H Ελλάς βαδίζει σταθερά προς την κορύφωση της κρίσεως. Εξ ου και οι ασυναρτησίες περί δημοψηφίσματος ή επανόδου στη δραχμή· οι άγονες συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών που απέληξαν στην άκαρπη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. Και όλα αυτά ενίοτε υπό το φάσμα προκηρύξεως προώρων εκλογών.
Οτι η κατάσταση ήταν τραγική εβόα η Ευρώπη για περισσότερο από έναν χρόνο, και τα διεθνή ΜΜΕ για ακόμη μεγαλύτερο διάστημα.
Στο εσωτερικό της χώρας η κυβέρνηση ....
και οι συνεργαζόμενοι με αυτήν αναλυτές διεκτραγωδούσαν καθημερινώς την οικονομική αθλιότητα, επιδιδόμενοι σε επιχειρήσεις τρομοκρατήσεως της κοινής γνώμης.
Το νέο στοιχείο είναι ότι διαπιστώθηκε, αφ' ενός, πως το Μνημόνιο βασίστηκε σε μία εσφαλμένη δοσολογία και, αφ' ετέρου, ότι η κυβέρνηση απέτυχε πλήρως στην εφαρμογή του. Τι από τα δύο έχει τη μεγαλύτερη σημασία συνιστά πλέον ερώτημα μάλλον φιλολογικό, διότι το πρόβλημα ήταν και παραμένει η απίστευτη ελαφρότητα του οικονομικού επιτελείου της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Εκπληξη άκρως δυσάρεστη αποτελούν και οι αντιφατικές δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών, των στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που άγνωστο για ποίους λόγους συμπεριφέρονται ως μέλη ακαδημαϊκών ομάδων γενικού προβληματισμού και όχι ως φορείς εξουσίας, που μία λέξη τους αρκεί για να ενσπείρει τον πανικό στις αγορές.
Δεν είναι ασφαλώς σε θέση η Ελλάς να λύσει το «ευρωπαϊκό πρόβλημα» · αλλά η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί ποια είναι η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων με την οποία θα πρέπει να εναρμονισθεί ή να έρθει σε ρήξη, πράγμα που αδυνατεί να πράξει για πλείστους όσους λόγους. Και η κρατούσα τάση, πανίσχυρη και ίσως εσφαλμένη -αλλά αυτό δεν έχει σημασία-, είναι η καταστροφή στην κυριολεξία του υφιστάμενου ελληνικού συστήματος παραγωγής ή αντιπαραγωγικότητος - κατά την άποψη ορισμένων.
Ο κ. Παπανδρέου πείσθηκε-ή φαντάσθηκε- ότι με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου «έσωσε» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Αυτό ισχυριζόταν για μήνες. Τώρα σταδιακώς διαπιστώνει ότι η σωτηρία της χώρας είναι μία αέναη διαδικασία, που προϋποθέτει πώληση και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές των περιουσιακών στοιχείων του αστικού μας κράτους, που οικοδομήθηκε στα πρότυπα της κεντρικής Ευρώπης -της Γερμανίας και της Γαλλίας ειδικότερα- όπου η κρατική παρέμβαση στην οικονομική ζωή υπήρξε πάντα ισχυρή.
Ανεξαρτήτως, όμως, όλων όσων επίστευε ή φανταζόταν ότι θα πράξει ο κ. Παπανδρέου όταν θα αναλάμβανε την εξουσία, ο ρόλος που του επεφύλαξε η συγκυρία είναι του ολικού καταστροφέα δομών, τις οποίες παρεμπιπτόντως είχε δημιουργήσει το κόμμα που σήμερα ηγείται, και είναι πλέον ασύμβατες προς την κυρίαρχη τάση, σε επίπεδο παγκόσμιο.
Δυσάρεστη έκπληξη για τον πρωθυπουργό, αλλά κυρίως για τη χώρα, το γεγονός ότι οι δανειστές μας και η τρόικα, που μάχεται για τα συμφέροντά τους, είναι άτεγκτοι· ότι η προσωπική του αξιοπιστία έχει διεθνώς ανεπανόρθωτα τρωθεί· και ότι ενώ για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας συνέβαλαν πολλοί, για την ερασιτεχνική διαχείριση του προβλήματος ευθύνεται αποκλειστικά και μόνον η κυβέρνησή του.
καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου