Συναίνεση για γέλια και για κλάματα

Του Γιώργου Κουβαρά

Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, όπως τη φαντάστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου και την εξήγησε προ ημερών ο ατυχήσας Ολι Ρεν, εξελίσσεται σε ένα σύντομο ανέκδοτο.

Γελάμε μαζί της για να μην κλάψουμε με το χάλι μας! Η ιδέα, με απλά λόγια, είναι να μαζευτούν σε ένα δωμάτιο όλοι οι πολιτικοί μας και να βάλουν την υπογραφή τους, ερήμην της κοινωνίας, κάτω από το σχέδιο που έφτιαξε η Τρόικα και εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου, με τα γνωστα αποτελέσματα...
 Αυτό, δε, που κάνει την ιδέα πραγματικά μοναδική είναι ότι οι πολιτικοί μας καλούνται να συναινέσουν υπό την απειλή ότι δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση!

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ποιος το σκέφτηκε αυτό το σενάριο και έβαλε τον Ολι Ρεν να το ξεστομίσει. Αν τα βάλουμε κάτω τα πράγματα, ο μόνος που μπορεί να το σκέφτηκε -εξ ου και μεγαλοφυές- είναι ο πρωθυπουργός μας, ο οποίος περιέργως είναι και ο μόνος που δεν έχει αντιδράσει σθεναρά από την ώρα που ακούστηκε. 

 Η κυβέρνηση Παπανδρέου μάς έχει δώσει απτά δείγματα για το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση μας στην Ε.Ε., από την ώρα που μας μετέτρεψε από εταίρους σε απλούς δανειολήπτες.

Συνομιλεί με τους εταίρους μας λες και απευθύνεται στον τραπεζίτη μας, ο οποίος θα επιβάλει τους όρους του κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους αποδεχτούμε. Ετσι, προφανώς, θεώρησαν ότι θα αποδεχτεί και ο Σαμαράς να συναινέσει σε ό,τι αποφασίσουν - σωστό ή λάθος δεν ενδιαφέρει...

ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ στους πιστωτές μας που μας βοηθούν να μην κηρύξουμε χρεοκοπία, θα πρέπει να αποφασίσουν οι πολιτικοί σ’ αυτό τον τόπο αν τους βάζουν πάνω από το λαό. Είναι οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι του λαού ή των δανειστών μας;

 Ας αποφασίσουν κι ας μας πουν, για να ξέρουμε! Ο Γιώργος Παπανδρέου μάς είπε πέρυσι, τέτοια εποχή, ότι εκχωρεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας, προκειμένου να σώσει τη χώρα. Τώρα φαίνεται ότι δεν έχει εκχωρήσει απλώς μέρος αλλά την πλήρη πολιτική κυριαρχία στους δανειστές μας, για την εφαρμογή ενός προγράμματος που και οι ίδιοι πια παραδέχονται ότι δεν οδηγεί στη σωτηρία αλλά στην υποθήκευση της χώρας.

 Δεν υπάρχει λύση στην οικονομία που να μην περνά από την κινητοποίηση του λαού και της κοινωνίας. Εδώ προσπαθούμε να εφαρμόσουμε ένα μοντέλο που έχει απέναντί του το λαό και την κοινωνία. Πώς είναι δυνατόν ποτέ να επιτύχει ένα τέτοιο μοντέλο;

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ η κυβέρνηση Παπανδρέου, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Θυσίες θα υπάρξουν αναπόφευκτα, αλλά αυτή τη φορά θα πρέπει να σχεδιαστούν με γνώμονα το συμφέρον του λαού και του τόπου και με αντίληψη της ελληνικής πραγματικότητας. Κι όχι καθ’ υπαγόρευση...

e-typos.com