Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά (Κριτική)

Προπαγάνδα, ψευτο-προοδευτισμός και "άγιος ο Θεός"

Μερικά χρόνια μετά την περιπέτεια των πρωταγωνιστών στη βραχονησίδα Πίττα, όλοι έχουν συνεχίσει τη ζωή τους, σε διαφορετικούς δρόμους ο καθένας. Η πρόθεση του Σταυρακομαθιακάκη να βρει την 12χρονη Νούρι πριν απελαθεί, θα τους φέρει πάλι όλους κοντά.


Σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινία της σειράς η οποία ήταν και αστεία και διασκεδαστική, οι "Σειρήνες στη στεριά" απογοητεύουν σχεδόν σε κάθε τομέα.


Ο Περάκης προσπαθώντας να δώσει ένα τόνο πολιτικής και κοινωνικής κριτικής στην καθημερινότητα, αποκαλύπτει έναν ψευτο-προοδευτισμό που θέλει να τον καλύψει με αντιρατσιστικά μηνύματα, τα οποία όμως δεν πείθουν. Η ταινία παρακολουθείται στο ίδιο στυλ που παρακολουθεί ο μέσος θεατής την ελληνική show-biz. Ο σκηνοθέτης όχι μόνο δε στηλιτεύει αυτή την ελληνική παρακμή που παρουσιάζει, αλλά την υποστηρίζει με gay μορφές και -δήθεν- "δεξιές" γραφικότητες.


Στα επιμέρους, οι ερμηνείες είναι μέτριες, με φωτεινή εξαίρεση το δύσκολο ρόλο του Ορφέα Αυγουστίδη και με ερμηνευτική γλάστρα τη Βίκυ Καγιά. Η μουσική (το τραγούδι της ταινίας περισσότερο) δεν είναι κακή ενώ η φωτογραφία κινείται στη βάση.

Η ταινία αποτελεί μια κακή επιλογή για να περάσετε το βράδυ σας και δε σας τη συστήνουμε καθώς δεν περιέχει καν, ούτε στο ελάχιστο τις αστείες σκηνές της προηγούμενης. Είναι μια δημιουργία με κακή πλοκή, με λάθος οπτική, με κανένα ενδιαφέρον. Αν ο σκηνοθέτης θέλει να γυρίσει μια πραγματικά αντιρατσιστική ταινία, ας πάρει για παράδειγμα ξένες παραγωγές που καταφέρνουν το σκοπό τους χωρίς να ξεφεύγουν σε ιδεολογικά ατοπήματα...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 1/5

Trailer