Το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ντέρμπι ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης διεξάγεται το Σάββατο στο «Καμπ Νου», με το αποτέλεσμά του να κρίνει εν πολλοίς και το ποια ομάδα θα κατακτήσει την Primera Division.
Το iefimerida.gr κάνει ένα διαφορετικό αφιέρωμα στο el clasico, προσπαθώντας να δώσει εξήγηση στα αίτια της τεράστιας κόντρας ανάμεσα στις δύο ομάδες, ενώ παρουσιάζει μεταγραφικές και ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν σημαδέψει το ντέρμπι.
Η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη
Η κόντρα κρατά έναν αιώνα και όλα άρχισαν από την ίδρυση των δύο ομάδων. Οι λόγοι στην αρχή ήταν καθαρά γεωγραφικοί. Η πρωτεύουσα Μαδρίτη είχε τη Ρεάλ, ενώ η Βαρκελώνη, πρωτεύουσα της αντικαθεστωτικής Καταλονίας την Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί θεωρούν τους εαυτούς τους αυτόνομους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κόντρα των δύο ομάδων να οφείλεται στην προσπάθεια της Καταλονίας να αυτονομηθεί. Η Μαδρίτη ήταν η πόλη της βασιλικής οικογένειας και η Ρεάλ αντιπροσώπευε την δύναμη της παραδοσιακής Ισπανίας. Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν απλώς η αφορμή για να εκδηλωθεί η μεγάλη κόντρα ανάμεσα σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη. Ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον κατά την διάρκεια της θητείας του στον πάγκο της Μπαρτσελόνα είχε δηλώσει για το el clasico. «Ρίξε μέσα όλη την ιστορία, την πολιτική και το κλίμα που δημιουργούν τα μέσα ενημέρωσης και έχεις το τέλειο εκρηκτικό μείγμα».
Η αφορμή
Η πρώτη αφορμή για να εκδηλωθεί η κόντρα των δύο ομάδων ήταν το διάταγμα που εξέδωσε ο βασιλιάς της Ισπανίας Αλφόνσο ΙΓ΄ το 1920, με το οποίο έδινε το όνομα Ρεάλ στην ομάδα της Μαδρίτης. Αν και στην εποχή μας, οι οπαδοί των δύο ομάδων προέρχονται απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα και τους πολιτικούς χώρους, εντούτοις η μεγάλη έκρηξη στον ποδοσφαιρικό πόλεμο της Ισπανίας είχε ξεκάθαρα πολιτικές προεκτάσεις. Οι οπαδοί της Ρεάλ την περίοδο πριν τον Ισπανικό Εμφύλιο ήταν στην πλειοψηφία τους δεξιοί και συντηρητικοί, ενώ αργότερα υποστήριζαν τον στρατηγό Φρανθίσκο Φράνκο. Αντιθέτως, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα ήθελαν να παραμείνει το καθεστώς που υπήρχε πριν τον εμφύλιο, μια και η δημοκρατία είχε παραχωρήσει προνόμια αυτονομίας στην Καταλονία.
Η κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων γιγαντώθηκε και υπάρχει έως σήμερα με την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου. Στις αρχές του εμφυλίου, τα στρατεύματα του Φράνκο εκτέλεσαν τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Γιόσεπ Σουνιόλ, ο οποίος ήταν μέλος του αυτόνομου καταλανικού συμβουλίου. Ο επόμενος αγώνας της Μπαρτσελόνα ήταν μία μεγάλη διαδήλωση κατά του δικτάτορα Φράνκο και η αποδοκιμασία των οπαδών των «μπλαουγκράνα» κατά την διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού ύμνου είχε ως αποτέλεσμα την εξάμηνη τιμωρία της ομάδας.
Το 11-1 υπέρ της Ρεάλ στο Κύπελλο Ισπανίας το 1943
Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης έρχονται αντιμέτωποι το καλοκαίρι του 1943 στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ισπανίας, που είχε μετανομαστεί εκείνη την περίοδο σε Copa de el Generalisimo εξαιτίας του δικτάτορα Φράνκο. Η κάτοχος του τίτλου Μπαρτσελόνα επικρατεί στο πρώτο παιχνίδι στην έδρα της με 3-0 και φαντνάζει το φαβορί για την πρόκριση στον τελικό. Από την επόμενη ημέρα του αγώνα ο Τύπος της Ισπανίας, που ελεγχόταν από το καθεστώς Φράνκο, δημιούργησε ένα κλίμα κατά της Μπαρτσελόνα, κάνοντας λόγο για διαιτητική εύνοια υπέρ των «μπλαουγκράνα», αλλά και για κακή συμπεριφορά των οπαδών της προς τους παίκτες της Ρεάλ.
Η αποστολή της Μπαρτσελόνα έγινε δεκτή με βροχή από πέτρες από τους οπαδούς της Ρεάλ από την στιγμή που έφυγε από το ξενοδοχείο της έως ότου φτάσει στο γήπεδο των «μερένγκες», το Τσαμαρτίν (σ.σ. το παλιό γήπεδο της Ρεάλ που βλέπετε και στην φωτογραφία). Σαν να μην έφτανε αυτό για τους παίκτες των Καταλανών, πριν από την έναρξη του παιχνιδιού τους επισκέφτηκαν στα αποδυτήρια ο γενικός διευθυντής της εθνικής ασφάλειας συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της εθνικής επιτροπής αθλητισμού, Στρατηγό Μοσκαρδό, με τον γενικό διευθυντή να κρατά στο χέρι του ένα πιστόλι και να λέει στους παίκτες της Μπαρτσελόνα: «Βρίσκεστε εδώ μόνο και μόνο λόγω της γενναιοδωρίας του καθεστώτος που σας συγχώρεσε την έλλειψη πατριωτισμού».
Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα, οι οποίοι δέχτηκαν και πάλι πέτρες από τους οπαδούς των γηπεδούχων, όπως είναι λογικό, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να χάσουν και το σκορ του πρώτου ημιχρόνου ήταν 8-0 υπέρ της Ρεάλ, ενώ το γκολ της τιμής για την Μπαρτσελόνα μπήκε λίγο πριν την λήξη του αγώνα. Το 11-1 υπέρ της Ρεάλ είναι η μεγαλύτερη νίκη που έχει σημειωθεί ποτέ σε el clasico, ενώ ο αγώνας πέρασε στην ιστορία ως το σκάνδαλο του Τσαμαρτίν.
Η μεταγραφή του Ντι Στέφανο στην Ρεάλ
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες που μεγάλωσε την έχθρα των δύο ομάδων, ήταν η υπόθεση της μεταγραφής του Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Ο Αργεντινός σταρ της εποχής είχε έρθει σε συμφωνία με την διοίκηση της Μπαρτσελόνα, όμως δεν αγωνίστηκε ποτέ στους Καταλανούς. Εκείνη την περίοδο η Μπαρτσελόνα κρατούσε τα σκήπτρα στο ισπανικό ποδόσφαιρο και η συγκεκριμένη μεταγραφή θα αποτελούσε μία νίκη των «μπλαουγκράνα» κατά της Ρεάλ. Μετά από εντολή του Φράνκο απαγορεύτηκαν όλες οι μεταγραφές παικτών από την αγορά του εξωτερικού. Εφευρέθηκε ένας νόμος που επέβαλε στην Μπαρτσελόνα να δανείζει συνεχώς τον παίκτη στη Ρεάλ, έτσι ώστε να αγωνίζεται μία χρονιά στον ένα σύλλογο και μία στον άλλο. Η Μπαρτσελόνα δεν το δέχτηκε, καθώς το θεώρησε γελοίο. Ο Φράνκο παρενέβη και με προεδρικό διάταγμα ο παίκτης κατέληξε στην Ρεάλ.
Ο Ντι Στέφανο αναδείχθηκε σ' έναν από τους μεγαλύτερους αστέρες της Ρεάλ και έγινε ο ηγέτης της ομάδας που κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα, οι αδικημένοι Καταλανοί έβγαλαν ένα σύνθημα, το οποίο συνοδεύει τον σύλλογο μέχρι σήμερα. «Mes Que un club», που σημαίνει «περισσότερο από ένας σύλλογος», θέλοντας να τονίσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες που επικρατούν στην Μπαρτσελόνα. Πλέον σε κάθε παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες στο «Καμπ Νου», υπάρχει ένα πανό γραμμένο και στα αγγλικά που αναφέρει «η Καταλονία δεν είναι Ισπανία».
Η απάντηση της Μπαρτσελόνα με τον Κρόιφ
Η εκδίκηση λένε πως είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και αυτό έγινε στην περίπτωση της μεταγραφής του Γιόχαν Κρόιφ. Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» είχε κλείσει σχεδόν στη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως αγωνίστηκε τελικά στη μισητή της αντίπαλο. Η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε την μεταγραφή του Κρόιφ με χρήματα που βρήκε από την τράπεζα της Καταλονίας, τα οποία την βοήθησαν να προσφέρει ένα απίστευτο για την εποχή ποσό και να κάνει δικό της τον Ολλανδό άσο. Ο Κρόιφ έλαβε μέρος σε τρία αξέχαστα παιχνίδια, που χαράχτηκαν στη μνήμη των οπαδών και των δύο ομάδων.
