Από μια άποψη έχει λογική αυτό πού κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, το να επιδιώκει δηλαδή τη συγχώνευση-συνεργασία με τη «δημοκρατική αριστερά» (ΔΗΜΑΡ) του Φώτη Κουβέλη. Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικό brand έχει καεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και είναι μάλλον ανυπόφορο για τον τέταρτο πρόεδρό του να διαχειρίζεται την παρακμή του.
Οι επιδόσεις του στις δημοσκοπήσεις κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι αλλαγές στα σύμβολα δεν λένε πολλά στον κόσμο. Όλα δείχνουν ότι ο πολιτικός χώρος που καθόρισε τη μοίρα του έθνους οδεύει ολοταχώς προς το πολιτικό του τέλος.
Κατά συνέπεια, η στρατηγική της ένωσης δυνάμεων με όμορους χώρους κρίνεται επιβεβλημένη. Σώφρον. Υπαγορεύεται από το ένστικτο της επιβίωσης. «Αν δεν μπορούμε μόνοι, ας ρισκάρουμε και ας μοιραστούμε με άλλους τον κίνδυνο». Είναι όμως; Και αν ο Βενιζέλος την υιοθετεί για να παραμείνει ζωντανός στο παιχνίδι της επιρροής, ο Κουβέλης, από την άλλη, τι λόγο έχει να παίξει τον ρόλο των... «νέων δυνάμεων» στην «ένωση κέντρου» του 2012; Για να το δούμε!
Ξεκινώ από το πρώτο: ο λόγος πού αναγκάζει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να κάνει το άνοιγμα στη ΔΗΜΑΡ δεν είναι απλώς η δραματική συρρίκνωση των δυνάμεών του· ούτε «ο φόβος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι» της ψηφοφορίας για τα νέα μέτρα. Είναι η απόλυτη επίγνωση πού έχει για την ακριβή τοποθέτηση του κόμματός του στον νέο πολιτικό χάρτη. Οι αναλύσεις του δείχνουν ότι:
- η ΝΔ έχει περιχαρακώσει σχετικώς τα όριά της και επιδιώκει να πλασαριστεί ως κορμός των αστικών δυνάμεων,
- ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά καθημερινά όλο και πιο πολύ χαρακτηριστικά συστημικού κεντροαριστερού κόμματος, ενώ
- η «χρυσή αυγή» (ΧΑ) κατοχύρωσε -αρέσει, δεν αρέσει- την εκπροσώπηση της αντιπολιτικής διαμαρτυρίας.
Τι μένει για το ΠΑΣΟΚ; Όχι και πολλά. Ο κενός πολιτικός χώρος είναι ελάχιστος. Σωστά λοιπόν ο Βενιζέλος κατανοεί ότι δίνει μάχη με τον χρόνο -και πασχίζει να αθροίσει δυνάμεις. Ο Κουβέλης όμως, που πήρε το ρίσκο να αποχωρήσει από τον μητρικό του χώρο, να φτιάξει δικό του κόμμα και να κερδίσει δις την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, έχει συμφέρον να βάλει συνεταίρο στα πόδια του; Για ποιον λόγο; Η εμπειρία των επαναληπτικών εκλογών δείχνει ότι όσα νέα σχήματα συμπορεύτηκαν με τα παλαιά έπαθαν ζημιά, διότι στην πολιτική αριθμητική ένα και ένα δεν κάνουν πάντα δύο. Οι φιλελεύθεροι πήραν στον λαιμό τους τη «δημιουργία ξανά».
Ποιος διασφαλίζει λοιπόν στον Κουβέλη ότι δεν θα πάθει το ίδιο; Νομίζω κανείς. Κατά συνέπεια, ας περιμένουμε και ας μην προεξοφλούμε τίποτε με βεβαιότητα. Ο χρόνος θα δείξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου