Ο κίνδυνος της ρητορικής

ΤΟΥ Ι. Κ. ΠΡΕTΕΝΤΕΡΗ

Η ΝΕΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ θητεία του Ευάγγελου Βενιζέλου έχει µια σίγουρη βάση εκκίνησης: ο πήχυς είναι χαµηλά. Υποθέτω ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον νέο υπουργό να πέφτει έξω µε τη συχνότητα και την επιµονή που επεδείκνυε ο προκάτοχός του.

ΤΗΝ Ι∆ΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, όµως, προδιαγράφεταικι ένας σοβαρός κίνδυνος: να µπερδέψει....
 ο υπουργός την οικονοµία µε τη ρητορική. Πρόκειται για µια καθαρά ελληνική µέθοδο άσκησης πολιτικής, ηοποία µπορείενδεχοµένως νααποδώσει στους περισσότερους τοµείς της διακυβέρνησης – εκτός απόέναν: την οικονοµία.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ του νέου υπουργού µαρτυρούν τη δυσκολία να µιλήσει κανείςµε την ίδιαγλώσσα σε δυο διαφορετικά ακροατήρια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ διαβεβαιώνει τους ξένους ότι η ελληνική κυβέρνηση θα τηρήσει πλήρως τις δεσµεύσεις της – όπως είναι ασφαλώςυποχρεωµένος. Από την άλλη,κλείνει το µάτι στο εθνικό κοινό υπονοώντας ότι κάτι καλύτερο µπορεί να πετύχει ως προς τις δεσµεύσεις αυτές – όπως θα θέλαµε φυσικά όλοι.

ΑΝ ΠΕΤΥΧΕΙ και τα δύο, θα πρόκειται για έναν µικρό άθλο. ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ να το πετύχει; Μόνο αν καταφέρει να διαµορφώσει έναδιαφορετικό µείγµα πολιτικήςκι αν το µείγµα αυτό τοεγκρίνουν καιτο αποδεχτούνοι ξένοι δανειστές µας. Επί της ουσίας, δηλαδή, µόνο αν καταφέρει να επαναδιαπραγµατευτεί το Μνηµόνιο – ακόµη κι αν δεν το πει έτσι για να µη ζητήσει πνευµατικά δικαιώµαταο Σαµαράς...

ΑΝ ∆ΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ να επιβάλει µια οιονεί επαναδιαπραγµάτευση, τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα της ρητορικής. Αλλα να λέει στους έξω κι άλλα να λέει στους µέσα – έως ότου τον πάρουν χαµπάρι και οι δύο, µε αυτονόητες συνέπειες.

ΠΑΡΑ∆ΟΞΩΣ, ο δρόµος πουφαντάζειδυσκολότερος ίσως να αποδειχθεί τελικά πιοβατός. Για πρώτηφορά ωριµάζει στους Ευρωπαίους ηάποψη ότιφόρτωσαν πολύ τις πλάτες της χώρας, ότι ηπολιτική αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο καιότι το ζητούµενο δενείναι νατιµωρηθούνοι Ελληνες αλλά να φτιάξει η Ελλάδα.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ η χώρα χρειάζονται όµως τέσσερα πράγµατα: χρόνος, χρήµα, σχέδιο και ηγεσία. Θεωρητικά, τα πρώτα δύο θα τα βάλουν οι ξένοι, τα άλλα δύο εµείς.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ίσως το δυσκολότερο σκέλος της αποστολής του Βενιζέλου. Ναπείσει τουςσυνοµιλητές του ότι έχουµε σχέδιο και ότι διαθέτουµε ηγεσία, άρα ότι µπορούν να µας εµπιστευτούν παρέχοντας χρόνο και χρήµα.

ΚΙ ΕΙΝΑΙ ∆ΥΣΚΟΛΟ διότι προς το παρόν ούτε το σχέδιο έχουµε δει ούτε την ηγεσία. Και καλά εµείς, αλλά πολύ φοβούµαι ότι δεν τα έχει δει και κανένας άλλος
tanea.gr