Σημειώνει επίσης, ότι οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Κάμερον, αποφάσισαν να επιστρέψουν στις συνομιλίες με το ΔΝΤ, κατόπιν των εκκλήσεων της επικεφαλής του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, ότι τα έθνη οφείλουν να συνεργαστούν αν δεν θέλουν να εκδηλωθεί ένα νέο Μεγάλο Κραχ. Στην απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης συνέβαλε ακόμη,η προειδοποίηση της γαλλικής στατιστικής υπηρεσίας ότι η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης.
Σε μία χειρονομία, προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα μεταξύ Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας, προχώρησε εξάλλου χθες, από τη Βραζιλία όπου βρίσκεται, ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν. Ο κ. Φιγιόν τηλεφώνησε στον αντιπρόεδρο της βρετανικής κυβέρνησης Νικ Κλεγκ για να “λύσει την παρεξήγηση” σχετικά με τις δηλώσεις που έγιναν στους κόλπους της γαλλικής κυβέρνησης για τη βρετανική οικονομία. Το γεγονός επιβεβαίωσε και το μέγαρο Ματινιόν, καθώς στενοί συνεργάτες του Γάλλου πρωθυπουργού δήλωσαν στο Γαλλικό Πρακτορείο, ότι “ο πρωθυπουργός ανέλαβε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στον Νικ Κλεγκ για να λύσει την παρεξήγηση. Υπενθυμίζεται ότι την Πεμπτη ο κ. Φιγιόν υποστήριξε ότι “οι βρετανοί φίλοι μας είναι ακόμη πιο χρεωμένοι από εμάς και έχουν υψηλότερο έλλειμμα”, κάτι που “δεν φαίνεται να το σημειώνουν” οι οίκοι αξιολόγησης.
Ο Cameron κατάφερε να απομονώσει την Βρετανία από την Ευρώπη
Σύμφωνα στο μεταξύ με δημοσίευμα στον Independent, ο Βρετανός πρωθυπουργός έπαιξε λάθος τα χαρτιά του. Κατάφερε να απομονώσει την Βρετανία (εντός της ΕΕ) σε βαθμό που ούτε η Thatcher δεν είχε κάνει. Έδωσε την ευκαιρία στους ευρωσκεπτικιστές καρχαρίες να μυρίσουν αίμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε φρενίτιδα από πλευράς τους.
Στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις, η Βρετανία θα βρεθεί να παριστάνει τον εχθρό στους αγχωμένους Ευρωπαίους εταίρους της, την ώρα που αυτοί θα παλεύουν να αποτρέψουν μια κατάρρευση. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μια αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ δεν μοιάζει καθόλου απίθανη.
Οι προηγούμενες διαμάχες μεταξύ ΗΒ και ΕΕ είχαν να κάνουν με θεμελιώδη, πλην όμως δευτερεύοντα ζητήματα, όπως είναι οι αγροτικές πολιτικές, οι «τρελές αγελάδες», κλπ. Τώρα όμως, ο Cameron κατάφερε να βάλει την χώρα του στη θέση του εχθρού της Ευρώπης σε ένα κορυφαίο ζήτημα: στην επιβίωση του ευρώ, αλλά και της ίδιας της ΕΕ.
Ο Βρετανός ηγέτης έχει κάθε δικαίωμα να μην θέλει να παραστεί στον χορό των 27. Το λάθος του είναι ότι επέμενε να μην γίνει καν ο χορός, αν δεν δοθούν δώρα στο Λονδίνο, ή μάλλον στο σίτυ του Λονδίνου.
Αυτό που ζήτησε είναι να μετατραπεί η Αγγλία σε ένα είδος νησιά Cayman μέσα στην ΕΕ. Να απολαμβάνει δηλαδή τα οφέλη της συμμετοχής της σε μια ενιαία αγορά, αλλά να μην υπάγεται σε ελέγχους ή σε ρυθμίσεις από πλευράς ΕΕ. Οι υπόλοιποι ηγέτες δεν μπορούσαν να δεχτούν κάτι τέτοιο, και ο Cameron το γνώριζε πολύ καλά.
Σε σχέση με την συμφωνία που αποφασίστηκε, η Βρετανία αποτελεί μειοψηφία, μαζί ίσως με την Ουγγαρία, τη Τσεχία, και τη Σουηδία. Οι υπόλοιποι 23 εταίροι θα συναντώνται, θα συναποφασίζουν, και θα εφαρμόζουν θέσεις που θα αφορούν και σε βρετανικά οικονομικά συμφέροντα, επιβάλλοντας τα στη συνέχεια (διά πλειοψηφίας) σε ολόκληρη την ΕΕ.
Επιμένοντας στις μαξιμαλιστικές του απαιτήσεις για λογαριασμό του σίτυ, ο Βρετανός πρωθυπουργός επέτρεψε σε αρκετές χώρες (και στη Γαλλία) να αποφύγουν τη βάσανο μιας νέας Συνθήκης, και να προφυλαχθούν από τον ζήλο για ομοσπονδία που έχει η Angela Merkel.
Θα συνεχίσει ο David Cameron να επιμένει σε ένα στάτους νησιών Cayman για το λονδρέζικο σίτυ ως αντάλλαγμα για να συμφωνήσει η χώρα του στην αστυνόμευση της Ευρώπης από πλευράς ΕΕ; Αν αρνηθεί, θα απειληθεί η νέα προτεινόμενη δημοσιονομική σχέση, θα κινδυνεύσει το ευρώ, και οι οικονομίες της Ευρώπης αλλά και της χώρας του θα οδηγηθούν στον γκρεμό.
Αν ενδώσει, το λόμπυ των ευρωσκεπτικιστών θα προσπαθήσει να τον φάει ζωντανό. Απομένει λοιπόν να δούμε, αν η δημοσιονομική συμφωνία που θα οριστικοποιηθεί τον Μάρτιο, θα εντυπωσιάσει τις αγορές, και θα πείσει τους παγκόσμιους επενδυτές να αρχίσουν να αγοράζουν και πάλι το χρέος κρατών της ευρωζώνης. Πάντως τα πρώτα στοιχεία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Οι αγορές ψάχνουν για ενδείξεις ότι η ΕΚΤ θα αρχίσει την ποσοτική χαλάρωση. Η Γερμανία όμως αρνείται πεισματικά να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Το ευρώ κινδυνεύει. Το ίδιο και η ΕΕ. Αν όλα πάνε στραβά εξαιτίας των επενδυτών, ο Cameron θα αποτελέσει τον βολικό αποδιοπομπαίο τράγο για την Γαλλία, την Γερμανία, και όλους τους υπόλοιπους.
Το πραγματικό εθνικό συμφέρον της Βρετανίας απαιτεί η χώρα να παραμείνει κεντρικός και σεβάσμιος πυλώνας της ΕΕ, και να υπερασπίζεται τις κοινές οικονομικές και πολιτικές της αξίες σε έναν όλο και πιο επικίνδυνο κόσμο.
Τώρα όμως, δεν οδηγούμαστε σε μια Ευρώπη δυο ταχυτήτων ή δυο πυλώνων, αλλά σε μια Ευρώπη όπου η Βρετανία θα αντιμετωπίζει όλες τις υπόλοιπες χώρες.
Σίγουρο είναι πως οι Βρετανοί, ακόμη και μέσα στην νέα απομόνωσή τους, θα παραμείνουν όρθιοι.
Όπως ακριβώς και τα νησιά Cayman, αν εξαιρέσουμε το κλίμα….
The Independent
http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/john-lichfield/john-lichfield-cameron-has-played-a-poor-hand-badly-6275035.html# (από antinews)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου