Τ΄ άκουσες πατέρα τα νέα, μου λείπει η πατρική συμβουλή σου, κι ας είναι λάθος...
Συντάκτης: Γιάννης Ξυνόπουλος
Μας έχει προβληματίσει η συμπεριφορά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ιδίως των ιδρυτικών του στελεχών, καθώς και του κ. Πάγκαλου.
Πιο πολύ όμως μας προβληματίζει η συμπεριφορά του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, που όχι μόνο δεν έδωσε ούτε μια στάλα συναίνεσης στον Καραμανλή, αλλά τον «κυνήγησε» με ένα σωρό υποτιθέμενα σκάνδαλα.
Προεκλογικό σλόγκαν των σοσιαλιστών είχε γίνει ότι για όλα φταίει η αναβλητικότητα της κυβέρνησης του Καραμανλή που φτάσαμε σε αυτό το χάλι και όχι ο κρατικισμός των 20 χρόνων της διακυβέρνησης των σοσιαλιστών.
Μέχρι και ο αντιπρόεδρος μας την είπε, ότι «μαζί τα φάγαμε», και ούτε λίγο-ούτε πολύ είμαστε συνένοχοι για τους χιλιάδες διορισμούς του ΠΑΣΟΚ.
Κρίμα που η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσε να αλλάξει το κράτος. Κρίμα που δεν μπόρεσε να βάλει το νερό στο αυλάκι. Αλλά πως μπορούσε να γίνει αυτό, όταν απέναντι είχε ένα σκληροπυρηνικό ΠΑΣΟΚ που τα είχε κάνει πλακάκια με τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ (τον σκληρό κομματικό πυρήνα) και σε όλα έλεγε «ΟΧΙ».
Μέχρι και σε πορείες συμμετείχε ο Γιώργος, μέχρι και για την Cosco ξεσήκωνε τον κόσμο, για τα ταμεία δεν ήθελε να συμπτυχθούν, για τα διόδια δεν ήθελε να βρεθεί μια άκρη, για τα Σκόπια έλεγε κουβέντες και κατηγορούσε τον Καραμανλή για το σχέδιο Ανάν.
Και μετά την λυσσαλέα αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μας προκύπτει ένας πρωθυπουργός που θέλει να εφαρμόσουμε πιστά το πρόγραμμα, στου οποίου την εφαρμογή εκείνος ως αντιπολίτευση μας ξεσήκωνε να αντισταθούμε, γιατί ήταν απεχθές ως προς τον λαό και τα λαϊκά στρώματα.
Από «αντάρτης» όμως μας προέκυψε «Yes man», και με επιστημονική εξήγηση
Ορισμένοι άνθρωποι έχουν γενετικές προδιαγραφές να υπακούνε στις συμβουλές και εντολές των άλλων (USA-IMF) και να είναι πιο επιρρεπείς στην καθοδήγηση από τρίτους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που ισχυρίζεται ότι για πρώτη φορά εντόπισε μια παραλλαγή γονιδίου, η οποία προδιαθέτει μερικά άτομα να λένε συνέχεια «ναι», να μην φέρουν αντιρρήσεις στους άλλους και γενικά να μην πιστεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό και στην ατομική εμπειρία τους.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπράουν του Ρόουντ Άϊλαντ, υπό τον καθηγητή γνωσιακών και ψυχολογικών επιστημών Μάικλ Φρανκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Journal of Neuroscience», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», αναφέρουν ότι η λήψη μιας απόφασης συχνά εμπλέκει δύο διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου:
Ένα πιο επιφανειακό και εξελικτικά πρόσφατο (ο προμετωπιαίος φλοιός), που εξαρτάται από τις συμβουλές των άλλων, και ένα πιο βαθύ και εξελικτικά αρχαιότερο (το ραβδωτό σώμα), που βασίζεται στην επεξεργασία της προσωπικής εμπειρίας.
Ο εγκέφαλος «ζυγίζει» αυτές τις δύο αντικρουόμενες επιρροές και τελικά καταλήγει σε μια απόφαση για δράση.
Όμως, οι αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μερικοί άνθρωποι έχουν μια γονιδιακή παραλλαγή (την DARPP-32), που τους κάνει πιο επιρρεπείς να ακούνε τις συμβουλές και προτροπές των άλλων, παρά να ακούνε τη δική τους εμπειρία, δηλαδή συστηματικά "ευνοούν" το πιο πρόσφατο εγκεφαλικό "κύκλωμα" λήψης αποφάσεων σε σχέση με το ανταγωνιστικό του. Έτσι, «ο εγκέφαλος είναι πιθανότερο να επηρεαστεί από αυτό που του λένε παρά από ό,τι του λέει η δική του εμπειρία», σύμφωνα με την μελέτη.
Οι ερευνητές έκαναν πειράματα με 70 εθελοντές, που κλήθηκαν να δώσουν δείγματα σάλιου (για να γίνει γενετική ανάλυση) και στη συνέχεια να λάβουν ορισμένες αποφάσεις στην οθόνη ενός υπολογιστή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δέχονταν συμβουλές από τρίτους, για το ποια απόφαση έπρεπε να πάρουν, και μερικές φορές αυτή η συμβουλή ήταν λανθασμένη.
Όπως αποδείχτηκε, τα άτομα με το DARPP-2 επηρεάζονταν περισσότερο από τις συμβουλές των άλλων, ακόμα και από τις λανθασμένες. Όπως δήλωσε ο Φρανκ, το να ακολουθεί κανείς τις συμβουλές και γνώμες των γύρω του, προσφέρει ορισμένα πλεονεκτήματα, γιατί αποφεύγει να δοκιμάζει ο ίδιος πράγματα και έτσι να ρισκάρει διάφορους κινδύνους από προσωπική εμπειρία. «Οι συμβουλές είναι συχνά σωστές και βολικές», συμπεραίνουν οι ερευνητές.
Έτσι εξηγούνται όλα. Είναι παθολογικά τα αίτια που ο Γιώργος από σοσιαλιστής και προστάτης των «αδυνάτων», μας προέκυψε Φιλελεύθερος, σκληρότερος και από την μακαρίτισσα την Θάτσερ.
parapolitika.gr
Συντάκτης: Γιάννης Ξυνόπουλος
Μας έχει προβληματίσει η συμπεριφορά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ιδίως των ιδρυτικών του στελεχών, καθώς και του κ. Πάγκαλου.
Πιο πολύ όμως μας προβληματίζει η συμπεριφορά του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, που όχι μόνο δεν έδωσε ούτε μια στάλα συναίνεσης στον Καραμανλή, αλλά τον «κυνήγησε» με ένα σωρό υποτιθέμενα σκάνδαλα.
Προεκλογικό σλόγκαν των σοσιαλιστών είχε γίνει ότι για όλα φταίει η αναβλητικότητα της κυβέρνησης του Καραμανλή που φτάσαμε σε αυτό το χάλι και όχι ο κρατικισμός των 20 χρόνων της διακυβέρνησης των σοσιαλιστών.
Μέχρι και ο αντιπρόεδρος μας την είπε, ότι «μαζί τα φάγαμε», και ούτε λίγο-ούτε πολύ είμαστε συνένοχοι για τους χιλιάδες διορισμούς του ΠΑΣΟΚ.
Κρίμα που η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσε να αλλάξει το κράτος. Κρίμα που δεν μπόρεσε να βάλει το νερό στο αυλάκι. Αλλά πως μπορούσε να γίνει αυτό, όταν απέναντι είχε ένα σκληροπυρηνικό ΠΑΣΟΚ που τα είχε κάνει πλακάκια με τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ (τον σκληρό κομματικό πυρήνα) και σε όλα έλεγε «ΟΧΙ».
Μέχρι και σε πορείες συμμετείχε ο Γιώργος, μέχρι και για την Cosco ξεσήκωνε τον κόσμο, για τα ταμεία δεν ήθελε να συμπτυχθούν, για τα διόδια δεν ήθελε να βρεθεί μια άκρη, για τα Σκόπια έλεγε κουβέντες και κατηγορούσε τον Καραμανλή για το σχέδιο Ανάν.
