Εδώ και πολύ καιρό ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια, η οποία τελευταία εντάθηκε, με απώτερο στόχο, να απαξιωθεί η ΔΕΗ σαν δημόσια επιχείρηση και σε μεγάλο βαθμό αυτό επετεύχθη.
Πέρασαν την άποψη στην πλειοψηφία της κοινωνίας ότι η μεγαλύτερη επιχείρηση – βιομηχανία παραγωγής - φταίει κι αυτή στο
σύνολό της, μαζί δηλαδή με το προσωπικό της, για την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας!
Μια ΔΕΗ που πήγε ρεύμα στις ποιο απόμακρες περιοχές, όπου δεν είχε κέρδος, έδωσε φτηνό ρεύμα σε μεγάλες βιομηχανίες για να κρατηθούν και να υπάρχει εργατική απασχόληση, έδωσε φθηνό ρεύμα στους αγρότες και πάρα πολλές άλλες διευκολύνσεις, τουλάχιστον στις περιοχές όπου δραστηριοποιείται και έχει την πιο φθηνή τιμή σε όλη την Ευρώπη. (Το ίδιο θα έκανε και ο ιδιώτης!).
Θέλοντας λοιπόν οι κερδοσκόποι, αυτό το καλύτερο «γωνιακό μαγαζί της χώρας», στην κατοχή τους, προέτρεψαν την εξουσία, συνεπικουρώντας κι ίδιοι με κάθε τρόπο και μέσο, να το εντάξουν στους «ενόχους της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας» και ταυτόχρονα να «εκτελέσουν» με κάθε τρόπο το συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε η αντίδραση του να μην αποτρέψει το σχεδιασμό τους και κυρίως να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Είναι διαχρονική η συνταγή για τους κερδοσκόπους και τους εξουσιαστές. Οποιαδήποτε αλλαγή ή μεταβολή χρειάζεται να υπάρξουν προβλήματα για να έχουν το επιχείρημα να επέμβουν. Κι όταν δεν υπάρχουν τα δημιουργούν.
Η διάχυτη ατμόσφαιρα μίας κρίσης χρέους προσφέρει τα αναγκαία προσχήματα, έτσι ώστε να ακολουθήσει μία ολοκληρωτική εκποίηση επιχειρήσεων και να παραδοθεί η χώρα-στόχος στον έλεγχο των πολυεθνικών και κερδοσκοπικών εισβολέων.
Οι κρίσεις του χρέους υποχρεώνουν πια τις χώρες «να προβαίνουν σε ιδιωτικοποιήσεις ή να πεθαίνουν», σύμφωνα με αξιωματούχο του ΔΝΤ, ο οποίος αναφερόταν στη μεγαλύτερη εκποίηση επιχειρήσεων, σε εξευτελιστικές τιμές, η οποία έγινε ποτέ στον κόσμο – σε αυτήν δηλαδή που ακολούθησε την ασιατική κρίση”.
Η Θάτσερ, όταν θέλησε να περάσει τα μέτρα που ήθελαν οι κερδοσκόποι στην χώρα της , αυτό έπραξε πρώτα: Γονάτισε και τσάκισε τα συνδικάτα! Η μέθοδος που χρησιμοποίησε ήταν σχεδόν παρόμοια με αυτήν που χρησιμοποιείται σήμερα ενάντια στο μεγαλύτερο και ισχυρότερο συνδικάτο της χώρας. (Το συνολικό χρέος της Μ. Βρετανίας υπερβαίνει το 500% του ΑΕΠ της, με το δημόσιο να έχει μηδενικά περιουσιακά στοιχεία.).
Η ευκαιρία για την Θάτσερ παρουσιάστηκε με την επιτυχή έκβαση του πολέμου των νησιών Φόκλαντ. «Έπρεπε να πολεμήσουμε τον εξωτερικό εχθρό στα Φόκλαντ και τώρα πρέπει να πολεμήσουμε τον εσωτερικό εχθρό, ο οποίος είναι ένας πολύ πιο δύσκολος αντίπαλος, αλλά εξίσου επικίνδυνος για την ελευθερία», είχε ανακοινώσει τότε με θράσος η βρετανίδα πρωθυπουργός - «καταγράφοντας» τους βρετανούς εργάτες ως «εσωτερικό εχθρό» και εξαπολύοντας όλη την ισχύ του κράτους εναντίον των απεργών.
Φυσικά είχε φροντίσει προηγουμένως, με τη βοήθεια των αμερικανών συμβούλων της, να «αποδομήσει» μεθοδικά τους ανθρακωρύχους-συνδικαλιστές, διοχετεύοντας έντεχνα σκάνδαλα στα ΜΜΕ σχετικά με ατασθαλίες, καθώς επίσης με διάφορες άλλες ενέργειες ορισμένων ιδιοτελών συνδικαλιστών, οι οποίοι ήταν διεφθαρμένοι (παραλληλισμός με τη ΔΕΗ ).
Ο απώτερος στόχος της μεθοδικής, της ύπουλης καλύτερα «επίθεσης», ήταν ο διασυρμός των συνδικαλιστών, στα μάτια της κοινής γνώμης. Όπως έχει πει άλλωστε ο J.Schumpeter, «Ο διασυρμός αντικαθιστά την αντίκρουση, καθώς το μέσο ακροατήριο αγνοεί κατά κανόνα πλήρως το γεγονός ότι, ένας διασυρμός καλύπτει συχνά την αδυναμία διάψευσης».
Για παράδειγμα, όταν ο λαός ακούει ότι κάποιοι συνδικαλιστές είναι διεφθαρμένοι, έχοντας αποκομίσει μεγάλες αμοιβές, ότι χρηματίζονται κλπ, σχηματίζει τη γνώμη ότι, όλοι οι συνδικαλιστές είναι διεφθαρμένοι - οπότε δεν αντιτίθεται στο ξεπούλημα της επιχείρησης
Ο συντάκτης της στήλης δεν απενοχοποιεί κανέναν. Αν κάποιοι παρανόμησαν διαχρονικά, να τιμωρηθούν και μαζί τους όσοι ιεραρχικά τους κάλυπταν. Άλλωστε ο συντάκτης πολλές φορές έγραψε και τα «στραβά» του συνδικαλιστικού κινήματος, για την διαχρονική συν διαχείριση και τα πολιτικά παιχνίδια συνδικαλιστών με την εξουσία..
Είναι άλλο πράγμα η κριτική προς την κατεύθυνση της βελτίωσης, της διαφάνειας, της αξιοπιστίας και ότι άλλο μπορεί να πει ο καθένας και άλλο η πλήρη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος που είναι το μοναδικό όπλο της εργατιάς και γενικότερα της κοινωνίας.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες, όχι μόνο για την ΔΕΗ και τους εργαζόμενους, αλλά για όλη την χώρα και την κοινωνία (για όσους μπορούν να το κατανοήσουν, μέσα σε αυτήν την παραπληροφόρηση και τον πανικό) τα συνδικάτα της περιοχής ένα πράγμα μόνο πρέπει επιτακτικά να πράξουν: Να ενημερώσουν το πολιτικό και θεσμικό δυναμικό του τόπου.
Να ενημερώσουν κοινωνικές ομάδες, εμπόρους, ελεύθερους επαγγελματίες, εργαζόμενους σε άλλους φορείς και την κοινωνία, τι θα σημάνει για την περιοχή και για όλους τους κλάδους αυτό που επιχειρείται: Τι δηλαδή θα χάσει η περιοχή και τι κίνδυνοι κρύβονται από πίσω.
Η υπερβολική ανεργία δίνει το δικαίωμα στο νέο επενδυτή να βρει εύκολα και φτηνά , εργατικό δυναμικό, με χαλαρό, ελαστικό ωράριο, εκ περιτροπής εργασία, χωρίς δικαιώματα, αποζημιώσεις , χάρη στους χαλαρούς ελαστικούς κανόνες εργασίας που έχουν περάσει.
Τι θα γίνει αν ο αυριανός επενδυτής ιδιώτης πει: Η τηλεθέρμανση θα πωλείται στην τιμή που εγώ θέλω! Ή σας την παρέχω αλλά ζητάω αυτό! Τι θα γίνει με τα 200.000 στρέμματα που έχει στην ιδιοκτησία της η ΔΕΗ. Θα τα κάνει αιολικά η φωτοβολταικά πάρκα ο ιδιώτης!
