FT: Όχι μόνο αναπόφευκτη, αλλά απαραίτητη η αναδιάρθρωση

«Η ευρωζώνη είχε το εξής δίλημμα: να επιμηκύνει το πακέτο στήριξης ή να επιτρέψει στην Αθήνα να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρεών.

 Επέλεξε το πρώτο. Δεν θα μπορέσει όμως, να αποφύγει και το δεύτερο για μεγάλο χρονικό διάστημα» αναφέρει η στήλη Lex στην εφημερίδα Financial Times.


«Για την ευρωζώνη αυτή είναι η μέρα της μαρμότας» συνεχίζει το δημοσίευμα. «Ένα χρόνο μετά την αποκάλυψη του πακέτου στήριξης των 110 δισ. ευρώ από την ΕΈ και το ΔΝΤ, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της κρίσης. Το πακέτο στήριξης έχει επιτείνει το πρόβλημα χρέους της, ενώ η επιστροφή της στις αγορές τον επόμενο χρόνο, φαίνεται ανέφικτη.


Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι πλέον όχι μόνο αναπόφευκτη, αλλά και απαραίτητη. Για να αποφύγει η Αθήνα την αναδιάρθρωση χρεών, θα πρέπει να επιβάλει ακόμη πιο εκτενείς μεταρρυθμίσεις από αυτές που έχουν ήδη προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, αλλά και το ειλικρινά μη ρεαλιστικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.

«Η Αθήνα πρέπει να αναχρηματοδοτήσει τουλάχιστον 25 δισ. ευρώ τον επόμενο χρόνο και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστεί νέα κεφάλαια για να τα καταφέρει, παράλληλα με μία αναδιάρθρωση χρεών. Η Ελλάδα όμως, θα χρειαστεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση και η ευρωζώνη θα πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο».

Στη στήλη Editorial οι Financial Times μιλούν για «Σχέδιο Β»

«Όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ηγέτες, το πρόγραμμα στήριξης φαίνεται πως δεν θα πετύχει τον στόχο επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές το 2012. Είναι πλέον ώρα για το Σχέδιο Β. Η Ελλάδα ανττιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας, λόγω της δυσλειτουργίας των αγορών και όχι πρόβλημα αναπόφευκτης χρεοκοπίας. Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμμείνουν σε αυτή την οπτική, θα πρέπει να είναι διατεθειμένοι να γίνουν οι μόνοι πιστωτές της Ελλάδας για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται».

Θέτει το δίλημμα: «Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει ποιος δρόμος είναι πιο δαπανηρός: το χάος που θα προκληθεί από την αναδιάρθρωση κρατικού χρέους και το επακόλουθο κύμα τραπεζικών καταρρεύσεων ή η διαρκώς αυξανόμενη διακράτηση ελληνικού χρέους; Στη μία περίπτωση είναι καλύτερα να επιβληθεί αναδιάρθρωση ενώ κάποια ελληνικά ομόλογα παραμένουν σε χέρια ιδιωτών. Στην άλλη -που είναι και η πιο λογική επιλογή- το πρόγραμμα του δανείου θα πρέπει να ανανεωθεί με τρόπο που να ενθαρρύνει το άνοιγμα των αγορών».

Αυτό προαπαιτεί δύο παράγοντες, σημειώνει: «Πρώτον, θα πρέπει να απαντηθούν οι ανησυχίες για τη ρευστότητα. Και δεύτερον, η Ελλάδα θα χρειαστεί να κάνει ακόμα περισσότερα για να σώσει την οικονομία της».

Επίσης προτείνει ευρω-συνεννόηση στις ηγεσίες της ΕΕ: «Τι θα γίνει όταν το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν αποδώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα; Η Αθήνα και η ευρωζώνη πρέπει τώρα να δείξουν ότι έχουν τις σωστές απαντήσεις. Ενδεχομένως να πρέπει να επανεξεταστεί σύντομα μία «βελτίωση» του προγράμματος μεταρρυθμίσεων, με την οποία αποφεύγεται αυτό το θέμα, αλλά εξαντλείται η υπομονή των πολιτών».

Και καταλήγει να ξορκίζει τις υπεκφυγές: «Με την θέληση της Ευρώπης, η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να αποφευχθεί. Τα χρονικά περιθώρια όμως, είναι πλέον ελάχιστα. Η Αθήνα έχει σπαταλήσει χρόνο, ενώ οι επίσημοι δανειστές της είναι απολυταρχικοί. Οι υπεκφυγές μπορεί να έπιασαν στην Ελλάδα στο παρελθόν, αλλά δεν θα πιάσουν αυτή την φορά. Η Ευρώπη θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι θα σταματήσει την χρηματοδότηση, εάν η Αθήνα δεν κατορθώσει να πράξει όσα οφείλει».

 Ημερησία