Και μετά την λυσσαλέα αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μας προκύπτει ένας πρωθυπουργός που θέλει να εφαρμόσουμε πιστά το πρόγραμμα, στου οποίου την εφαρμογή εκείνος ως αντιπολίτευση μας ξεσήκωνε να αντισταθούμε, γιατί ήταν απεχθές ως προς τον λαό και τα λαϊκά στρώματα.
Από «αντάρτης» όμως μας προέκυψε «Yes man», και με επιστημονική εξήγηση
Ορισμένοι άνθρωποι έχουν γενετικές προδιαγραφές να υπακούνε στις συμβουλές και εντολές των άλλων (USA-IMF) και να είναι πιο επιρρεπείς στην καθοδήγηση από τρίτους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που ισχυρίζεται ότι για πρώτη φορά εντόπισε μια παραλλαγή γονιδίου, η οποία προδιαθέτει μερικά άτομα να λένε συνέχεια «ναι», να μην φέρουν αντιρρήσεις στους άλλους και γενικά να μην πιστεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό και στην ατομική εμπειρία τους.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπράουν του Ρόουντ Άϊλαντ, υπό τον καθηγητή γνωσιακών και ψυχολογικών επιστημών Μάικλ Φρανκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Journal of Neuroscience», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», αναφέρουν ότι η λήψη μιας απόφασης συχνά εμπλέκει δύο διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου:
Ένα πιο επιφανειακό και εξελικτικά πρόσφατο (ο προμετωπιαίος φλοιός), που εξαρτάται από τις συμβουλές των άλλων, και ένα πιο βαθύ και εξελικτικά αρχαιότερο (το ραβδωτό σώμα), που βασίζεται στην επεξεργασία της προσωπικής εμπειρίας.
Ο εγκέφαλος «ζυγίζει» αυτές τις δύο αντικρουόμενες επιρροές και τελικά καταλήγει σε μια απόφαση για δράση.
Όμως, οι αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μερικοί άνθρωποι έχουν μια γονιδιακή παραλλαγή (την DARPP-32), που τους κάνει πιο επιρρεπείς να ακούνε τις συμβουλές και προτροπές των άλλων, παρά να ακούνε τη δική τους εμπειρία, δηλαδή συστηματικά "ευνοούν" το πιο πρόσφατο εγκεφαλικό "κύκλωμα" λήψης αποφάσεων σε σχέση με το ανταγωνιστικό του. Έτσι, «ο εγκέφαλος είναι πιθανότερο να επηρεαστεί από αυτό που του λένε παρά από ό,τι του λέει η δική του εμπειρία», σύμφωνα με την μελέτη.
Οι ερευνητές έκαναν πειράματα με 70 εθελοντές, που κλήθηκαν να δώσουν δείγματα σάλιου (για να γίνει γενετική ανάλυση) και στη συνέχεια να λάβουν ορισμένες αποφάσεις στην οθόνη ενός υπολογιστή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δέχονταν συμβουλές από τρίτους, για το ποια απόφαση έπρεπε να πάρουν, και μερικές φορές αυτή η συμβουλή ήταν λανθασμένη.
Όπως αποδείχτηκε, τα άτομα με το DARPP-2 επηρεάζονταν περισσότερο από τις συμβουλές των άλλων, ακόμα και από τις λανθασμένες. Όπως δήλωσε ο Φρανκ, το να ακολουθεί κανείς τις συμβουλές και γνώμες των γύρω του, προσφέρει ορισμένα πλεονεκτήματα, γιατί αποφεύγει να δοκιμάζει ο ίδιος πράγματα και έτσι να ρισκάρει διάφορους κινδύνους από προσωπική εμπειρία. «Οι συμβουλές είναι συχνά σωστές και βολικές», συμπεραίνουν οι ερευνητές.
Έτσι εξηγούνται όλα. Είναι παθολογικά τα αίτια που ο Γιώργος από σοσιαλιστής και προστάτης των «αδυνάτων», μας προέκυψε Φιλελεύθερος, σκληρότερος και από την μακαρίτισσα την Θάτσερ.
parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου