Γιώργος Λακόπουλος
Αν πιστέψουµε την κυβέρνηση, βαδίζουµε κανονικά προς την έξοδο από την κρίση. Λίγο αργά, αλλά πάµε καλά, και όλοι µάς δίνουν συγχαρητήρια. Ετσι ώς το τέλος του έτους η ανάπτυξη θα έχει θετικό πρόσηµο. Και από του χρόνου οι αγορές θα αρχίσουν να µας δανείζουν µε λογικά επιτόκια. Και τότε: κρίσης τέλος!
Αν πιστέψουµε όλους τους άλλους, πάµε κατά διαόλου. Οι γνωστοί οίκοι µάς υποβαθµίζουν αβέρτα, τα διεθνή µεγαλοµίντια µάς λένε ότι βρισκόµαστε σε χρεοστάσιο, οι τροϊκανοί διαδίδουν ότι χαλαρώσαµε και θα κόψουν το δάνειο. Και θα κρατήσει χρόνια αυτή η κολόνια.
Παρένθεση. Βεβαίως όλα αυτά αφορούν τουςαριθµούς. Για τους ανθρώπους σε αυτή τη φάση δεν γίνεται συζήτηση. Κλείνει η παρένθεση.
Ποια από τις δυο προβλέψεις είναι η σωστή; Απάντηση: όποια και αν είναι, µας βρίσκει σαν τους Αθηναίους του Θουκυδίδη: «Των οικιών ηµών εµπιµπραµένων ηµείς άδοµεν». Η χώρα βρίσκεται σε λάθος κλίµα. Οι περισσότεροι Ελληνες κοιµούνται ακόµη µε λάθος πλευρό. Εχουν την αίσθηση ότι µπόρα είναι, θα περάσει. Σηκώνουν λεφτά από τις τράπεζες για να... διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο ζωής.
Κάποιοι πιστεύουν ότι τα 110 δισ. της τρόικας ήταν επιχορήγηση – κάτι σαν το ΕΣΠΑ. Και άλλοι που θεωρούν ότι η κρίση δεν θα τους αγγίξει γιατί έχουν τον τρόπο τους – οι άλλοι ας πρόσεχαν. Ετσι, ενώ η οικονοµία κινείται επί ξυρού ακµής, η κοινωνία «είναι αλλού», και απλώς διαµαρτύρεται κατά οµάδες και κατά περίπτωση.
Το κερασάκι σ’ αυτή την τούρτα είναι η επικοινωνιακή γραµµή του κυβερνητικού επιτελείου. Λέξεις όπως «επιτυχία», «διεθνές κύρος», «εµπιστοσύνη» χρησιµοποιούνται µε στόµφο για εσωτερική κατανάλωση. Οµως, όταν χειρίζεσαι έτσι µια κρίση, το µόνο που πετυχαίνεις είναι ο εφησυχασµός. Και ο εφησυχασµός είναι πιο επικίνδυνος από την κρίση. Σε µεγάλα τµήµατα του πληθυσµού δεν υπάρχει καν αίσθηση κινδύνου.
Το διακύβευµα αυτής της κρίσης είναι το αντίστοιχο ενός πολέµου. Αλλά στους πολέµους κηρύσσεται πανστρατιά. Πάνε στο µέτωπο οι καλύτεροι. Και επιτάσσεται ό,τι µπορεί να χρησιµοποιηθεί στα πεδία της µάχης. Γιατί σε τελευταία ανάλυση, ο βασικός κανόνας στον πόλεµο είναι εκείνος που έλεγε ο στρατηγός Πάτον: «Ο σκοπός δεν είναι να πεθάνεις για την πατρίδα σου, αλλά να κάνεις τους άλλους να πεθάνουν για τη δική τους».
ΤΑ ΝΕΑ
Αν πιστέψουµε την κυβέρνηση, βαδίζουµε κανονικά προς την έξοδο από την κρίση. Λίγο αργά, αλλά πάµε καλά, και όλοι µάς δίνουν συγχαρητήρια. Ετσι ώς το τέλος του έτους η ανάπτυξη θα έχει θετικό πρόσηµο. Και από του χρόνου οι αγορές θα αρχίσουν να µας δανείζουν µε λογικά επιτόκια. Και τότε: κρίσης τέλος!
Αν πιστέψουµε όλους τους άλλους, πάµε κατά διαόλου. Οι γνωστοί οίκοι µάς υποβαθµίζουν αβέρτα, τα διεθνή µεγαλοµίντια µάς λένε ότι βρισκόµαστε σε χρεοστάσιο, οι τροϊκανοί διαδίδουν ότι χαλαρώσαµε και θα κόψουν το δάνειο. Και θα κρατήσει χρόνια αυτή η κολόνια.
Παρένθεση. Βεβαίως όλα αυτά αφορούν τουςαριθµούς. Για τους ανθρώπους σε αυτή τη φάση δεν γίνεται συζήτηση. Κλείνει η παρένθεση.
Ποια από τις δυο προβλέψεις είναι η σωστή; Απάντηση: όποια και αν είναι, µας βρίσκει σαν τους Αθηναίους του Θουκυδίδη: «Των οικιών ηµών εµπιµπραµένων ηµείς άδοµεν». Η χώρα βρίσκεται σε λάθος κλίµα. Οι περισσότεροι Ελληνες κοιµούνται ακόµη µε λάθος πλευρό. Εχουν την αίσθηση ότι µπόρα είναι, θα περάσει. Σηκώνουν λεφτά από τις τράπεζες για να... διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο ζωής.
Κάποιοι πιστεύουν ότι τα 110 δισ. της τρόικας ήταν επιχορήγηση – κάτι σαν το ΕΣΠΑ. Και άλλοι που θεωρούν ότι η κρίση δεν θα τους αγγίξει γιατί έχουν τον τρόπο τους – οι άλλοι ας πρόσεχαν. Ετσι, ενώ η οικονοµία κινείται επί ξυρού ακµής, η κοινωνία «είναι αλλού», και απλώς διαµαρτύρεται κατά οµάδες και κατά περίπτωση.
Το κερασάκι σ’ αυτή την τούρτα είναι η επικοινωνιακή γραµµή του κυβερνητικού επιτελείου. Λέξεις όπως «επιτυχία», «διεθνές κύρος», «εµπιστοσύνη» χρησιµοποιούνται µε στόµφο για εσωτερική κατανάλωση. Οµως, όταν χειρίζεσαι έτσι µια κρίση, το µόνο που πετυχαίνεις είναι ο εφησυχασµός. Και ο εφησυχασµός είναι πιο επικίνδυνος από την κρίση. Σε µεγάλα τµήµατα του πληθυσµού δεν υπάρχει καν αίσθηση κινδύνου.
Το διακύβευµα αυτής της κρίσης είναι το αντίστοιχο ενός πολέµου. Αλλά στους πολέµους κηρύσσεται πανστρατιά. Πάνε στο µέτωπο οι καλύτεροι. Και επιτάσσεται ό,τι µπορεί να χρησιµοποιηθεί στα πεδία της µάχης. Γιατί σε τελευταία ανάλυση, ο βασικός κανόνας στον πόλεµο είναι εκείνος που έλεγε ο στρατηγός Πάτον: «Ο σκοπός δεν είναι να πεθάνεις για την πατρίδα σου, αλλά να κάνεις τους άλλους να πεθάνουν για τη δική τους».
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου