Πώς (δεν) µειώνεται το χρέος!

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ας ξαναδιαβάσουµε τα τελευταία µέτρα. Κατ’ αρχάς αυτά που αφορούν το έλλειµµα του 2011.

Επειδή µε τις περσινές φορολογίες δεν πρόκειται στο τέλος του έτους να πέσει στο 7,4% του ΑΕΠ, επιβάλλονται καινούργιοι φόροι. Πετύχει, δεν πετύχει, οι φόροι θα παραµείνουν.

 Αρα, η αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών θα συρρικνωθεί. Αυτό θα....
 συντηρήσει ή θα διευρύνει κιόλας την ύφεση. ∆ηλαδή, θα µικραίνει το ΑΕΠ. Ενα το κρατούµενο.

Αλλά εκτός από το έλλειµµα υπάρχει και το χρέος – κάπου 350 δισ.

Να αρχίσει να µικραίνει µε περιορισµό του ελλείµµατος και την εµφάνιση πλεονασµάτων, το ξεχνάµε. ∆εν µένει παρά η εφαρµογή του κανόνα:

ότανχρωστάς, πρέπει να πουλήσεις. Ετσι, προκύπτει η γενική αποκρατικοποίηση των ∆ΕΚΟ, όπως ονοµάζεται σοσιαλιστικά η πώλησή τους σε ιδιώτες.

Αυτές οι επιχειρήσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Οι ζηµιογόνες που θα εκχωρηθούν σχεδόν τζάµπα ή θα κλείσουν. Θα κάνει πάρτι η ανεργία, αλλά το κράτος θα γλιτώσει τα κερατιάτικα. Υπάρχουν και οι κερδοφόρες. Αυτές θα πουληθούν εύκολα και τα λεφτά θα κλείσουν κάπως την τρύπα του χρέους. Σ’ αυτό υπάρχει αντίλογος: γιατί να πουληθούν οι κερδοφόρες ∆ΕΚΟ που φέρνουν λεφτά στο κράτος; Από πού θα αναπληρωθούν στα επόµενα χρόνια αυτά τα έσοδα;

Αλλά το πραγµατικό ερώτηµα δεν ήταν αν πρέπει να πουληθεί η αγελάδα που κάνει το γάλα. Είναι αν λύνεται το πρόβληµα του χρέους. Απάντηση: δεν ξέρουµε. Γιατί η κυβέρνηση πουλάει µεν, αλλά δεν γνωρίζει ούτε πόσα λεφτά θα πιάσει από αυτές τις ∆ΕΚΟ ούτε πόσο ακριβώς θα µειωθεί το χρέος. Το πρόβληµα είναι ότι µπορεί να πουλήσουµε, αλλά να µη βγάλουµε ούτε µονάδα χρέους. ∆ιότι το χρέος υπολογίζεται ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Εδώ κατεβάζουµε το κρατούµενο της αρχής. Εάν µε την ύφεση που θα φέρουν οι νέοι φόροι το ΑΕΠ περιοριστεί κι άλλο, τότε το χρέος – όπως και το έλλειµµα – θα αυξηθεί αντί να µειωθεί. Επειδή ο διαιρέτης θα µικρύνει. Οπότε θα χρειάζονται νέοι φόροι για να πετύχουµε το 7,4% το 2012!

Αλλά τι να φορολογηθεί; Και άλλες ∆ΕΚΟ για να πουληθούν. Αλλά δεν θα υπάρχουν.

 Γι’ αυτό τούτη η συζήτηση αρχίζει να µοιάζει µε εκείνο που έλεγε ο αµερικανός ποιητής Καρλ Σάντµπουργκ: «∆εν ξέρω πού πάω, αλλά ήδη ξεκίνησα».

tanea.gr