Ο Κρόιφ αποκτήθηκε από την Μπαρτσελόνα τη σεζόν 1973-1974. Οι «μπλαουγκράνα» είχαν ξεκινήσει άσχημα το πρωτάθλημα, όμως ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» έδειξε τα πλούσια προσόντα του μέσα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» και με καταπληκτική εμφάνιση, βοήθησε τα μέγιστα ώστε η ομάδα του να συντρίψει τη Ρεάλ με 5-0. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη εντός έδρας ήττα της «βασίλισσας» στα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα σε διαφορά τερμάτων, καθώς στις 10 Μαΐου του 2009 οι Καταλανοί συνέτριψαν με 6-2 την Ρεάλ. Τη σεζόν 1993-1994 η Μπαρτσελόνα με τον Κρόιφ στον πάγκο της κυριαρχούσε και η νίκη στο clasico έδειχνε να είναι εύκολη υπόθεση. Αυτό αποδείχτηκε και στον αγωνιστικό χώρο, με τους «μπλαουγκράνα» να διαλύουν με 5-0 την Ρεάλ στο «Καμπ Νου» και τον Ρομάριο να πετυχαίνει χατ τρικ. Η εκδίκηση δεν άργησε να έρθει για την Ρεάλ, η οποία την επόμενη χρονιά συνέτριψε με το ίδιο σκορ την Μπαρτσελόνα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», με πρωταγωνιστή τον Ιβάν Ζαμοράνο που σημείωσε χατ τρικ.
Η υποδοχή του προδότη Φίγκο στο «Καμπ Νου»
Οι αγώνες ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν και θα είναι επεισοδιακοί. Το 1970 οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα ένιωσαν τόσο πολύ αδικημένοι από τις αποφάσεις του διαιτητή, με αποτέλεσμα να πετάξουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο 25.000 καθίσματα. Σε άλλο αγώνα, οι στρατιώτες του Φράνκο επιχείρησαν να συλλάβουν τον συντηρητή του γηπέδου της Μπαρτσελόνα, επειδή ήταν κομμουνιστής. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, όποιος ποδοσφαιριστής μιας ομάδας πάρει μεταγραφή για την μισητή αντίπαλο, αυτομάτως γίνεται προδότης στη συνείδηση των οπαδών της πρώην ομάδας του. Στο παρελθόν παίκτες όπως ο Μπερντ Σούστερ και ο Μίκαελ Λάουντρουπ έχουν κάνει τη διαδρομή Βαρκελώνη-Μαδρίτη, όμως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η μετακίνηση του Λουίς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ.
Ο Φίγκο αποτελούσε για τους οπαδούς των «μπλαουγκράνα» ίνδαλμα και όταν πήγε στη «βασίλισσα» έγινε «Ιούδας», μια και προτίμησε τα λεφτά που του πρόσφερε η Ρεάλ. Το Νοέμβριο του 2000 ο Πορτογάλος επισκέφτηκε για πρώτη φορά την παλιά του ομάδα στο «Καμπ Νου». Ο τρόπος με τον οποίο τον υποδέχτηκαν οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα ήταν ανάλογος με το «καλωσόρισμα» ενός προδότη. Αν και ο Φίγκο φαινομενικά δεν έδειξε να επηρεάζεται από τις εκκωφαντικές φωνές εναντίον του, συνεχίζοντας ατάραχος να εκτελεί τις στημένες φάσεις της ομάδας του, ουσιαστικά ήταν σκιά του εαυτού του και η Ρεάλ ηττήθηκε με 2-0. Σαν σουβενίρ πήρε κι ένα μπουκάλι ουίσκι που του πέταξαν οι οπαδοί των Καταλανών. Την επόμενη χρονιά, του πέταξαν μια γουρουνοκεφαλή, ώσπου τελικώς συνήθισαν οι οπαδοί της «Μπάρτσα» να βλέπουν τον Φίγκο αγωνιζόμενο με την φανέλα της Ρεάλ και ηρέμησαν.
Αναμφίβολα, η κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε επίπεδο οπαδών, δε θα σβήσει ποτέ. Η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα είναι δύο τεράστιοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι, με φανατικούς οπαδούς ανά τον κόσμο και κάθε παιχνίδι ανάμεσά τους και κάθε παιχνίδι ανάμεσά τους, θέλουν να το παρακολουθήσουν όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου ανά την υφήλιο.
(iefimerida)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου