Γράφει ο Χρίστος Βαχτσιαβάνος
Η αντίστροφη μέτρηση για τον τελικό νικητή των αμερικανικών
εκλογών έχει αρχίσει και, έτσι, την Τρίτη θα γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο
επόμενος Πρόεδρος των Η.Π.Α για την επόμενη τετραετία. Υπό διαφορετικές από τις
σημερινές συνθήκες, το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών δε θα μας απασχολούσε
ιδιαιτέρως και, μάλλον, οι περισσότεροι θα το παρακολουθούσαν από καθαρό
ενδιαφέρον και μόνο. Αυτές οι αμερικανικές εκλογές, όμως, είναι διαφορετικές, και
το αποτέλεσμα τους, ίσως επηρεάσει άμεσα, όχι μόνο την αμερικανική
πραγματικότητα, αλλά και την ευρωπαϊκή, και κατ’ επέκταση την παγκόσμια.
Οι δύο
υποψήφιοι για την Προεδρία, Μπ. Ομπάμα και Μ. Ρόμνεϊ, αποτελούν δύο πολιτικές
προσωπικότητες άρδην διαφορετικές μεταξύ τους. Ο μεν πρώτος ξεκάθαρα
δημοκράτης, πολλές φορές ριζοσπαστικός, «κοινωνικά φιλελεύθερος» έως σοσιαλδημοκράτης στην
οικονομία, και με φιλειρηνικές τάσεις (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Απέναντι του, ένας πολυεκατομμυριούχος
υπερσυντηρητικός υποψήφιος, νεοφιλελεύθερος οικονομικά, και με επιθετικές
τάσεις στην εξωτερική πολιτική. Έχουμε, δηλαδή, δύο πολιτικούς που
τοποθετούνται σε πλήρως ανόμοια ιδεολογικά γήπεδα.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος από τους δύο δύναται να
συνεργαστεί παραγωγικότερα με την Ευρώπη, που μαστίζεται από μια επικίνδυνη, για την επιβίωσή της, κρίση, προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλότητα και να μην
προκληθεί ένα ντόμινο κατάρρευσης στην παγκόσμια οικονομία; Την απάντηση δεν
μπορούμε να τη γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος, και θα ήταν αφελές να ισχυριστούμε
κάτι τέτοιο, αλλά με βάση τη δράση και τη ρητορική των δύο υποψηφίων μπορούμε να βγάλουμε
ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Οι μέχρι στιγμής δηλώσεις του νυν Προέδρου, Μπ.
Ομπάμα, για την ευρωπαϊκή κρίση είναι ψύχραιμες και προσεκτικές, χωρίς διάθεση υποβίβασης
του προβλήματος, αλλά και με συγκεκριμένες προτάσεις, μέσω επίσημων
αξιωματούχων ή του ΔΝΤ. Η λύση που προκρίνεται, πιο συγκεκριμένα, από το
στρατόπεδο των Δημοκρατικών αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα –και όχι μόνο- είναι
μια νέα διαγραφή χρέους, καθώς οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανώφελο και δε θα έδινε
λύση.
Από την άλλη πλευρά, το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων
δείχνει να μην εξετάζει με ψυχραιμία την κρίση που μαίνεται στην άλλη πλευρά
του Ατλαντικού, και διακατέχεται περισσότερο από αισθήματα οργής για ένα
πρόβλημα που τους απειλεί, ενώ αυτοί δε δείχνουν να πιστεύουν πως φέρουν ευθύνη.
Σαν τους ασθενείς που όταν «κολλούν» ένα μικρόβιο δεν ψάχνουν να βρουν φάρμακο,
αλλά να βάλλουν σε καραντίνα αυτόν που τους «κόλλησε»… Ενδεικτικό αυτού είναι
και οι απαξιωτικές δηλώσεις που επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ο υποψήφιος
του κόμματος, Μ. Ρόμνεϊ, για την Ελλάδα, η οποία για αυτόν αποτελεί ένα
παράδειγμα προς αποφυγήν, έναν αποδιοπομπαίο τράγο που πρέπει να τιμωρηθεί
προκειμένου να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Τελευταίως, μονάχα, έχει
αντιληφθεί πως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα με προβλήματα χρέους,
ελλείμματος και κακοδιαχείρισης, αλλά, ακόμα και έτσι, αντί να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα αυτής
της κατάστασης για την παγκόσμια οικονομία, προτιμά απλά να αυξάνει το νούμερο
των… μαύρων προβάτων, προσθέτοντας, πλέον, και την Ισπανία, στη «μαύρη λίστα»
του.
Αυτή η διαφορά αντιμετώπισης της Ευρω-κρίσης από τους δύο
υποψηφίους έχει γίνει πλήρως αντιληπτή και από τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι
σε δημοσκόπηση, προ ημερών, δήλωσαν την προτίμησή τους στον Μπ. Ομπάμα σε
ποσοστό 90%. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, με σχετική ευκολία, ποιος από τους δύο είναι
πιθανότερο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα την οικονομική κρίση που απειλεί
όχι μόνο την Ευρώπη με κατάρρευση, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, καθώς στην σημερινή
παγκοσμιοποιημένη οικονομία, κάτι τέτοιο θα επηρέαζε το σύνολο των οικονομιών
του πλανήτη.
Την Τρίτη οι Αμερικανοί θα ψηφίσουν για το ποιος μπορεί καλύτερα
να διαχειριστεί και να λύσει τα προβλήματά τους, και σίγουρα η κρίση στην άλλη
πλευρά του Ατλαντικού δε θα είναι το βασικό κριτήριο επιλογής υποψηφίου εκ μέρους τους. Ανεργία,
ιατρική περίθαλψη, εθνική ασφάλεια και εξωτερική πολιτική είναι οι κύριοι τομείς που απασχολησαν την προεκλογική εκστρατεία των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, και αυτά αναμένεται να κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι Ευρωπαίοι δεν κρύβουν την προτίμησή τους. Θα πράξουν, όμως, και οι Αμερικανοί
αναλόγως;
Follow on Twitter: https://twitter.com/Vachtsiavanos
Άλλα άρθρα του Χρίστου Βαχτσιαβάνου:
Άλλα άρθρα του Χρίστου Βαχτσιαβάνου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου