Διαπιστώνει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, σταδιακώς και αμήχανα, ότι «εμπιστευτικές» συνομιλίες με ξένους παράγοντες δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν.
Θα πρέπει να αντιλαμβάνεται επίσης ότι η «σοσιαλιστική διεθνής» δεν διαπνέεται από συντροφικότητα. Στην πρόσκτηση αυτής της εμπειρίας συνέβαλε ο κ. Ντομινίκ Στρος Καν, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ενδεχομένως υποψήφιος των Σοσιαλιστών στις προσεχείς γαλλικές προεδρικές εκλογές.
Οπως λοιπόν είχε αποκαλύψει αρχικώς η «Κ» και στη συνέχεια άλλα ΜΜΕ, ο κ. Στρος Καν εξέθεσε τον Ελληνα πρωθυπουργό δημοσιοποιώντας.....
σε συνέντευξή του, ότι ο κ. Παπανδρέου διαπραγματευόταν ήδη από τον Νοέμβριο του 2010 με το ΔΝΤ για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση της χώρας, που –αν και γνώριζε– αγνόησε κατά την προεκλογική περίοδο, δημαγωγώντας. Διέφυγε προφανώς από τον Ελληνα πρωθυπουργό το γεγονός ότι η χώρα ανήκει στη Zώνη του Eυρώ και ότι η λύση θα έπρεπε να αναζητηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όχι του ΔΝΤ.
Θεώρησε ο κ. Παπανδρέου ότι υπάρχει διεθνές κατεστημένο, συγκροτημένο και αξιόπιστο, και πολύ περισσότερο ότι ανήκει σε αυτό, απλώς και μόνον λόγω του αξιώματός του. Λησμόνησε πιθανόν ότι τα πάντα συναρτώνται από το ειδικό βάρος της χώρας – ανύπαρκτο στην περίπτωση της Ελλάδος, που αντιμετωπίζεται λίγο-πολύ ως «άχθος αρούρης» και συμμάχων.
Συχνά οι πολιτικοί και οι κοινοί πολίτες ενεργούν με βάση την ιδέα που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους· και φυσικά, πλανώνται και υφίστανται δυσάρεστες συνέπειες. Επίστευσε ο κ. Παπανδρέου ότι είναι ικανός χειριστής των επαφών με τους διεθνείς παράγοντες· αξιολόγησε τον εαυτό του κατά τρόπο υπερβολικά θετικό· θεώρησε ότι διέθετε αυξημένο ειδικό βάρος και εκτόπισμα στη διεθνή κοινότητα. Εφθασε, μάλιστα, έως το σημείο να επικρίνει την Ελλάδα παγκοσμίως ως χώρα διεφθαρμένη, για να αυξήσει –διά της «αντικειμενικής» δήθεν αυτής αξιολογήσεως– ακόμη περισσότερο την «αξιοπιστία» του. Διεψεύσθη κατά τρόπο οικτρό και εζημίωσε τη χώρα.
Δεν είναι ασφαλώς ο κ. Παπανδρέου ο μόνος πολιτικός ηγέτης που επίστευσε ότι προσωπικά αδικείται, διότι «καταδικάσθηκε» να διοικεί χώρα σαν την Ελλάδα. Υπήρξαν και άλλοι πολλοί στο παρελθόν, που όμως δεν ελάμβαναν υπ’ όψιν ότι μόνον η Ελλάδα –σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο– προσφέρει τόσες μεγάλες πιθανότητες μετεωρικής αναδείξεως – πολιτικής και επιχειρηματικής.
Οι αποκαλύψεις του κ. Στρος Καν προσγείωσαν τον κ. Παπανδρέου στα ισχύοντα της διεθνούς πραγματικότητος. Η Νέα Δημοκρατία και όλα τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως επέκριναν με ιδιαίτερη αυστηρότητα –και ορθώς– τον πρωθυπουργό για τον ανορθόδοξο τρόπο με τον οποίο ενήργησε.
Το πρόβλημα της Ελλάδος, όμως, δεν λύνεται με επισκέψεις ανά την υφήλιο. Ούτως ή άλλως, η Ενωση και το ΔΝΤ παρέδωσαν τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος σε μεσαίου μεγέθους γραφειοκράτες. Οι ηγέτες των ισχυρών κρατών της Ενωσης έχουν πολύ ουσιαστικότερα θέματα να επιλύσουν. Από την Ελλάδα απαιτούν πιστή εφαρμογή του Μνημονίου, που η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε. Αρκετά πλέον με τη φενάκη των διεθνών πρωτοβουλιών
καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου