Στο Παρίσι της δεκατίας του 30', ο μικρός Χιούγκο, που έχει χάσει τον πατέρα του, προσπαθεί να "ξεκλειδώσει" το μυστικό που κρύβει ένα ρομπότ που επιδιόρθωναν μαζί πριν εκείνος σκοτωθεί. Αυτό θα τον οδηγήσει στο να "φανερώσει" την πολύτιμη δουλειά ενός παλιού σκηνοθέτη που μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε...παραιτηθεί του ταλέντου του.
Ο Σκορτσέζε αποφασίζει να δημιουργήσει μια ταινία αποθέωσης της έβδομης τέχνης μέσα από μια συγκινητική ιστορία που ξεχωρίζει, κυρίως, μέσω της 3D προβολής του. Οι 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ δεν δικαιολογούνται επαρκώς, αλλά γιατί να μη βγεί νικήτρια την επόμενη Κυριακή μια ταινία-διαφήμιση στην κινηματογραφική ιστορία; Στα επιμέρους χαρακτηριστικά της ταινίας, οι ερμηνείες είναι καλές, με τον μικρό Χιούγκο να κερδίζει τις εντυπώσεις, ενώ, επίσης, ξεχωρίζει ο ήχος και η φωτογραφία (με τη βοήθεια του 3D) της ταινίας. Σε γενικές γραμμές, πάντως, το περιμέναμε λίγο καλύτερο...
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Trailer
armageddon-news.blogspot.com
Το είδα λοιπόν το Hugo, μετά από 3 μήνες αναμονή. Είναι χαριτωμένη, γλυκανάλατη, πλυμμηρισμένη με φαντασία και γεμάτη συναισθήματα αγάπης -σε κάθε έκφανσή της. Εν ολίγοις, είναι ότι πιο τετριμμένο έχω δει τα τελευταία τουλάχιστον 2 χρόνια: μια αμερικανιά ολκής, που με κάθε της τετριμμενιά ένιωθα να βιάζει λίγο ακόμη τον καταταλαιπωρημένο από ταινίες του ποπ- κορν εγκέφαλό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλώνω «αμερικανάκι» στις ταινίες και το εννοώ. Η συγκεκριμένη με έκανε να επανεκτίμησω την ψευτοκουλτούρα του ευρωπαικού κινηματογράφου και τη χαζοχαρουμενιά του bollywood. Ήταν βαρετή, προβλέψιμη μέχρι αηδίας και γλυκανάλατη μέχρι εμετού. Μπορεί να μη φταίει η ταίνια, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι την είδα στα 27 έχοντας παρακολουθήσεις μερικές χιλιάδες ταινιών πριν και προφανώς έχασε. Ίσως αν ήμουν 10, με αθώο ακόμη μυαλουδάκι και ανέγγιχτο από τυχόν κινηματογραφική ηλιθιότητα, να τη λάτευα. Δεν είμαι όμως.
Ξέρετε όμως γιατί άξιζε; Γιατί έψαξα τον Georges Melies -μέχρι τη στιγμή που είδα την ταινία ένα ακόμη όνομα στην ιστορία του κινηματογράφου- και ανακάλυψα πως ο τύπος ΓΑΜΑΕΙ! Screw Hugo, πηγαίνετε YouTube και ανακαλύψτε τον απίθανο κόσμο του Georges Melies! Παρακολουθήστε το χωρίς παρωπίδες και διάθεση ειρωνίας, μιλάμε για ταινίες τόσο παλιές που μεταφέρανε τις κινηματογραφικές μηχανές με άμαξα. Είναι καταπληκτικοί μικροί θησαυροί που όσο τους βλέπεις τόσο συνειδητοποιείς πως Georges Melies παρακολουθούσες -υποσυνείδητα- όλη σου τη ζωή. Ο τύπος, δεν είναι απλώς ο πατέρας του κινηματογράφου, είναι ένας από τους πατέρες της ίδιας μας της σκέψης και της φαντασίας.
Ευχαριστούμε Martin Scorsese που μας έδειξες τη μαγεία του κινηματογράφου -των άλλων :Ρ
Α, ξέχασα! Οι μόνες ιστορίες της καθ’αυτής ταινίας που αξίζουν είναι τως ανθρώπων του σιδηροδρομικού σταθμού (το ειδύλλιο μετακύ του αστυνομικού, τον οποίο υποδύεται ο Sasha Baron Cohen, με την ανθοπώλισσα και της ιδιοκτήτριας ενός μπιστρό με έναν χοντρούλη κύριο, του οποίου το επάγγελμα μου διαφεύγει).
ΑπάντησηΔιαγραφή