Ιστορικές ευθύνες

Tου Κωστα Iορδανιδη

Kατέστη η ελληνική πολιτική συνώνυμη της ασυναρτησίας, χάρη σε ενέργειες καινοφανείς του κ. Γιώργου Παπανδρέου.

Για λίγες ώρες την Τετάρτη, φάνηκε να εκτυλίσσεται μία «επιχείρηση» για τη διάσωση της χώρας, στη βάση αναζητήσεως μιας συναινέσεως με τον πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Αντ. Σαμαρά.

Την επομένη, μία...
 δεύτερη «επιχείρηση» είχε ως στόχο αποκλειστικό τη διάσωση του πρωθυπουργού από την οργή των βουλευτών του κόμματός του.

Ανάσανε το σύστημα ΠΑΣΟΚ για την προσωρινή αποκατάσταση της τάξεως, αλλά περιδεής η κοινωνία διαπιστώνει ότι το αδιέξοδο εντείνεται και ότι πλησίστια η χώρα σύρεται σε περιπέτεια.

Σε περιόδους αδιεξόδου ή ατονίας μιας όποιας κυβερνήσεως, ο εκάστοτε πρωθυπουργός βρίσκει διέξοδο στον ανασχηματισμό του υπουργικού του συμβουλίου. Η λύση αυτή ενδέχεται να λειτουργήσει, καθώς με την αναβάθμιση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ο κ. Παπανδρέου συνένωσε το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ. Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία, διερωτάται κάποιος ποία η δυνατότητα ανατροπής του κλίματος, όταν το νέο «οικονομικό επιτελείο» θα αναλάβει απλώς να εφαρμόσει την πολιτική των δύο Μνημονίων, που η τρόικα επέδωσε στον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ατομα συγκροτούν το «οικονομικό επιτελείο» της νέας κυβερνήσεως και όχι θαυματοποιοί.

Το πρόβλημα του κ. Παπανδρέου και των κυβερνήσεών του είναι ότι για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, από την οποία δεν μπορεί να υπεκφύγει. Πρόκειται για εμπειρία οδυνηρή, ιδιαίτερα για ένα κόμμα που λειτουργούσε πάντα στη βάση μιας εικονικής πραγματικότητος, την οποία διαμόρφωνε ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ύψωσε το λάβαρο της Αριστεράς, προσεταιρίσθηκε τον Αρη Βελουχιώτη, ανέδειξε σε βουλευτή τον Μάρκο Βαφειάδη, υπέκλεψε τα σύμβολα του Φιλελευθερισμού, τον Χαρ. Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Χάρη στην αλλοπρόσαλλη αυτή σύνθεση ενέσπειρε σύγχυση ιδεολογική, ποινικοποίησε τη Δεξιά και δημιούργησε σύστημα εξόχως αντιπαραγωγικό, που σήμερα καλείται να καταλύσει ο κ. Γ. Παπανδρέου.

Ο Κώστας Σημίτης δημιούργησε νεωτερική εικονική πραγματικότητα - της Ελλάδος του «σκληρού πυρήνος» της Ε.Ε., της αενάου ευημερίας, μετά την ένταξη της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ, αλλά και των αλόγιστων δαπανών κατά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, με όσα σκάνδαλα οικονομικά σταδιακώς αποκαλύφθηκαν.

Τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου κατάφερε να αναδειχθεί πρωθυπουργός με διαφορά 10 μονάδων από τη Ν.Δ., υποσχόμενος νέα εικονική πραγματικότητα με το ολέθριο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», για να αναλωθεί επί πεντάμηνο, όταν κατέκτησε την εξουσία, σε απαράδεκτους ερασιτεχνισμούς, συντρίβοντας την αξιοπιστία της Ελλάδος σε μια προσπάθεια να «εκθέσει» τη Δεξιά και τον προκάτοχό του στην πρωθυπουργία κ. Κώστα Καραμανλή, και να οδηγήσει τελικώς τη χώρα στο ΔΝΤ.

Επίστευσε ο κ. Παπανδρέου στη μαγεία του οικογενειακού ονόματός του, και περιφέρεται απελπισμένος ή λοιδορούμενος στην εσωτερική και διεθνή σκηνή. Αποτόλμησε προς στιγμήν υπέρβαση και ο κ. Σαμαράς συναίνεσε, αλλά προτίμησε να επιστρέψει στις γνωστές και άγονες πρακτικές του. Οι ευθύνες του είναι ιστορικές.
καθημερινή