Για αυτό τον σκοπό έγιναν οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ή ένεκα του κοινωνικού συνόλου! Κι αν κάνει χώρους ταφής λογιών αποβλήτων, ποιος θα τον εμποδίσει! Ποιος θα συντηρήσει τα δίκτυα διανομής για να φτάνει το ρεύμα σε κάθε περιοχή! Ποιος θα συντηρήσει την αγορά και τον εμπορικό κόσμο με μισθούς πείνας και την ανεργία στο ζενίθ! Ποιος θα συντηρήσει τις δορυφορικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται γύρω από την ΔΕΗ! Ποιος θα αποκαταστήσει το σεληνιακό τοπίο της περιοχής. Ο Ιδιώτης επενδυτής!
Αν η κοινωνία της περιοχής συμφωνεί με την πώληση, τότε ας μην ξεκινήσει καν απεργίες. Ας πάρουν την ευθύνη της επιλογής, οι τοπικοί φορείς και οι παράγοντες και ολόκληρη η κοινωνία , την οποία θα κρίνει όπως πάντα ο αδέκαστος κριτής η ιστορία και θα προβάλει τότε, τι είχε η κοινωνία και τι έχασε!
Το παράδειγμα της Αγγλίας δεν παραδειγματίζει κανέναν; Όταν τσάκισε τους ανθρακωρύχους ήταν εύκολο να τσακίσει τα υποδεέστερα συνδικάτα.
Αυτό θα συμβεί και με την ΓΕΝΟΠ. Εάν τελικά «υποταχθεί» το συνδικάτο της ΔΕΗ, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα ισχυρότερα στη χώρα μας, «επιτρέποντας» το ξεπούλημα μίας επιχείρησης, η εκποίηση των υπολοίπων κερδοφόρων εταιρειών του Δημοσίου (ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ, Διεθνής Αερολιμένας κλπ) δεν θα συναντήσει καμία αντίσταση εκ μέρους των εργαζομένων τους – ενώ θα έχει δυστυχώς τη σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων Πολιτών, οι οποίοι έχουν υποφέρει πράγματι στο παρελθόν από την κάκιστη συμπεριφορά πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων (μη εξαιρουμένης της ΔΕΗ).
Δεν προβληματίζει την κοινωνία ότι ούτε η αντιπολίτευση κήρυξε «ανένδοτο» στο ξεπούλημα!! Ότι το παιχνίδι είναι στημένο και μιλημένο! Γιατί ενώ το 70% της κοινωνίας δεν πιστεύει στις πολιτικές επιλογές των κομμάτων εξουσίας, θεωρητικά, δεν αντιδρά στις αποφάσεις τους στην πράξη, αλλά με την στάση της συναινεί σε ότι συντελείται! Ας το ξαναγράψουμε για άλλη μια φορά: ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ!!!
Υ.Γ: Γράφει μια οικονομική εφημερίδα. «Ποιο θα ήταν το υλικό όφελος των καταναλωτών, από την κατάργηση του «μονοπωλιακού οχυρού», εάν εξαιρέσουμε την εύλογη ηθική ικανοποίηση τους από την «τιμωρία» κάποιων «διαπλεκομένων» συνδικαλιστών ή αντιπαραγωγικών εργαζομένων;
Ας μην ξεχνάμε ότι, μετά την «εισβολή» του ΔΝΤ στη Βραζιλία, μόνο η Petrobras παρέμεινε στην ιδιοκτησία του δημοσίου (χάρη στους συνδικαλιστές της) - ενώ η Χιλή υποφέρει από έλλειψη ακόμη και πόσιμου νερού, μετά την άλωση της από τις πολυεθνικές.
Ας μην ξεχνάμε ότι, η «ορθόδοξη» προσέγγιση του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην επίλυση των προβλημάτων χρέους, συνίσταται στη «μετακύλιση» ολόκληρου του κοινωνικού κόστους στα ασθενή εισοδηματικά στρώματα, τα οποία αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία.
kozan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου