Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα ΠΛΟΥΤΗ

Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το ΜΥΑΛΟ

Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το ΚΑΛΟ

Αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που’ χεις ΚΕΡΔΙΣΕΙ

Στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια ΛΥΣΗ

Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και ΚΑΡΔΙΑ

Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μη βγάζεις ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ΕΛΠΙΔΑ

Κι αν μπορείς να συγχωρήσεις, όταν σ’ έχουν ΑΔΙΚΗΣΕΙ

Αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΣΟΥ

Κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε ΜΙΣΗΣΕΙ

Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην ΟΔΥΝΗ

Αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δε ΣΒΗΝΕΙ

Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε ΧΑΝΕΙΣ

Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το ΚΡΑΣΙ

Αν στα ψέματα των άλλων δε λες ψέματα ΚΑΙ ΣΥ

Αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να ΚΛΑΙΣ

Όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα ΦΤΑΙΣ

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή ΔΥΣΦΟΡΙΑ

Αν μπορείς κάθε λεπτό σου να’ ναι μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ

Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ

Αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά σου δε ΣΗΚΩΣΟΥΝ

Αν τους πάντες λογαριάζεις, μα…….κανέναν ΧΩΡΙΣΤΑ

Αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα ΜΥΣΤΙΚΑ

Θα’ σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ’ ΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!

ΡΑΝΤΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΓΚ