Ανεργοι νέοι, δουλειές ψάχνουν

Στην αναζήτηση δουλειάς από μόνοι τους και στην τύχη βασίζονται οι έλληνες άνεργοι, αν και στα επίσημα γραφεία ευρέσεως εργασίας υπάρχουν προσφερόμενες θέσεις, που αφορούν κυρίως ανειδίκευτους εργάτες.

 Η εφημερίδα ανοιγμένη στο τραπέζι. Ενας κόκκινος μαρκαδόρος με φαγωμένο καπάκι κυκλώνει τις ενδιαφέρουσες αγγελίες. Το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα δίπλα στο τηλέφωνο και οι κλήσεις στους πιθανούς εργοδότες διαδέχονται η μία την άλλη. Η νευρικότητα και η απογοήτευση αυξάνονται σε κάθε νέο άκουσμα της φράσης «θα σας καλέσουμε». Και η αναζήτηση συνεχίζεται.

Τη στιγμή κατά την οποία σε Ευρώπη και Αμερική τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και οι εξειδικευμένοι «ατζέντηδες» είναι αυτοί που κατ΄ εξοχήν αναλαμβάνουν το έργο της διασταύρωσης προσφοράς και ζήτησης εργασίας, ο έλληνας άνεργος αναζητεί εργασία με την ίδια μέθοδο που χρησιμοποιούσε ο πατέρας ή ακόμη και ο... παππούς του.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται ενενήντα νόμιμα Ιδιωτικά Γραφεία Συμβούλων Εργασίας (ΙΓΣΕ) που κατέχουν ειδική άδεια από το υπουργείο Εργασίας αλλά καταλήγουν να περιορίζονται σε επαγγέλματα που αφορούν μόνο οικιακό προσωπικό, φροντίδα ηλικιωμένων και εποχικά τουριστικά επαγγέλματα (π.χ. λαντζιέρης, ρεσεψιονίστ, σερβιτόρος κτλ.).

«Παρ΄ ότι διαθέτουμε τα εξειδικευμένα στελέχη, τις βάσεις δεδομένων και τη γνώση της αγοράς για να βοηθήσουμε τους ανέργους όλων των επαγγελματικών κλάδων, η πλειονότητα των Ελλήνων παραμένει επιφυλακτική απέναντί μας. Και αυτό έχει τις ρίζες του στην αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας. Αναλογιστείτε ότι σε κάθε νόμιμο γραφείο ευρέσεως εργασίας αντιστοιχούν... δύο παράνομα. Καθώς το κράτος επιτρέπει την ατιμωρησία, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Χρ. Κοσιόρης, ο οποίος διατηρεί γραφείο ευρέσεως εργασίας εδώ και είκοσι χρόνια.

«Παγίως ζητούμε εδώ και χρόνια να δημιουργηθεί κοινή βάση δεδομένων προσφοράς- ζήτησης ανάμεσα σε ΙΓΣΕκαι ΟΑΕΔ, αλλά λαμβάνουμε μονίμως αρνητική απάντηση. Δεν είναι κρίμα να διαθέτουμε αιτήματα από εργοδότες που μένουν ακάλυπτα, τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι άνεργοι εκεί έξω; Για παράδειγμα, σε κάθε εκατό οικογένειες που απευθύνονται σε μας ζητώντας μπέιμπι σίτεραντιστοιχούν μόλις δύο εργαζόμενοι που αναζητούν εργασία!
Το ίδιο ισχύει κατά καιρούς για εποχικά επαγγέλματα στον τομέα του τουρισμού» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Αθ. Κοτταράς , πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Ιδιωτικών Γραφείων Συμβούλων Εργασίας.

Τα γραφεία βέβαια, αμείβονται για τις υπηρεσίες τους και αφότου επιτευχθεί ο σκοπός, δηλαδή η εύρεση εργασίας. Ομως, στα νόμιμα γραφεία η αμοιβή καταβάλλεται από τον εργοδότη. Είναι απολύτως παράνομη η πρακτική των μη αδειοδοτημένων γραφείων, να ζητούν αμοιβή και από τους εργαζόμενους.

«Δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά»

Οι αλλοδαποί είναι η κύρια πληθυσμιακή ομάδα που απευθύνεται στα γραφεία ευρέσεως εργασίας- συχνά με θεαματικά αποτελέσματα. Η κυρία Βελίτσκα Δημητρόβα από τη Βουλγαρία ήρθε στην Ελλάδα πριν από 14 χρόνια και, όπως δηλώνει, έχει γνωρίσει πολλές συμπατριώτισσές της που έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης από παράνομα γραφεία ευρέσεως εργασίας, τα οποία απαιτούν αμοιβή και από τον υποψήφιο εργαζόμενο, μια πρακτική που απαγορεύεται από τον νόμο. «Αντιθέτως, εγώ επιμένω στα αδειοδοτημένα γραφεία, διότι μέσω αυτών έχω κατορθώσει εδώ και 14 χρόνια να έχω ένσημα και ασφάλιση, τη στιγμή που η μαύρη εργασία συνεχώς διευρύνεται». Η ίδια ακολούθησε τουριστικές σπουδές στη χώρα της, όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα άρχισε να ασχολείται με τη φροντίδα ηλικιωμένων και ασθενών. «Σταδιακά ανέπτυξα δεξιότητες νοσηλεύτριας, όπως περιποίηση τραυμάτων και πρώτες βοήθειες, δημιούργησα έναν κύκλο επαφών και συστάσεων από προηγούμενους πελάτες και ανέθεσα σε γραφείο ευρέσεως εργασίας να τις διαχειρίζεται. Ετσι δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά, ούτε εν μέσω κρίσης» προσθέτει.  

«Αναζητούσα εργασία με 25 ατζέντηδες!» 

Η μεθοδολογία των Ελλήνων στην αναζήτηση εργασίας φαντάζει... προϊστορική στα μάτια των συμπατριωτών τους που έχουν την τύχη να εργαστούν στο εξωτερικό. «Στο εξωτερικό οι “ατζέντηδες” είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την εύρεση εργασίας για όλα τα επαγγέλματα και στην κυριολεξία λύνουν τα χέρια του εργαζομένου» αναφέρει ο κ. Π. Θεοχάρους, προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος τα τελευταία πέντε χρόνια έχει εργαστεί στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Αλικάντε της Ισπανίας. «Επειτα από λεπτομερή συνέντευξη καταγράφουν όχι μόνο τα τυπικά σου προσόντα αλλά και όλες τις ειδικές δεξιότητες, τα χόμπι και τις ικανότητές σου. Ετσιμπορούν να βρουν τη θέση εργασίας που σου ταιριάζει και μάλισταδιεξάγουν οι ίδιοι τη διαπραγμάτευση για λογαριασμό σου, μια και η δική τους αμοιβή εξαρτάται από το ύψος του μισθού σου. Αλλωστεόχι μόνο δεν οφείλεις να τους πληρώσεις αλλά έχεις και την πλήρη ελευθερία να συνεργαστείς με όσους ατζέντηδες θέλεις!Προσωπικά συνεργαζόμουν με...25 γραφεία και χάρη στις υπηρεσίες τους βρήκα εξαιρετικές θέσεις εργασίας, ακόμη και εν μέσω κρίσης» καταλήγει.

Οι «σύμβουλοι» των εργοδοτών

Εκτός από τα ΙΓΣΕ που λειτουργούν ως μεσολαβητές μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, η ελληνική αγορά προσφέρει άλλη μια «κρυφή δύναμη» που μπορούν να εκμεταλλευθούν οι άνεργοι. Ο λόγος για τις εταιρείες συμβούλων ανθρωπίνου δυναμικού, οι οποίες αν και τυπικά λειτουργούν ως σύμβουλοι των εργοδοτών διατηρούν ευρεία βάση δεδομένων από υποψήφιους εργαζομένους. «Συγκεντρώνουμε δεκάδες βιογραφικά, τα οργανώνουμε σε κατηγορίες, επιλέγουμε τα πιο “δυνατά” και καλούμε τα αντίστοιχα άτομα για λεπτομερή συνέντευξη, ακόμη και αν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν έχουμε κάποια ανοιχτή θέση εργασίας. Ετσι, μόλις ο πελάτης μάς αναθέσει προσλήψεις (συχνά υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας), ενημερώνουμε τους εργαζομένους, τη στιγμή που οι ίδιοι πιθανώς δεν θα μπορούσαν καν να πληροφορηθούν ότι διενεργούνται προσλήψεις!» αναφέρει η κυρία Μάρω Μπανάκου, γενική διευθύντρια της εταιρείας συμβούλων «Creme de la creme», η οποία εξειδικεύεται στην επιλογή και αξιολόγηση ανθρωπί- νου δυναμικού σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=362556&dt=23/10/2010