Οι ταινίες στην TV σήμερα

APPALOOSA

ALPHA 21.00
Γουέστερν, 2008 (Έγχρ.), 116'

Αμερικανική ταινία του Εντ Χάρις, με τον ίδιο και τους Βίγκο Μόρτενσεν, Ρενέ Ζελβέγκερ, Τζέρεμι Άιρονς.

Οι κάτοικοι μιας πόλης του Νιου Μέξικο, τρομοκρατημένοι από έναν πανίσχυρο ραντσέρη, προσλαμβάνουν δύο πιστολάδες για ν’ αποκαταστήσουν την έννομη τάξη.


Μεταφέροντας το μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Πάρκερ και ξαναπερνώντας πίσω από την κάμερα, ο Εντ Χάρις επιστρέφει εκεί όπου ένα έθνος γεννήθηκε, αλλά κι εκεί που το σινεμά βρήκε την πιο καθαρή ταυτότητά του: στο γουέστερν της αντρικής φιλίας, του τελετουργικού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών κι ενός χαμένου πια κώδικα τιμής. Γι’ αυτό και το σκηνοθετικό του στιλ, στρέιτ σε... παλιομοδίτικο σχεδόν βαθμό, παρακάμπτει κάθε μοντερνισμό ή «αναθεώρηση». Η σχέση των δύο πιστολάδων αποτυπώνεται δεξιοτεχνικά σε κάθε βλέμμα και ατάκα τους, η εμφάνιση της μυστηριώδους Άλισον προσθέτει σασπένς, ενώ η παρουσία δύο αντιπάλων πληρωμένων πιστολάδων ξαναζωντανεύει τη μυθική μονομαχία στο O.K. Corral. Και πίσω απ’ όλα αυτά, μια ερωτική ιστορία –καθόλου απλή, καθόλου ευθύγραμμη–, δύο πρωταγωνιστές φτιαγμένοι από το παλιό μέταλλο, και μια γοητευτική κινηματογραφική επιστροφή στις ρίζες.

PUSH, ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

(Βαθμολογία Armageddon: 1.5/5)

STAR 22.00
Περιπέτεια, 2009 (Έγχρ.), 121'

PUSH. Αμερικανική ταινία του Πολ ΜακΓκίγκαν, με τους Κρις Έβανς, Ντακότα Φάνινγκ, Καμίλα Μπελ.

Οι χαρισματικοί άνθρωποι έχουν κι αυτοί τα βάσανά τους. Να, ο Νικ και η Κέισι, για παράδειγμα, ένας άντρας και μια 13χρονη με τηλεκινητικές κι ενορατικές ικανότητες, οι οποίοι προσπαθούν να ξεφύγουν από μια πανίσχυρη παρακυβερνητική οργάνωση. Ακριβώς τι ζητάει η τελευταία, βέβαια, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, μάλλον όμως κάτι που έχει να κάνει με μια βαλίτσα, έναν ορό και μια γυναίκα που έχει ανοσία.

Ανοσία στις πρωτότυπες ιδέες και στην καλογραμμένη πλοκή έχει και το σενάριο αυτής της αρτζιμπούρτζι περιπέτειας φαντασίας, στην οποία χάνει η μάνα το παιδί και ο σκηνοθέτης του «Στοιχήματος του Σλέβιν» τ’ αβγά και τα πασχάλια. Ατελείωτα κυνηγητά, το Χονγκ Κονγκ λίμπα, εικόνες από ένα μέλλον που μπορεί όμως… και ν’ αλλάξει, η Ντακότα Φάνινγκ με μίνι και ο Ντζιμόν Χούνσου μουτρωμένος. Γεμάτος ο τόπος movers, watchers, pushers, αλλά πουθενά ένας screenwriter της προκοπής.


Η ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ

ΝΕΤ 23.00
Αστυνομική, 2006 (Έγχρ.), 121'

THE BLACK DAHLIA. Αμερικανική ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα, με τους Τζος Χάρτνετ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Χίλαρι Σουάνκ.

Στο Λος Άντζελες του 1940, δυο φίλοι αστυνομικοί, ερωτευμένοι με την ίδια γυναίκα, αναλαμβάνουν να διαλευκάνουν τη φρικτή δολοφονία μιας νεαρής στάρλετ γνωστής ως Μαύρη Ντάλια.

Βασίζεται σε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα στα αστυνομικά χρονικά και στο μυθιστόρημα του Τζέιμς Ελρόι που το αφηγείται. Ο Μπράιαν Ντε Πάλμα επικεντρώνεται στις παράλληλες πορείες των δύο αστυνομικών και μόνο κάπου στα μισά εστιάζει τη δραματουργία του στη «Μαύρη Ντάλια». Είναι έκδηλη η πρόθεσή του να μιμηθεί το κλασικό φιλμ νουάρ, αλλά η αντιγραφή των στιλιστικών πρακτικών του είδους δεν σου προκαλεί την ίδια ταραχή και αποπροσανατολισμό μ’ εκείνον των ηρώων.


ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ

STAR 03.15
Δραματική, 2004 (Έγχρ.), 93'

HEIGHTS. Αμερικανική ταινία του Κρις Τέριο, με τους Γκλεν Κλόουζ, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζέιμς Μάρσντεν.

Πρόκειται για την τελευταία παραγωγή του ντουέτου Τζέιμς Άιβορι-Ισμαήλ Μέρτσαντ, που εξειδικεύτηκε με περισσότερη επιτυχία στις λογοτεχνικές διασκευές εποχής («Παράθυρο με Θέα»), παρά στα μοντέρνα θέματα («Οι Σκλάβοι της Νέας Υόρκης»). Ο πρωτοεμφανιζόμενος νεαρός σκηνοθέτης Κρις Τέριο πήρε ένα θεατρικό μονόπρακτο της Έιμι Φοξ και το επέκτεινε σε πολλαπλούς χώρους δράσης, διατηρώντας τη συνοχή των 24 ωρών σε μια φθινοπωρινή μέρα στο Μανχάταν. Έχουμε πέντε χαρακτήρες με πολλά δευτερεύοντα πρόσωπα να κινούνται γύρω τους στη διάρκεια της ημέρας, όσο όμως προχωρά η νύχτα οι πορείες όλων διασταυρώνονται, οι αποκαλύψεις πληγώνουν και οι ήρωες πρέπει να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις για την πορεία της ζωής που θα ακολουθήσουν την επομένη.

Το σενάριο είναι αρκετά συγκροτημένο, χωρίς όμως να λέει κάτι το πρωτότυπο. Τούτο το είδος της σπονδυλωτής αφήγησης, που κανείς δεν έχει καταφέρει να το εφαρμόσει όπως ο Όλτμαν, έχει το μειονέκτημα να θίγει απλώς καταστάσεις χωρίς να πηγαίνει στην ουσία των πραγμάτων, όταν δε χάνεται σε γραφικότητες που θα μπορούσαν και να λείπουν (το επεισόδιο με τον ραβίνο). Η Γκλεν Κλόουζ κλέβει εύκολα την παράσταση.

(athinorama)