«Μαγική εικόνα»

Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου:

Αν με ρωτάγατε πριν από το παιχνίδι, τι βλέπεις, ρε, Γεωργίου, Μπάρτσα ή Ρεάλ, θα σας απάνταγα χωρίς υπεκφυγές και χωρίς περιστροφές: Μπάρτσα, μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα.

 Μπορεί να είμαι με τον Μουρίνιο για θάνατο, δεν βλέπετε, όμως, ότι έχει γίνει ο πρώτος πελάτης του Μέσι και του Γκουαντιόλα ; 

Όταν όμως ξεκίνησε το παιχνίδι και η Ρεάλ για 25 λεπτά τους είχε βάλει μέσα στα δίχτυα, και να τα δοκάρια και να οι κραχτές χαμένες ευκαιρίες, άρχισα να δαγκώνομαι και να λέω δυνατά από μέσα μου, είναι απίστευτο αυτό που βλέπω. Πώς άλλαξαν έτσι ξαφνικά τα κόζα ; Λες να αντιστράφηκαν οι όροι του κλασματικού διαιρέτη και αντί για διαίρεση να κάνουμε πολλαπλασιασμό ; Πράγματι, σ’ αυτό το πρώτο 25λεπτο η Μπαρτσελόνα είχε εξαφανιστεί από το γήπεδο. Σ’ αυτό το διάστημα η Ρεάλ την είχε κάνει Κέρκυρα και Εργοτέλη, όπως στο ακριβώς προηγούμενο παιχνίδι, που η Μπάρτσα είχε κάνει Δόξα Δράμας την Ρεάλ. Και ενώ όλα έδειχναν ότι ο Μουρίνιο θα είχε το βράδυ γλέντια για τα επινίκια, ξύπνησε ξαφνικά αυτός ο καταραμένος κοντοπούτανος. Έβαλε τη μηχανή μπροστά και χωρίς κανένας να το πάρει χαμπάρι, η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με 2-0. Μαγική εικόνα. Πως διάολο, αυτό το παιδί με την φράντζα στο κούτελο, βγάζει τους λαγούς απ’ τα καπέλα ; 

Είναι αυτό που φωνάζω τόσα χρόνια. Αυτός ο παίκτης είναι που κάνει την τεράστια διαφορά. Βγάλτε τον από την Μπαρτσελόνα, φορέστε του την λευκή φανέλα της Ρεάλ και τότε τα λέμε. Καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0, που λέει και ο Αλέφαντος. 

Με τουπέ και σνομπαρία μπήκαν στο Β’ ημίχρονο οι μάγκες της Βαρκελώνη και μέχρι το 60’ έκαναν επίδειξη του γνήσιου ταλέντου τους, χωρίς όμως ουσία. Και μετά το 60’, που σε πονεί και που σε κόφτει. Ο διερμηνέας έβγαλε από το παιχνίδι τον Κακά και τον Ιγκουαϊν και από τη στιγμή που βγήκαν τα δύο αυτά βαριά κορμιά, η Ρεάλ ξαναβρήκε το βήμα της. Πρώτη φορά είδα τον Πουγιόλ να παθαίνει τέτοιες πλάκες. Φέτες τον έκανε ο Μπενζεμά. Το μεγάλο όμως μυστικό της Ρεάλ ήταν ότι κατάφερε να κόψει το πάσινγκ γκέϊμ της Μπαρτσελόνα. Το μεγάλο της όπλο, δηλαδή. Σαν καμικάζι έπεφταν πάνω τους οι παίκτες της Ρεάλ. Εξαφανίστηκε ο Τσάβι, εξαφανίστηκε ο Ινιέστα ( όσο έπαιξε), το ίδιο ο Αλεξία, ο Πέδρο και ο Φάμπρεγκας. Και εξαφανίστηκε, ποιος ; Ο Οζίλ!!! Μάλιστα, κύριε, το Τουρκάκι, ο Οζίλ. Τι, διάολο ; Από αιμοκάθαρση πέρασε και μεταμορφώθηκε έτσι ; Τους τρέλανε τους Καταλανούς στη ντρίμπλα και οι κάθετες που έβγαζε μπροστά, ήταν μπουκιά και συχώριο. Ήταν φυσικό να γίνει το 2-2 με τον Ρονάλντο και τον Μπενζεμά και καθόλου παράξενο αν γινόταν το 2-3, αφού η Ρεάλ πίεζε συνεχώς και η Μπάρτσα αμυνόταν απεγνωσμένα στέλνοντας την μπάλα για χόρτα. 

Εν πάση περίπτωση, φάνηκε πεντακάθαρα ότι μετά την Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα στον πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι με όποια άλλη ομάδα παίζει, την ξεκατινιάζει στα γκολ. Και όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν είναι μακριά η στιγμή που θα φέρνει βόλτα και την πανμέγιστη Μπάρτσα. Αν πάρει για την αριστερή πλευρά τον Μπέιλ, στα χαφ τον Σβάινσταιγκερ και έναν σέντερ μπακ ολκής, η διαφορά της με την Μπάρτσα σχεδόν εκμηδενίζεται. Με την προϋπόθεση, βέβαια, να τους δουλεύει όλους μαζί κατάλληλα ο Μουρίνιο. 


(real)