ALPHA 21.00
Κωμωδία, 2004 (Έγχρ.), 98'
THE WHOLE TEN YARDS. Αμερικανική ταινία του Χάουαρντ Ντόιτς, με τους Μπρους Γουίλις, Μάθιου Πέρι, Αμάντα Πιτ.
Ο οδοντίατρος Οζ δέχεται νέο «χτύπημα» από έναν μεγαλομαφιόζο ο οποίος αναζητά το γείτονά του Τζίμι «Τουλίπα», πρώην επαγγελματία δολοφόνο, για να τον εκδικηθεί για τη δολοφονία του γιου του.
Ένα ενοχλητικό σενάριο με τραβηγμένη πλοκή, προκειμένου να εξασφαλιστεί το σίκουελ. Η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται από τις αποκρουστικές ερμηνείες, την αποτυχημένη ενορχήστρωση των κωμικών σκηνών και την πιο αδικαιολόγητη παρωδία του «Νονού».
(Βαθμολογία Armageddon: 3/5)
STAR 22.00
Αστυνομική, 2010 (Έγχρ.), 125'
Αμερικανική ταινία του Μπεν Άφλεκ, με τον ίδιο και τους Ρεμπέκα Χολ, Τζέρεμι Ρένερ.
Ο Νταγκ ΜακΡέι και η ομάδα του ληστεύουν με επιτυχία ακόμη μία τράπεζα της Βοστόνης, παίρνουν ως όμηρο μια υπάλληλο και –αφού διαφύγουν– την αφήνουν ελεύθερη. Δήθεν τυχαία ο Νταγκ την πλησιάζει ξανά, για να μάθει αν γνωρίζει κάτι γύρω από την ταυτότητά τους, και αρχίζει να την ερωτεύεται. Ταυτόχρονα η αστυνομία έχει βάλει στο στόχαστρο την ομάδα και παρακολουθεί τις κινήσεις της.
Διασκευάζοντας Τσακ Χόγκαν («The prince of thieves»), ο διάσημος ηθοποιός και βραβευμένος με Όσκαρ σεναριογράφος πατάει σε ένα δοκιμασμένο, συμπαγές πρώτο υλικό. Οι κάθε λογής μεταξύ τους σχέσεις περιπλέκουν έξυπνα τη μάλλον προβλέψιμη βασική σεναριακή διαδρομή και μετατοπίζουν το ενδιαφέρον στο ψυχολογικό πεδίο. Από την «Κλοπή» του Κιούμπρικ μέχρι την «Ένταση» του Μαν, οι κανόνες του κινηματογραφικού παιχνιδιού έχουν σαφώς καθοριστεί. Γνωρίζοντάς τους, ο Άφλεκ τους τηρεί με το δοκιμασμένο παλιομοδίτικο τρόπο, ο οποίος προσδίδει στις γνώριμες εικόνες του μια μελαγχολική πατίνα και μια έντονα δραματική διάσταση. Τα εναέρια πλάνα της συνοικίας Charlestown της Βοστόνης –το τετραγωνικό μίλι με τις περισσότερες ληστείες τραπεζών και αυτοκινήτων στον κόσμο– επιτείνουν την αίσθηση του τραγικού και η σκηνοθετική αρχιτεκτονική αναδεικνύει την πρωτεύουσα της Μασαχουσέτης σε πραγματικό πρωταγωνιστή του φιλμ. Η ιστορία, η κληρονομιά και η βαριά σκιά της είναι αυτές που ορίζουν κάθε φορά τις παρορμήσεις των εγκλωβισμένων ηρώων και νομοτελειακά θα καθορίσουν και την τελική τύχη τους.
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΠΕΤΙ ΠΕΪΤΖ
MEGA 01.30
Βιογραφική, 2005 (Έγχρ.), 91'
THE NOTORIOUS BETTIE PAGE. Αμερικανική ταινία της Μαίρη Χάρον, με τους Γκρέτσεν Μολ, Κρις Μπάουερ, Σάρα Πόλσον.
Η ζωή της βασίλισσας του pin-up ζωντανεύει από τη σκηνοθέτιδα του «American Psycho».
Τα μικρά επεισόδια από την άνοδο μέχρι την πτώση αυτού του κατά λάθος sex symbol της δεκαετίας του ’50 επιμένουν στην αφελή προσωπικότητα της ηρωίδας, αλλά αυτή η αποστασιοποίηση λειτουργεί εις βάρος της ταινίας, η οποία είναι αποκαλυπτική μοναχά ως προς τη σάρκα. Η Γκρέτσεν Μολ διασώζει με την ερμηνεία της το θρύλο του ονόματος.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΖΕΣΕ ΤΖΕΙΜΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΙΛΟ ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΟΡΝΤ
STAR 02.30
Γουέστερν, 2007 (Έγχρ.), 160'
THE ASSASSINATION OF JESSE JAMES BY THE COWARD ROBERT FORD. Αμερικανική ταινία του Άντριου Ντόμινικ, με τους Μπραντ Πιτ, Κέισι Άφλεκ, Σαμ Ρόκγουελ.
Το 1881, ο 34χρονος Τζέσε Τζέιμς (Μπραντ Πιτ) είναι ένας διάσημος, επικηρυγμένος έναντι υψηλής αμοιβής παράνομος. Ο νεαρός θαυμαστής του Ρόμπερτ Φορντ (Κέισι Άφλεκ – υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ) καταφέρνει να γίνει μέλος της συμμορίας του, γρήγορα όμως θα νιώσει ότι το ίνδαλμά του τον υποτιμά και τον περιφρονεί.
Το σινεμά έχει αναπαραστήσει πολλές φορές τις περιπέτειες του θρυλικού ληστή, η προσέγγιση του Νεοζηλανδού Άντριου Ντόμινικ («Σκότωσέ τους Γλυκά»), όμως, αποδεικνύεται εξαιρετικά διεισδυτική. Μέσα από μια σειρά εικαστικής τελειότητας κάδρα που αποτυπώνουν μια σιωπηλή και «απόμακρη» αμερικανική ύπαιθρο, δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι με την –μεγαλύτερη απ’ αυτούς– εικόνα τους. Ανάμεσα στην αλαζονεία και τη θλίψη, το θαυμασμό και την περιφρόνηση, στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλον προσπαθώντας να λύσουν τις αντιθέσεις τους με την πολιτισμένη κοινωνία/νόμο, με τη φήμη του θαρραλέου και του δειλού, με τον ίδιο τους τον εαυτό. Το βλέμμα τους κουβαλά όλο το βάρος του ήρωα ο οποίος οικοδόμησε το μύθο της κατάκτησης της Δύσης, αλλά αποδεικνύεται αδύναμος τώρα πια να τον μεταφέρει στην καινούργια εποχή και τον επόμενο αιώνα. Με μια μελαγχολική ματιά, συνοδευμένη κι από ένα ελαφρώς ειρωνικό σήκωμα του φρυδιού, ο Ντόμινικ αποτυπώνει την υπαρξιακή τραγωδία του, κρυμμένη πίσω στον τρόπο που οι μεγάλες αμερικανικές, κοινωνικές και κινηματογραφικές, «αλήθειες» περνούν στην Ιστορία.
(athinorama)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου