Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν ισχύει. Και ο ρόλος που παίζει, αυτός δηλαδή του αυστηρού και πειθαρχημένου «σχολάρχη», είναι αλαζονικός και επικίνδυνος, σύμφωνα με το Spiegel Online.
Οι επενδυτές δεν έχουν πολλά κοινά σημεία με τους Γερμανούς πολιτικούς. Βασικά, οι πρώτοι δεν μπορούν να καταλάβουν το γιατί οι δεύτεροι καθυστερούν τόσο πολύ στο να εφαρμόσουν τα μέτρα που αποφασίζουν στις συναντήσεις τους.
Από την άλλη, οι επενδυτές αποτελούν τους βολικούς αποδιοπομπαίους τράγους των πολιτικών, όταν αυτοί θέλουν να ρίξουν κάπου το φταίξιμο για την εκάστοτε επιπλοκή της κρίσης.
Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο συμφωνούν και οι δυο. Στην εικόνα που έχουν για την σταθερότητα της γερμανικής οικονομίας, την οποία θεωρούν ως το ιδανικό μοντέλο για όλες τις χώρες του Νότου που ταλαιπωρούνται από τα χρέη. Ακόμη και όταν οι ενδείξεις είναι διαφορετικές, κανένας δεν αμφισβητεί τα παραπάνω.
Για αυτό και κανένας δεν αντέδρασε όταν ο Χριστιανοδημοκράτης Volker Kauder ανακοίνωσε πρόσφατα σε ομιλία του σε κομματικό συνέδριο, ότι «η Ευρώπη σήμερα μιλάει γερμανικά…». Με αυτή τη σοβινιστική του δήλωση, ο Kauder συνόψισε περιεκτικά την πολιτική της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Από τότε που ξέσπασε η κρίση, η Angela Merkel επαναλαμβάνει συστηματικά πως αν όλοι φερόντουσαν με δημοσιονομική πειθαρχία, όπως οι Γερμανοί, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η καγκελάριος είναι όντως πειστική. Τουλάχιστον, όπως όλα δείχνουν, οι αγορές την πιστεύουν. Και μπορεί να απαιτούν τεράστια επιτόκια από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης για να αγοράσουν τα ομόλογά τους, στην Γερμανία όμως τα παίρνουν τσάμπα.
Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά. Αν όμως κάποιος το ψάξει, θα δει ότι χώρες όπως η Ισπανία, ή η Ιταλία, δεν είναι σε τόσο χάλια όσο φαίνεται από τα σπρεντς τους. Παράλληλα, θα ανακαλύψει πως και η Γερμανία, κάθε άλλο παρά το ιδανικό δημοσιονομικό μοντέλο είναι.
Στην τελευταία πρόβλεψή της για τη Γερμανία, η Κομισιόν υπολογίζει το χρέος για το 2011 στο 81.7% του ΑΕΠ. Αυτό το ποσοστό είναι σημαντικά υψηλότερο από το 60% που ορίζει το σύμφωνο σταθερότητας, και το οποίο αναφέρουν συνεχώς οι Γερμανοί όταν θέλουν να επιπλήξουν τις χώρες του Νότου. Βέβαια, μια χώρα που θέλει να επιβάλλει αυστηρούς κανόνες σε άλλους, καλά θα κάνει να τους ακολουθεί και η ίδια.
Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker έχει δίκιο να θυμώνει με την γερμανική αλαζονεία. Η Ισπανία που έχει αναλογία χρέους προς ΑΕΠ 69.6% πλησιάζει τα όρια του συμφώνου σταθερότητας περισσότερο από την Γερμανία. Ακόμη και οι Ολλανδοί (64.2%), αλλά και οι Φιλανδοί (49.1%) έχουν περισσότερο δικαίωμα να το παίζουν υπέρμαχοι της δημοσιονομικής πειθαρχίας , από ότι οι Γερμανοί.
Το μόνο στοιχεί που πραγματικά δικαιολογεί την εμπιστοσύνη στα δημοσιονομικά της Γερμανίας είναι το χαμηλό της έλλειμμα, και πιο συγκεκριμένα ο νέος δανεισμός έναντι του οικονομικού της προϊόντος. Αυτό το στοιχείο είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι το αντίστοιχο των χωρών του Νότου, αλλά οφείλεται σε διάφορους λόγους, κανένας από τους οποίους δεν δικαιολογεί την εικόνα της Γερμανίας ως «σιδερένιας» δημοσιονομικά.
Στη πραγματικότητα, η Γερμανία δεν αποταμιεύει. Οι ομοσπονδιακές της δαπάνες έχουν αυξηθεί τελευταία, και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα παραμείνουν σταθερές τα επόμενα χρόνια, στα €300 δισ.
Ο λόγος που μειώνεται το γερμανικό έλλειμμα είναι η ισχυρή της οικονομία πέρσι, που έχει αποφέρει μεγάλα φορολογικά έσοδα στη κυβέρνηση, και που ανέβασε το ΑΕΠ. Και επειδή το έλλειμμα υπολογίζεται έναντι του ΑΕΠ, φαίνεται να πέφτει. Άρα δεν έχει να κάνει με εξοικονόμηση και πειθαρχία.
Η καλή οικονομική κατάσταση της χώρας δεν έχει να κάνει ούτε με τον «τευτονικό ασκητισμό», ούτε με την γερμανική κυβέρνηση. Έχει να κάνει με την καλή φήμη των γερμανικών επιχειρήσεων, που κατασκευάζουν καλά και σχετικά φθηνά προϊόντα.
Η γερμανική κυβέρνηση, με τον αλαζονικό αυτοθαυμασμό της περί πειθαρχίας, οδηγεί στο γκρεμό την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, στην Ισπανία, και στην Ιταλία, εκεί όπου οι Γερμανοί θεωρούνταν κάποτε ως ενάρετοι, σήμερα θεωρούνται ως αλαζονικοί κήνσορες που επιμένουν να υπαγορεύουν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους για το πώς θα πρέπει να ζουν και να εργάζονται.
Και αυτό δεν είναι καλό για το μέλλον.
Του Stefan Kaiser
Spiegel Online
http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/0,1518,798309,00.html (από antinews)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου