Απευθυνθήκατε στις Αρχές για να μάθετε την ταυτότητά του pitsirikou;
Είχα πάει νωρίτερα στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, από την εποχή του «1821» που δεχόμουν 10-20 απειλές την ημέρα κατά της ζωής μου. Ζήτησα να μάθω ποιος είναι πίσω από όλα αυτά για να λάβω τα μέτρα μου. Είναι πιτσιρίκια που απλά απειλούν ή είναι κάτι σοβαρό; Τις προάλλες ήμουν στο δρόμο και ένας σταμάτησε και μου είπε «Τι σου έκανε η Ελλάδα ρε μαλάκα;» γιατί το δικό μου το πρόσωπο το έχει δει. Θέλω λοιπόν να ξέρω και το δικό τους.
Μου είπαν λοιπόν ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία οι Αρχές δεν μπορούν να βοηθήσουν για ένα απλό λόγο. Η άρση απορρήτου δεν είναι εφικτή γιατί οι περισσότερες διευθύνσεις είναι είτε αμερικανικές είτε ελβετικές, καθώς με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το πιο ανεκτικό καθεστώς στους bloggers το έχει η Ελβετία. Δεν μπορούμε να κάνουμε άρση γιατί δεν υπάγονται στο δίκαιό μας. Πότε μπορούμε να κάνουμε κάτι; Μόνο αν σας επιτεθούν! Τότε θα κάνουμε άρση του απορρήτου!
Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι ότι δεν είναι μια φράση τύπου «ο Τατσόπουλος είναι μαλάκας». Αυτό είναι η γνώμη σου. Αλλά όταν λες ότι ο άλλος είναι εγκληματίας, είναι παιδεραστής χρειάζεται να στοιχειοθετείς τις κατηγορίες. Ειδάλλως να στήσουμε λαϊκά δικαστήρια και θα δείτε ότι στο τέλος δεν θα μείνουν παρά ελάχιστοι. Το έλεγε άλλωστε ο Ροβεσπιέρος «Τι είναι η γενική θέληση; Η δική μου»
Δεν ανακάλεσε όμως λέγοντας ότι δεν σας ξέρει;
Εκεί αρχίζει η υποκρισία. Ο pitsirikos φάνηκε να μην είναι πολύ έξυπνος: Έκανε δύο λάθη. Λίγες ώρες πριν γράψει το κείμενο έγραψε στο twitter του «Χτες μου την έπεσαν συγγραφείς, οπότε -λογικά- σήμερα θα μου την πέσουν οι πουτάνες. Αχ, ξέχασα πως είναι το ίδιο». Μετά μας φωτογράφισε αλλά επειδή ή δεν είναι πολύ έξυπνος ή έχει αλτζχαΐμερ στα 40 του έκανε πως δεν με ξέρει. Είναι πολύ αστείο γιατί έχει γράψει για μένα και μάλιστα σήμερα ανέβασα στη σελίδα μου κείμενό του όπου έλεγε πως τον συγκίνησα σαν συγγραφέας! Το αφιερώνω στα χάπατα που τον διαβάζουν, που δεν θέλουν αποδείξεις και απλά πιστεύουν ότι να ναι επειδή το έγραψε ο pitsirikos.
Γιατί πιστεύετε πως έχει τόσο κοινό και «πουλάει»;
Το θράσος πουλάει. Κινεί την προσοχή. Άμα κρύβομαι πίσω από ένα ψευδώνυμο και λέω κοινοτυπίες και παραδοξολογίες θα έχω και εγώ κοινό. Και το πουλί μου έξω να βγάλω πάλι κοινό θα έχω. Η Τζούλια ένα γαμησάκι έκανε και δες τι κοινό έφτιαξε!
Κάποιος ο οποίος ξεμένει από επιχειρήματα καταφεύγει στη συκόφαντία και είναι τόσο ηλιθιος που βάζει επιπλέον και την υποτιθέμενη άγνοιά του.
Δυστυχώς για αυτόν, τo «scripta manent» το οποίο χρησιμοποιεί για να κοκορεύεται εμείς του το βάζουμε στον κώλο όταν κάποια στιγμή αποδεικνύεται τι μεγάλος παπαρολόγος είναι. Το πόσο δημαγωγός, τι διαχειριστής οργής είναι χωρίς να έχει στοιχεία. Τι πανικόβλητο ποντίκι είναι στην πραγματικότητα!
Πως ξεκίνησε αυτή η κόντρα με τον pitsiriko;
Αυτή η ιστορία είχε σαν πυροκροτητή ένα κείμενο του pitsirikou το οποίο διαδόθηκε γρήγορα καθώς ήταν ένα καθ' όλα υβριστικό κείμενο – με την αρχαιοελληνική σημασία της ύβρεως- που λεγόταν «η Ντόρα και τα σκατά», το οποίο αναφερόταν στην επίθεση που δέχθηκε στην Κρήτη από ομάδα κουκουλοφόρων που φώναζαν «σκατά στον τάφο του Μπακογιάννη».
Το κείμενο έλεγε ότι η φράση ήταν άστοχη αφού η κ. Μπακογιάννη επισκέπτεται τακτικά τον τάφο του άνδρα της. Σε άφηνε να εννοήσεις ότι η ίδια ταυτίζεται με τα σκατά. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με την κ. Μπακογιάννη και πολλές φορές έχω διαφωνήσει δημόσια με τις ιδέες της. Μαζί με άλλους συγγραφείς καταφερθήκαμε εναντίον του κειμένου για ένα βασικό λόγο: ότι βεβήλωνε τη μνήμη ενός νεκρού, ανεξάρτητα τον νεκρό. Τα παιδάκια μπορεί να μην ήξερα ποιος ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης, όμως ο pitsirikos που είναι 40άρης ήξερε.
Αν δεχτούμε αυτό το κείμενο μπορούμε κάλλιστα να πάρουμε την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να την πετάξουμε στη λεκάνη της τουαλέτας, διότι αυτό ακριβώς το θέμα πραγματεύεται. Έρχεται λοιπόν ένα τσουτσέκι 2.500 χρόνια μετά και λέει ότι μια χήρα είναι σκατά στον τάφο του άνδρα της. Ταρατατζούμ.
Και κατσίκα και αγελάδα να ήταν τα ίδια θα έγραφα, όταν λες σε μια χήρα σκατά στον τάφο του άνδρα της. Αν δεν έχουμε την αίσθηση της ύβρεως την τραγωδία να τη βάλουμε στον κώλο μας!
Πως συνδέθηκε η εκπομπή του Παύλου Τσίμα με το κείμενο «πιο πουτάνες απ' τις πουτάνες»;
Κατά διαβολική σύμπτωση και οι τρεις συγγραφείς είμαστε καλεσμένοι στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα για τους άστεγους και το ιστορικό κέντρο, η οποία προβλήθηκε χθες. Κανείς μας δεν το είχε αναφέρει εκτός από μένα που το είχα προαναγγείλει στη σελίδα μου στο facebook. Ο pitsirikos διάβασε τα δικά μας κείμενα για τη Μπακογιάννη και προφανέστατα διάβασε και την ανάρτησή μου για την εκπομπή. Έτσι, έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «Πιο πουτάνες και από τις πουτάνες» εφαρμόζοντας την γκεμπελική μέθοδο της φλουταρισμένης φωτογραφίας. Τι είναι αυτό; Είναι η πρακτική του να μην ονομάζεις κάποιον ελλείψει στοιχείων αλλά να τον φωτογραφίζεις τόσο -εκεί μπαίνει και το φλου- που αν επαληθευτεί η κατηγορία να μπορείς να το επικαλεστείς ενώ αν σε κυνηγήσουν να μπορείς να πεις πως «ουδέποτε αναφέρθηκα στο εν λόγω άτομο».
Είμαστε λοιπόν πουτάνες. Πληρωνόμαστε από μεγαλοϊδιοκτήτες, τη Siemens χωρίς φυσικά εμάς να μας ρωτάει κανείς ή να έχουμε γνώμη. Το κείμενο λοιπόν, μπήκε μια μέρα πριν την εκπομπή και όποιος έβλεπε την εκπομπή την επόμενη θα καταλάβαινε ότι ο μεγαλοδημοσιογράφος που ξεκίνησε από το Ριζοσπάστη είναι ο εξής ένας, ο Παύλος Τσίμας και εκεί πάνε οι μεγαλοσυγγραφείς που είναι πουτάνες και τα παίρνουν για να γράφουν. Όταν όμως θα τον καλούσαμε στα δικαστήρια θα έκανε την πάπια. Εκεί γεννιέται και το εξής δίλημμα: ή κάνεις το κουνέλι ή αντιδράς.
Μπορώ να κάνω το κουνέλι – άλλωστε η διατύπωση μου το επιτρέπει. Ποιο είναι το κέρδος; Οι περισσότεροι που δεν θα το διαβάσουν δε ν θα καταλάβουν ότι εννοεί εμένα. Αν όμως αντιδράσω έχω ένα πρόβλημα: δείχνω ότι έχω τη μύγα. Και εκεί είναι και το μεδούλι της ιστορίας. Ζούμε σε μια εποχή που το τεκμήριο αθωότητας έχει γίνει τεκμήριο ενοχής, είσαι δηλαδή ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ο Σπύρος Δερβενιώτης χαρακτήρισε «βουλγαρακισμό» όλη αυτή την ιστορία, χρησιμοποιώντας τη φράση του Γ. Βουλγαράκη που είχε πει « φέρτε μου τις αποδείξεις», λέγοντας: «Το ξέρουμε ρε Τατσόπουλε πως άμα πληρωνώσουν δεν θα έκοβες δελτίο παροχής υπηρεσιών. Που να βρούμε τις αποδείξεις;
Ας εξετάσουμε λοιπόν το επιχείρημα. Ας υποθέσουμε ότι εγώ είμαι ένας ανώνυμος blogger που είμαι δημοφιλής και με διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι. Ένα πρωί ξυπνάω και λέω ότι ο τάδε τα παίρνει χωρίς στοιχεία, απλά επικαλούμενος τη διαίσθησή μου. Επειδή δεν είμαι τόσο ηλίθιος δεν τον κατονομάζω αλλά τον περιγράφω ώστε όλοι να καταλαβαίνουν ποιον εννοώ. Με διαβάζει λοιπόν αυτός ο κύριος και τρελαίνεται γιατί τυχαίνει τότε να έχει και αφραγκιές πολλές διότι και πουτάνα τον λένε και τη χάρη δεν έχει. Ας υποθέσουμε ότι μετά από έρευνα με βρίσκει και με ρωτάει . Τι στοιχεία; Αυτά είναι βουλγαρακισμοί, τερτίπια της αστικής δημοκρατίας! Είμαι σίγουρος ότι τα έχεις πάρει! Είναι η διαίσθησή μου!
Όλοι θεωρούν ότι είναι απολύτως περιττό να αποδείξουμε αυτό που λέμε. Αρκεί να το πούμε. Το μόνο που έχουμε είναι η ρετσινιά. Επειδή εμείς το πιστεύουμε δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις. Εγώ κατάγομαι από το παλιό δικαιικό σύστημα όμως, που έπρεπε όταν σε συκοφαντούσε κάποιος να αποδείξει εκείνος την ενοχή σου και όχι εσύ την αθωότητά σου.
Επειδή ακριβώς ζούμε σε ένα περιβάλλον εκτεταμένης ανομίας, ο κόσμος έχει τσακιστεί να βλέπει ανθρώπους που βγάζει μάτι ότι τα έχουν πάρει να μένουν ατιμώρητοι. Η διάχυτη αντίληψη είναι ότι «όλοι τα παίρνετε από όλους». Πως ζείτε εσείς; Απ' τη δουλειά σας; Ας γελάσουμε.
Μετά από δεκαεπτά βιβλία και όντας εμπορικός συγγραφέας δεν μπορεί να ζεις από τη δουλειά σου πρέπει να σε συντηρεί η Siemens!
Τέτοιου τύπου συκοφαντίες απευθύνονται στο θυμικό, είναι στην ουσία διαχειριστές της οργής. Φταίνε οι πολιτικοί, οι κομμουνιστές, οι πούστηδες και οι συγγραφείς. Γιατί να μην φταίνε και οι συγγραφείς; Αλλά προβληματίστηκε κανείς γιατί άραγε να χρηματίζονται οι συγγραφείς; Πόσο σημαντικό εκτόπισμα άραγε έχουν στην ελληνική κοινωνία που να πρέπει να μπούνε στα payroll μιας πολυεθνικής;
Κανείς δεν κάνει αυτή την ερώτηση, γιατί απλά κανείς δεν ξέρει τους Έλληνες συγγραφείς! Το μόνο που ξέρουν είναι ότι είναι πουτάνες, γιατί απλά όλοι είναι πουτάνες. Κανείς δεν μπαίνει στην λογική να σκεφθεί το ανταποδοτικό κίνητρο του επιχειρηματία για να του τα ακουμπήσει.
Άλλωστε εγώ είμαι «ιδεολόγος προδότης», σαν τις Πόντιες πουτάνες που δεν πληρώνονται!
Όταν έκανα το «1821» λέγανε πολλοί «Ποιος είναι αυτός; Δεν τον ξέρει κανείς δεν έχει κάνει τίποτα». Και αυτό είναι το απίστευτο. Μπορεί να θεωρείσαι από τους πιο πετυχημένους συγγραφείς στην Ελλάδα αλλά αυτό σημαίνει ότι σε ξέρουν 200.000 άνθρωποι. Άντε σου λέω σε ξέρουν 500.000 – μένουν άλλα 9 εκατομμύρια που δεν σε ξέρουν. Οπότε μπορεί ο άλλος να πει ότι θέλει . Ότι με είδε ο Αλαφούζος στο δρόμο και είπε «έλα να καταρρακώσουμε το φρόνημα των Ελλήνων», να σπάσει το ηθικό τους για να μην πιστεύουν στους ήρωές τους – λες και τους γνώριζαν!
Οι αποδείξεις δεν χρειάζονται γιατί απλά ένας λαός δεν τις θέλει. Είμαι προδότης, αδερφή, κομμουνιστής, βιαστής γυναικών, νεοταξίτης, Εβραίος και άθεος. Τώρα πως γίνεται να είσαι και βιαστής γυναικών και πούστης κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να το σκεφτεί.
Τι μπορείς να κάνεις για όλα αυτά; Μπορείς να μη μιλήσεις αλλά αυτό ενέχει ένα κακό: ο άλλος αποθρασύνεται επικαλούμενος την παραφιλολογία περί «ελευθερίας του λόγου». Δεν ζητάω την επωνυμία κάποιου όταν μου γράφεις τη γνώμη σου – αλλά όταν μου πεις ότι ο τάδε χρηματίζεται ή είναι παιδεραστής τότε θέλω το γαμημένο σου το όνομα. Δεν μπορεί να κάνεις μια καταγγελία ανώνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου