Ο κ. Τρισέ αρνήθηκε να παράσχει εξηγήσεις, με το επιχείρημα ότι η δημοσιοποίησή τους θα μπορούσε να κλονίσει την εμπιστοσύνη στο ευρώ, με αποτέλεσμα το “Bloomberg” , να προσφύγει δικαστικά κατά της ΕΚΤ ,ώστε να υποχρεωθεί με δικαστική απόφαση να δημοσιοποιήσει τα ζητούμενα στοιχεία. Σύμφωνα με το Bloomberg, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ζήτησε από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να απορρίψει το αίτημά του δηλαδή την αποκάλυψη των εγγράφων που αποδεικνύουν πως η Ελλάδα, χρησιμοποίησε παράγωγα για να κρύψει τα δάνεια και πυροδότησε κρίση του κρατικού χρέους, σημειώνοντας ότι:
Τρισέ: Η ΕΚΤ έχει δικαίωμα να μη δώσει στοιχεία!
Η ΕΚΤ έχει πλήρη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει τι θα πρέπει να δημοσιοποιήσει προς το δημόσιο συμφέρον, σύμφωνα με την άμυνά της σε μια δίκη που ξεκίνησε από το Bloomberg News. Η απελευθέρωση των εγγράφων θα μπορούσε να βλάψει τα εμπορικά συμφέροντα των αντισυμβαλλομένων της ΕΚΤ, να βλάψουν τις τράπεζες και τις αγορές της περιοχής, και να υπονομεύσουν την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα και την ΕΕ, είπε η ΕΚΤ.
Τα ζητούμενα έγγραφα, τόνιζε η ΕΚΤ, δεν παρέχουν πληροφορίες που θα βοηθούσαν στην ενημέρωση επί της δημόσιας αντιπαράθεσης, με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο, ανέφερε η ΕΚΤ στην αγωγή της και πρόσθετε: Τα αρχεία “περιέχουν παραδοχές του προσωπικού της ΕΚΤ και υποθέσεις οι οποίες είχαν ως στόχο να τροφοδοτήσει εσωτερικές διαβουλεύσεις,”. Οι σημειώσεις “ήταν βασισμένες σε μερικά στοιχεία που ήταν διαθέσιμα τότε και όχι απολύτως ακριβείς πληροφορίες».
Επίσης στο θέμα της συνεργασίας ελληνικές κυβέρνησης και Goldman Sachs έγινε αναφορά και σε βιβλίο του συγγραφέα , του Μαρκ Ρός, ο οποίος υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη χάριν σε ένα swap της συγκεκριμένης τράπεζας». Από την πλευρά του πάντως ο κ. Σημίτης αντέδρασε με οργή. Σε συνέντευξή του στο “Βήμα της Κυριακής” στις 17 Απριλίου 2011, ο πρώην Πρωθυπουργός χαρακτήρισε «χονδροειδή παραποίηση των γεγονότων” τα όσα υποστηρίζει ο Μάρκ Ρος στο βιβλίο του για την Goldman Sachs.
Τι υποστήριξε ο Κ. Σημίτης
Συγκεκριμένα ο κ. Σημίτης δήλωσε στο Βήμα της 17-4-2011 :
-Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ το καλοκαίρι του 2000 με βάση τα οικονομικά στοιχεία του 1998 και 1999. Η συμφωνία με την Goldman Sachs συνομολογήθηκε ένα χρόνο μετά το 2001.
-Ο στόχος του swap ήταν να διευκολυνθεί η Ελλάδα να μετατρέψει τα δάνεια της του 1993 και 1994 που ήταν σε γιεν , στο νόμισμα της ευρωζώνης να τα πληρώσει δηλαδή σε ευρώ. Την περίοδο του 2001 το γιεν αυξανόταν ραγδαία σε σχέση με το ευρώ και με τον τρόπο αυτό και το χρέος της Ελλάδας .
-Με το SWAP που συνομολογήθηκε η Goldman Sachs ανέλαβε να πληρώσει το μελλοντικό χρέος σε γιεν και η Ελλάδα να πληρώσει στη τράπεζα το ποσό αυτό σε ευρώ, σε ισοτιμία που καθορίστηκε την ημέρα της συμφωνίας .
- Ο κίνδυνος της ανατίμησης του γιεν έναντι του ευρώ ,έτσι μεταφέρθηκε στη τράπεζα. Ταυτόχρονα συμφωνήθηκε η αποπληρωμή του νέου χρέους σε ευρώ να γίνει από το 2014 μέχρι το 2019. Σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο δηλαδή , προς όφελος της Ελλάδας ,σε σχέση με το παλαιότερο χρέος του γιεν.
-Το έωλο των ισχυρισμών και των συκοφαντιών Ρος γίνεται φανερό αν αναλογιστούμε και τα ποσά που αφορούσε το swap, ανέφερε συγκεκριμένα ο Έλληνας πρώην πρωθυπουργός: Το ελληνικό χρέος ήταν τότε περίπου 100% του ΑΕΠ, η σύμβαση αφορούσε περίπου 3 δις. Ευρώ ,δηλαδή 2% του ΑΕΠ.
-Το swap ήταν σύμφωνο με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το χρηματοοικονομικό αυτό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε από πολλές χώρες της ‘Ένωσης .
Τι ακριβώς έγινε με το swap;
Τι συνέβη λοιπόν με εκείνο το swap; Το 2001 υπήρχε ένα δάνειο 10 δις. ευρώ σε γεν, το οποίο η κυβέρνηση Σημίτη επιθυμούσε να εμφανίσει μικρότερο για να μην φανεί το πραγματικό ύψος του συνολικού χρέους. Τότε η Goldman Sachs πρότεινε τη μετατροπή του δανείου από γεν σε ευρώ, όχι με βάση τις τρέχουσες ισοτιμίες, αλλά με κάποιες παλιότερες, που εμφάνισαν το δάνειο μειωμένο κατά 2,8 δισεκατομμύρια. Η διαφορά αυτή (2,8 δισ.) έγινε ένα έμμεσο δάνειο της Goldman στην Ελλάδα, ως ένα ακόμα swap, που δεν θα φαινόταν στο χρέος και θα αποπληρωνόταν το 2019.
Η συμφωνία αυτή ήταν «εκτός αγοράς» (off market swaps, με πολύ υψηλότερα επιτόκια) και μυστική, χωρίς κανείς να ξέρει τι ακριβώς είχε συμφωνηθεί και ποιος κέρδιζε και πόσα. Οι φήμες στην αγορά οργίαζαν και μιλούσαν για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια που κέρδισε η Goldman, από «το πιο επικερδές ντιλ» που είχε γίνει.
Πάντως από όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν η διαπίστωση είναι ότι επί κυβερνήσεως Σημίτη η εφαρμογή της λεγόμενης «δημιουργικής λογιστικής», για την οποία φώναζαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ήταν σε καθημερινή χρήση! Άλλωστε αυτό επιβεβαιωνόταν , εκτός από τους ελληνικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, όπως είναι το Ελεγκτικό Συνέδριο, και από την Eurostat η οποία στην έκθεσή της τον Ιανουάριο του 2010 και στη σελίδα 28, ανέφερε ότι: «Η αξιοπιστία του ελλείμματος και των στατιστικών χρέους έχει αποτελέσει αντικείμενο συνεχούς και μοναδικής προσοχής για αρκετά χρόνια. Το 2004 η Eurostat, προετοίμασε μια εμπεριστατωμένη αναφορά, για την αναθεώρηση των στατιστικών της Ελληνικής κυβέρνησης, ΄δείχνοντας πως οι ελληνικές στατιστικές αρχές είχαν εσφαλμένα στοιχεία για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος την περίοδο 1997-2003»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Τρισέ: Η ΕΚΤ έχει δικαίωμα να μη δώσει στοιχεία!
Η ΕΚΤ έχει πλήρη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει τι θα πρέπει να δημοσιοποιήσει προς το δημόσιο συμφέρον, σύμφωνα με την άμυνά της σε μια δίκη που ξεκίνησε από το Bloomberg News. Η απελευθέρωση των εγγράφων θα μπορούσε να βλάψει τα εμπορικά συμφέροντα των αντισυμβαλλομένων της ΕΚΤ, να βλάψουν τις τράπεζες και τις αγορές της περιοχής, και να υπονομεύσουν την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα και την ΕΕ, είπε η ΕΚΤ.
Τα ζητούμενα έγγραφα, τόνιζε η ΕΚΤ, δεν παρέχουν πληροφορίες που θα βοηθούσαν στην ενημέρωση επί της δημόσιας αντιπαράθεσης, με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο, ανέφερε η ΕΚΤ στην αγωγή της και πρόσθετε: Τα αρχεία “περιέχουν παραδοχές του προσωπικού της ΕΚΤ και υποθέσεις οι οποίες είχαν ως στόχο να τροφοδοτήσει εσωτερικές διαβουλεύσεις,”. Οι σημειώσεις “ήταν βασισμένες σε μερικά στοιχεία που ήταν διαθέσιμα τότε και όχι απολύτως ακριβείς πληροφορίες».
Επίσης στο θέμα της συνεργασίας ελληνικές κυβέρνησης και Goldman Sachs έγινε αναφορά και σε βιβλίο του συγγραφέα , του Μαρκ Ρός, ο οποίος υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη χάριν σε ένα swap της συγκεκριμένης τράπεζας». Από την πλευρά του πάντως ο κ. Σημίτης αντέδρασε με οργή. Σε συνέντευξή του στο “Βήμα της Κυριακής” στις 17 Απριλίου 2011, ο πρώην Πρωθυπουργός χαρακτήρισε «χονδροειδή παραποίηση των γεγονότων” τα όσα υποστηρίζει ο Μάρκ Ρος στο βιβλίο του για την Goldman Sachs.
Τι υποστήριξε ο Κ. Σημίτης
Συγκεκριμένα ο κ. Σημίτης δήλωσε στο Βήμα της 17-4-2011 :
-Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ το καλοκαίρι του 2000 με βάση τα οικονομικά στοιχεία του 1998 και 1999. Η συμφωνία με την Goldman Sachs συνομολογήθηκε ένα χρόνο μετά το 2001.
-Ο στόχος του swap ήταν να διευκολυνθεί η Ελλάδα να μετατρέψει τα δάνεια της του 1993 και 1994 που ήταν σε γιεν , στο νόμισμα της ευρωζώνης να τα πληρώσει δηλαδή σε ευρώ. Την περίοδο του 2001 το γιεν αυξανόταν ραγδαία σε σχέση με το ευρώ και με τον τρόπο αυτό και το χρέος της Ελλάδας .
-Με το SWAP που συνομολογήθηκε η Goldman Sachs ανέλαβε να πληρώσει το μελλοντικό χρέος σε γιεν και η Ελλάδα να πληρώσει στη τράπεζα το ποσό αυτό σε ευρώ, σε ισοτιμία που καθορίστηκε την ημέρα της συμφωνίας .
- Ο κίνδυνος της ανατίμησης του γιεν έναντι του ευρώ ,έτσι μεταφέρθηκε στη τράπεζα. Ταυτόχρονα συμφωνήθηκε η αποπληρωμή του νέου χρέους σε ευρώ να γίνει από το 2014 μέχρι το 2019. Σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο δηλαδή , προς όφελος της Ελλάδας ,σε σχέση με το παλαιότερο χρέος του γιεν.
-Το έωλο των ισχυρισμών και των συκοφαντιών Ρος γίνεται φανερό αν αναλογιστούμε και τα ποσά που αφορούσε το swap, ανέφερε συγκεκριμένα ο Έλληνας πρώην πρωθυπουργός: Το ελληνικό χρέος ήταν τότε περίπου 100% του ΑΕΠ, η σύμβαση αφορούσε περίπου 3 δις. Ευρώ ,δηλαδή 2% του ΑΕΠ.
-Το swap ήταν σύμφωνο με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το χρηματοοικονομικό αυτό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε από πολλές χώρες της ‘Ένωσης .
Τι ακριβώς έγινε με το swap;
Τι συνέβη λοιπόν με εκείνο το swap; Το 2001 υπήρχε ένα δάνειο 10 δις. ευρώ σε γεν, το οποίο η κυβέρνηση Σημίτη επιθυμούσε να εμφανίσει μικρότερο για να μην φανεί το πραγματικό ύψος του συνολικού χρέους. Τότε η Goldman Sachs πρότεινε τη μετατροπή του δανείου από γεν σε ευρώ, όχι με βάση τις τρέχουσες ισοτιμίες, αλλά με κάποιες παλιότερες, που εμφάνισαν το δάνειο μειωμένο κατά 2,8 δισεκατομμύρια. Η διαφορά αυτή (2,8 δισ.) έγινε ένα έμμεσο δάνειο της Goldman στην Ελλάδα, ως ένα ακόμα swap, που δεν θα φαινόταν στο χρέος και θα αποπληρωνόταν το 2019.
Η συμφωνία αυτή ήταν «εκτός αγοράς» (off market swaps, με πολύ υψηλότερα επιτόκια) και μυστική, χωρίς κανείς να ξέρει τι ακριβώς είχε συμφωνηθεί και ποιος κέρδιζε και πόσα. Οι φήμες στην αγορά οργίαζαν και μιλούσαν για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια που κέρδισε η Goldman, από «το πιο επικερδές ντιλ» που είχε γίνει.
Πάντως από όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν η διαπίστωση είναι ότι επί κυβερνήσεως Σημίτη η εφαρμογή της λεγόμενης «δημιουργικής λογιστικής», για την οποία φώναζαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ήταν σε καθημερινή χρήση! Άλλωστε αυτό επιβεβαιωνόταν , εκτός από τους ελληνικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, όπως είναι το Ελεγκτικό Συνέδριο, και από την Eurostat η οποία στην έκθεσή της τον Ιανουάριο του 2010 και στη σελίδα 28, ανέφερε ότι: «Η αξιοπιστία του ελλείμματος και των στατιστικών χρέους έχει αποτελέσει αντικείμενο συνεχούς και μοναδικής προσοχής για αρκετά χρόνια. Το 2004 η Eurostat, προετοίμασε μια εμπεριστατωμένη αναφορά, για την αναθεώρηση των στατιστικών της Ελληνικής κυβέρνησης, ΄δείχνοντας πως οι ελληνικές στατιστικές αρχές είχαν εσφαλμένα στοιχεία για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος την περίοδο 1997-2003»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου