω απ'όλα είναι μια φοιτητική νεολαία που τόσα χρόνια έχει μάθει να μάχεται. Εχει μάθει να μάχεται για το συμφέρον του φοιτητή και για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο. Κάτι που απέδειξε φέτος με τις προτάσεις της όντας μια πρωτοπόρα νεολαία. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ προσπαθεί να δώσει φωνή σε όλους τους φοιτητές. Βλέποντας όμως οτι η γενιά του πολυτεχνείου η οποία κατάντησε έτσι τη χώρα, χρεοκόπησε την Ελλάδα και κυρίως αφαίρεσε την αξιοπρέπεια απ'τους νέους ανθρώπους, τη δική μας γενιά δηλαδή, ήρθε η ώρα να αντισταθούμε. Ο νόμος αυτός εκτός οτι κόβει τη δωρεάν παιδεία, εκτός οτι δεν εξελίσσει το επιστημονικό και ακαδημαικό επίπεδο σπουδών, κάνει κάτι το ίδιο κακό: προσπαθεί να φιμώσει τη γενιά μας. Της αφαιρεί το δικαίωμα να εκφράζεται μέσα στο πανεπιστήμιο και να δίνει λύσεις για τους φοιτητές, κάτι που έκανε εδώ και 37 χρόνια η φιλελεύθερη οργάνωση μας. Φίλε χρήστο δε μας νοιάζει αν ψηφίζουμε για πρυτάνεις ή προέδρους. Αυτό μάλλον προσπαθούν κάποιοι να καλλιεργήσουν τεχνηέντως. Μας νοιάζει όμως οτι πλέον ο φοιτητής δε θα έχει φωνή μέσα στα ακαδημαικά όργανα. Μας νοιάζει οτι η γενιά που κατέστρεψε τη χώρα μας προσπαθεί να ρίξει το ανάθεμα που έχει πάρει απ' τη κοινωνία σε εμάς, τους νέους ανθρώπους. Στη γενιά των αδικημένων και στη γενιά που θα περάσει πιο δύσκολα απο κάθε άλλη, στη γενιά των "φιμωμένων". Αυτό δε θα το δεχτούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιδεολογία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν είναι απλά να κοιτάει τις εξελίξεις. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι η ίδια η εξέλιξη της κοινωνίας.
Είστε εξαιρετικά ευγενικός κύριε αρθρογράφε στην άποψή σας για τη ΔΑΠ και για την σημερινή της στάση!Εδώ στο ΑΠΘ,αφού παρακίνησαν σε κατάληψη (ό,τι πιο παράλογο θα μπορούσε να συμβεί) παντού,δεν έχουν το θάρρος να εμφανιστούν ούτε στις συνελεύσεις να την υποστηρίξουν...και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη!η κλαμποκαφετέρια που λέγεται ΔΑΠ έχει φτάσει στις μεγαλύτερες κατάντιες της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επανέλθουμε!