Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο Οδυσσέα για να την βγάλει από την κρίση , αναφέρει το Reuters σε προχθεσινό του δημοσίευμα .
Ωστόσο , επισημαίνει ότι ο ”νέος Οδυσσέας” δεν ενσαρκώνεται στα πρόσωπα του Σαμαρά και του Τσίπρα. Το διεθνές πρακτορείο με τα … πολλά πολιτικά παιχνίδια καταλήγει στο συγκεκριμένο συμπέρασμα , αφότου πλέξει το εγκώμιο του πρώην πρωθυπουργού Λ.Παπαδήμου.
Και φυσικά ο Α. Τσίπρας δε πρόκειται ποτέ να γίνει πρωθυπουργός. Οπότε για τον Α. Σαμαρά ο λόγος.
Να σημειωθεί, ότι ο Κ. Μητσοτάκης στην χθεσινή συνέντευξη στην τηλεόραση ΣΚΑΪ , έδωσε σάρκα και οστά στο εν λόγω σενάριο : «Η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη από κυβερνητική σταθερότητα και είναι απαραίτητη μία κυβέρνηση φιλοευρωπαικών δυνάμεων τύπου Μόντι ή Παπαδήμου με τη συμμετοχή πολιτικών και τεχνοκρατών», είπε
Τώρα ποιός προηγείται στην σεναρογραφία, ο Μητσοτάκης ή το Reuters, θα σας γελάσουμε.
Ολόκληρο το άρθρο του Reuters:
Ο Οδυσσέας είναι σίγουρο πως θα αναγνώριζε αμέσως το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί Έλληνες, έχοντας να επιλέξουν μεταξύ του ευρώ και του χάους που θα επέφερε η επιστροφή στην δραχμή.
Ο ήρωας του Όμηρου έπρεπε να κατευθύνει το καράβι του ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη. Το να τις αποφύγει ήταν αδύνατον. Επέλεξε την πρώτη, η οποία και καταβρόχθισε έναν ναύτη του. Ο Οδυσσέας όμως έκρινε πως αυτό ήταν προτιμότερο από το να χαθεί ολόκληρο το καράβι.
Οι επιλογές που έχει η Ελλάδα, εν όψει των δεύτερων μέσα σε ένα μήνα εκλογών, δεν είναι ευχάριστες. Η οικονομία της έχει συρρικνωθεί κατά 15% από το 2008, η ανεργία είναι στο 22%, και χρειάζεται περαιτέρω λιτότητα, μαζί με μεταρρυθμίσεις, αν είναι να συνεχιστεί η διάσωσή της από την τρόικα.
Το μικρότερο από τα δυο κακά που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, είναι να διατηρήσει την πορεία της, παρά την αναπόφευκτη δυστυχία.
Τα ελλείμματα είναι μεγάλα και πρέπει να μειωθούν. Οι διαδοχικές όμως κυβερνήσεις της χώρας, απλά χειροτέρεψαν την κατάσταση.
Όταν ο Οδυσσέας περνούσε από τα επικίνδυνα στενά, διέταξε τους άνδρες του να εντείνουν τις προσπάθειές τους στο κουπί. Μόνο έτσι θα περιορίζονταν ο χρόνος που είχε στη διάθεσή της η Σκύλα για να φάει κάποιον.
Αντιθέτως, οι σημερινοί Έλληνες αργοπορούν. Τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, η εμπιστοσύνη προς το πολιτικό πρόσωπο της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ.
Το κεφάλαιο φεύγει, οι επενδύσεις πάγωσαν και η φοροδιαφυγή αυξήθηκε περισσότερο από ότι πριν. Το κράτος δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του, αλλά ούτε και οι περισσότερες επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα είναι η Σκύλα να τρώει όλο και περισσότερους.
Όσο όμως άσχημα κι αν είναι τα πράγματα, υπάρχει ελπίδα. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού, πριν τους τόκους, μειώθηκε κατά 9% του ΑΕΠ το 2010, και το 2011. Η οικονομία γίνεται κάπως πιο ανταγωνιστική. Τα εργατικά κόστη της Ελλάδας, που είχαν εκτοξευτεί στα ύψη στις αρχές του ευρώ, μειώθηκαν κατά το μισό πέρσι. Προβλέπεται να μειωθούν και άλλο, αφού το βασικό ημερομίσθιο περικόπηκε νωρίτερα φέτος.
Αυτό που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα είναι μια ισχυρή κυβέρνηση. Και θα πρέπει αυτή να κάνει τρία πράγματα:
Πρώτον, να συνεχίσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και να σοβαρευτεί στο ζήτημα της φοροδιαφυγής.
Δεύτερον, να διαπραγματευτεί με την τρόικα για μια επιμήκυνση του χρόνου που χρειάζεται να μηδενιστεί το έλλειμμα και να εξασφαλιστούν επενδύσεις για βραχυπρόθεσμη ανάπτυξη.
Τρίτον, να διαπραγματευτεί άλλο ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους.
Εάν σχηματίζονταν μια τέτοια κυβέρνηση, η εμπιστοσύνη θα επέστρεφε, και η οικονομία θα έπαυε να συρρικνώνεται. Η εμπειρία στις χώρες της Βαλτικής (Λετονία, Λιθουανία, και Εσθονία) αποδεικνύει πως τέτοιου είδους κινήσεις πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Μετά την πιστωτική κρίση, το ΑΕΠ στις τρεις αυτές χώρες έπεσε κατά 15-21%, αλλά τώρα έχει επανέλθει.
Μήπως όμως θα ήταν καλύτερη η επιστροφή στην δραχμή; Κάποιοι δείχνουν την Ιρλανδία, η οποία κέρδισε εκ νέου την ανταγωνιστικότητά της μέσα από μια μαζική υποτίμηση (μετά την κρίση) και υπέστη μόλις 11% πτώση του ΑΕΠ. Μήπως λοιπόν αυτή η λύση θα ήταν καλύτερη, και λιγότερο οδυνηρή και για την Ελλάδα;
Η απάντηση είναι όχι, για δυο κύριους λόγους. Πρώτον, το χάος που θα ακολουθούσε μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα ήταν χειρότερο από την υποτίμηση ενός ήδη υπάρχοντος νομίσματος. Οι τράπεζες δεν θα είχαν ρευστό και θα υπήρχαν πάμπολλες δικαστικές διαμάχες για το ποιος χρωστάει πόσα και σε ποιον. Αυτό θα έβαζε σε στασιμότητα την οικονομία για πολλά χρόνια.
Δεύτερον, η Ελλάδα εισπράττει αρκετό φθηνό χρήμα, στα πλαίσια του δεύτερου σχεδίου διάσωσής της. Περίπου το 88% του ΑΕΠ της. Έτσι έχει τον χρόνο να μειώσει τα δυο ελλείμματά της. Αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, θα ήταν τυχερή αν μπορούσε να εξασφαλίσει έστω και κλάσμα αυτών των χρημάτων. Θα έπρεπε να ισοσκελίσει τα βιβλία της αμέσως.
Αυτό θα την οδηγούσε σε περιδίνηση θανάτου. Θα έπρεπε να τυπώσει δραχμές, για να καλύψει τις τρύπες του προϋπολογισμού. Αυτό όμως θα οδηγούσε σε άμεσο πληθωρισμό, που ήδη θα ήταν ανεβασμένος από την υποτίμηση.
Ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος προέβλεψε πρόσφατα, ότι σε ένα τέτοιο σενάριο, ο πληθωρισμός θα άγγιζε το 30-50%.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα εξαρτάται από τις εισαγωγές, όχι μόνο για κατανάλωση, αλλά και για να συνεχίσει να λειτουργεί η οικονομία της. Εισάγει τρόφιμα, πετρέλαιο και φάρμακα. Αν διέκοπτε τις εισαγωγές, η βιομηχανία της θα πάγωνε αμέσως.
Ακόμη και ο τουρισμός, που είναι ο πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, και αντιστοιχεί στο 17% του ΑΕΠ της, θα υπέφερε αν τα ξενοδοχεία που υπόσχονται υπηρεσίες 5 αστέρων, προσφέρουν αυτές των 3 αστέρων. Σύμφωνα πάλι με τον Παπαδήμο, το ΑΕΠ θα έπεφτε άλλες 20 ποσοστιαίες μονάδες.
Οι κοινωνικές αναταράξεις θα φούντωναν, με οδομαχίες, επιθέσεις στους μετανάστες, γενικευμένη αυτοδικία και απεργιακές κινητοποιήσεις. Κάτι τέτοιο θα αποθάρρυνε τους εν δυνάμει τουρίστες. Παράλληλα, θα δυσκόλευε τον σχηματισμό μιας λογικής κυβέρνησης. Το πεδίο θα ήταν ανοιχτό για τους εξτρεμιστές και τους λαϊκιστές. Θα άνοιγε ο δρόμος για την Χάρυβδη.
Για να αποφευχθούν οι παραπάνω κίνδυνοι, το εκλογικό σώμα της Ελλάδας θα πρέπει να αφήσει έναν ισχυρό ηγέτη να συνεχίσει με ακόμη περισσότερη ζωντάνια την σημερινή πορεία της χώρας.
Δυστυχώς, κανένας από τους δυο εν δυνάμει νικητές των εκλογών που έρχονται, ο συντηρητικός Α. Σαμαράς, και ο ριζοσπάστης αριστερός Α. Τσίπρας, δεν είναι Οδυσσέας. Και κανένας δεν φαίνεται πως θα κερδίσει την αυτοδυναμία.
Αν δεν πάει σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση η Ελλάδα, το πιο πιθανό είναι πως θα επιστρέψει στην δραχμή και οι Έλληνες θα πέσουν στην δίνη της Χάρυβδης.
(blogs.reuters)
S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου