Ετσι εν έτει 2011, μετά την πάροδο δηλαδή 77 ολόκληρων ετών, και ενώ η Τουρκία βρίσκεται (υποτίθεται) στον δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και προσπαθεί να πείσει ότι έχει κάνει βήματα προόδου προς τον σύγχρονο πολιτισμό και το δίκαιο, ο αναχρονιστικός και ρατσιστικός αυτός νόμος του 1934, ο οποίος προβλέπει ρητώς ότι «δεν μπορεί να γίνεται χρήση επωνύμων ξένων φυλών και εθνών», εξακολουθεί να παραμένει εν ισχύι.
Η υπόθεση αυτή έφτασε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της γειτονικής χώρας, έπειτα από σχετική προσφυγή ενός Τούρκου πολίτη, συριακής καταγωγής και ορθόδοξου χριστιανού στο θρήσκευμα, του Φάβλους Αϊ, ο οποίος επιθυμεί να εγγραφεί στο ληξιαρχείο του χωριού του με το πραγματικό του όνομα, το οποίο είναι Παύλος Μπαρτούμα. Ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και πολλές χιλιάδες άλλοι Τούρκοι πολίτες.
Ο ίδιος ο Π. Μπαρτούμα στην προσφυγή του ζητούσε την ακύρωση του νόμου που του απαγόρευε να πάρει το πραγματικό του όνομα, υποστηρίζοντας ότι η εν λόγω ρύθμιση, που απαγορεύει την απόδοση στους Τούρκους πολίτες επωνύμων «που δεν έχουν τουρκική προέλευση», αποτελεί διακριτική μεταχείριση εις βάρος συγκεκριμένων πολιτών και παραβιάζει την αρχή της ισότητας, με κριτήριο την εθνική ή φυλετική καταγωγή».
Αλλά φαίνεται ότι οι εννέα δικαστές είχαν αντίθετη με αυτόν και την κοινή λογική άποψη. Ετσι το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή περί αντισυνταγματικότητας του εν λόγω νόμου, προβάλλοντας την ανάγκη διαφύλαξης της «εθνικής ταυτότητας». Οι μειοψηφούντες δικαστές, μεταξύ των οποίων, σύμφωνα με τις πληροφορίες, και ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, υποστήριξαν ότι αντίθετα η απόφαση είναι ρατσιστική και τάχθηκαν υπέρ της κατάργησής της.
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου