Άμωμοι εν οδώ, αλληλούιααααα.... αιωνία τους η μνήμη (η ποδοσφαιρική). Στο προχθεσινό φιλικό με τον Καναδά, έγινε πια φανερό ότι η χρυσή εθνική ομάδα του 2004, που μας χάρισε φοβέρες χαρές αλλά και που ερχόταν στιγμές που την έφτυνες με αηδία από το σιχαμερά θέαμα που μας πρόσφερε, έσβησε πια οριστικά. Οι τελευταίοι Μοϊκανοί, ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης, δεν έχουν πια θέση σ’αυτή την ομάδα.
Ήταν φυσικό να προχωρήσει ο Σάντος σε μια ριζική ανακαίνιση. Έκανε λοιπόν το αυτονόητο. Μα ανεβάσει όλα σχεδόν τα παιδιά της εθνικής εφήβων στην εθνική ανδρών. Θέλουμε-δεν θέλουμε, για τα επόμενα χρόνια θα τρώμε στη μάπα, με την καλή την έννοια, τον Νίνη, τον Φετφατζίδη, τον Τζαβέλα, τον Μήτρογλου, τον Παπασταθόπουλο, τον Γεωργιάδη και κάποιους άλλους, που θα εμφανισθούν στον ορίζοντα.
Όμως, στην προσπάθεια του ο Σάντος να ανακαλύψει νέο αίμα Ελλήνων παικτών, καλεί στην Εθνική όποιον κλωσάει μπάλα. Όπως την πάει τη δουλειά , X-Factor θα την καταντήσει την Εθνική. Τύφλα να’χει ο Μουρατίδης...
Τέλος πάντων, ο χρόνος θα δείξει αν θα καταφέρει ο Σάντος να αξιοποιήσει αυτούς τους νέους και να φτιάξει μια καλή ομάδα. Όμως, μην περιμένετε να ξαναδούμε τις μεγάλες διακρίσεις και τα τρόπαια που κατακτήσαμε με την ομάδα του 2004. ξεχάστε τα αυτά. Εμένα, προσωπικά, δεν με γεμίζουν για τέτοιες διακρίσεις οι σημερινοί νέοι παίκτες. Κάποιοι από αυτούς μπορούν να ξέρουν μπαλίτσα αλλά δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ποιός; Ο Νίνης; Όταν πρωτοεμφανίστηκε , εγώ ήμουν φαν του, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει καμιά εξέλιξη. Φοβερή απογοήτευση.
Ποιός; Ο Φετφατζίδης; Μέγας τεχνίτης αλλά όχι για μεγάλο γήπεδο. Βάλτον στον τηλεφωνικό θάλαμο και θα ντριπλάρει μέχρι και το ακουστικό. Στο ανοιχτό όμως πέλος, θα κάνει μπουρμπουλήθρες. Ο Μήτρογλου; Αρχιτεμπέλης, χωρίς ταχύτητα και κίνηση. Ο Τζαβέλας; Ένας τεχνικάκος που εύκολα τρώει την ντρίπλα. Ο Μάκος; Βαρύ κορμί, χωρίς προσωπικότητα. Ο Γεωργιάδης και ειδικά ο Κονέ; Πώς να πάρουν διακρίσεις στα μεγάλα διεθνή παιχνίδια; Ο μόνος που έχει υψηλές προδιαγραφές είναι ο Παπασταθόπουλος. Ακουμπάς πάνω του με εμπιστοσύνη.
Φανταστείτε μια ομάδα με Σαλπιγγίδη δεξιά, Σαμαρά αριστερά και με σέντερ φορ τον Μήτρογλου. Σας γεμίζει αυτή η επίθεση; Βαρέθηκα τόσα χρόνια τη μετριότητα. Βαρέθηκα τον Γκέκα, τον Βρύζα και τον Χαριστέα. Πότε θα δούμε μια επιθετική τριάδα, για παράδειγμα με Μιραλάς, Σισέ και Βιεϊρίνια; Αυτοί μάλιστα. Με τέτοιους παίκτες μπροστά, θα πηγαίνω με λαχτάρα στο γήπεδο να βλέπω την εθνική ομάδα!
Και δεν είναι μόνο οι παίκτες της επίθεσης. Είαι και η γραμμή των χαφ που –τ0 σπουδαιότερο- κανένας από τους σημερινούς κεντρώους δεν έχει προσωπικότητα και δεν είναι γεννημένος για αρχηγός όπως ήταν , ας πούμε, ο Ζαγοράκης ή ακόμα και ο Καραγκούνης. Ποιος θα παριστάνει τώρα τον αρχηγό και τον ηγέτη; Ο Τζιόλης; Ο Καφές; Αστεία πράγματα.
Το πολύ θετικό στοιχείο που βλέπω από την καινούρια αυτή Εθνική, είναι τα σέντερ μπακ και το δεξί μπακ. Παπασταθόπουλος, Αβραάμ, Μόρας, και ο Μανωλάς με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που έρχονται από πίσω, φτιάχνουν μια πεντάδα υψηλών προδιαγραφών. Το ίδιο και ο Τοροσίδης σαν δεξί μπακ. Γενικά, η Ελλάδα γεννάει αμυντικά ταλέντα διότι, τόσα χρόνια, έχουμε εκπαιδευτεί στην ανάσχεση παρά στη δημιουργία. Πάντως, επαναλαμβάνω, είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει ο Σάντος στο μέλλον. Είναι δουλευτάρας, δεν κοροϊδεύει , αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=45794&catID=67
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου