Γράφει ο Τόλης Χριστοφοράκης
Οι προσπάθειές του να αλλάξει το πεπρωμένο του είναι αμέτρητες. Πετυχημένες ήταν μόνο αυτές που είχαν ως βασικό πρωταγωνιστή το ποδόσφαιρο. Ίσως γι’ αυτό το λόγο ο Γκασκόιν, αποφάσισε να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους ως προπονητής της άσημης Γκάρφορθ.
Μεγαλωμένος σε ένα σπίτι 50 τετραγωνικών με τα τέσσερα αδέλφια του και τους γονείς του, βρήκε διέξοδο μόνο στο ποδόσφαιρο. Ήταν ο καλύτερος όλων στα σχολικά πρωταθλήματα και ο μόνος που πίστευε ότι θα γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της χώρας του. Όμως λίγο πριν κλείσει το 8ο έτος της ηλικίας του, η καθημερινότητά του άρχισε να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που ήθελε να ζήσει. Παίζοντας μπάλα στο πάρκο της γειτονιάς του, βλέπει ένα αυτοκίνητο να κόβει το νήμα της ζωής του καλύτερού του φίλου και λίγες ημέρες μετά, μαθαίνει ότι ο πατέρας του νοσηλεύεται σε κώμα σε νοσοκομείο της Γερμανίας, όπου είχε μεταναστεύσει για να βρει καλύτερη δουλειά.
Το εγκεφαλικό επεισόδιο αφήνει την οικογένεια ξεκρέμαστη και ενώ όλοι δουλεύουν, ο «Γκάζα» δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παίζει μπάλα. Ξεροκέφαλος; Μπορεί, αλλά στον αγωνιστικό χώρο του βγήκε σε καλό. Τον απορρίπτουν Ιπσουιτς, Μίντλεσμπρο, Σαουθάμπτον αλλά στην Νιουκάστλ υπογράφει σε ηλικία 13 ετών το πρώτο του συμβόλαιο. Το επόμενο πρωί, υπέγραψε το πρώτο του αυτόγραφο ως επαγγελματίας παίκτης της Εθνικής Αγγλίας και το παρέδωσε στη δασκάλα του, ζώντας σε έναν όμορφο ροζ κόσμο που λατρεύουν όλοι οι πιτσιρικάδες.
Ένα χρόνο μετά – όπως θα παραδεχθεί πολλά χρόνια αργότερα – αρχίζει να μαθαίνει τι σημαίνει αλκοόλ αφού ο άνθρωπος που τον πίεσε να μην παρατήσει το ποδόσφαιρο, σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα και η διέξοδος είχε μόνο έναν ορίζοντα. Η ζωή του είχε χωριστεί σε δυο μέρη. Το ένα αφορούσε το ποδόσφαιρο όπου το 1988 πραγματοποιεί την ακριβότερη μεταγραφή της Αγγλίας, πριν ο Τόνι Κότι αφήσει τη Γουέστ Χαμ για την Έβερτον. Προτίμησε την Τότεναμ, η διοίκηση της οποίας αγόρασε ένα σπίτι στην οικογένειά του για να τον δελεάσει και να τον «κλέψει» από τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τη Γιουνάιτεντ. Γίνεται διεθνής, αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα και το 1992 αναγκάζει 60,000 φίλους της Λάτσιο να τον υποδεχθούν στο Φιουμιτσίνο, στην πιο θερμή υποδοχή ποδοσφαιριστή που είδε ποτέ η Ιταλία.
Το άλλο ήταν η καθημερινότητά του. Αλκοοόλ και προβλήματα με το νόμο υπήρχαν στις 22 ώρες που δεν τον απασχολούσε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ή μια προπόνηση. Οι κλινικές αποτοξίνωσης και τα μισά αστυνομικά τμήματα της Αγγλίας, τον έχουν φιλοξενήσει χωρίς όμως ο ίδιος να αλλάζει μυαλό. Άλλωστε ο προ μιας δεκαετίας Υπουργός των Σπορ της Βρετανίας Τόνι Μπάνκς, είχει δηλώσει ότι «Όταν ο θεός του χάρισε αυτό το τεράστιο ποδοσφαιρικό ταλέντο, του πήρε πίσω τον εγκέφαλο για να εξισορροπήσει την κατάσταση»…
Ο Γκασκόιν για το λόγο αυτό τώρα τρέχει ξανά στο μοναδικό μέρος, το οποίο μπορεί να τον σώσει… Τον αγωνιστικό χώρο ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου!
Πηγή: Novasporfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου