ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ
(Βαθμολογία Armageddon: 2.5/5)
STAR 22.00
Αστυνομική, 2008 (Έγχρ.), 100'
RIGHTEOUS KILL. Αμερικανική ταινία του Τζον Άβνετ, με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, Κάρλα Γκουτζίνο.
Δύο έμπειροι Νεοϋορκέζοι αστυνομικοί, ο καθένας με τα δικά του προσωπικά προβλήματα, αναζητούν έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Με ένα μέτριο σενάριο συγκριτικά με τα σοφιστικέ «Zodiac» και «Departed», το «Ου Φονεύσεις» αδυνατεί να πάει την αστυνομική περιπέτεια παραπέρα. Όσο κι αν η ταινία επιχειρεί να «πιάσει» την ψυχολογία του διεφθαρμένου –λόγω συνθηκών– αστυνομικού, κρατάει το επίπεδο στα όρια της γραφικότητας, χωρίς να εμβαθύνει ούτε ιδεολογικά ούτε και σκηνοθετικά. Το χειρότερο ίσως : η συνάντηση Ντε Νίρο και Πατσίνο διατηρεί ψήγματα μόνο της «Έντασης» που είχε το ομώνυμο κινηματογραφικό τους ραντεβού.
Δύο έμπειροι Νεοϋορκέζοι αστυνομικοί, ο καθένας με τα δικά του προσωπικά προβλήματα, αναζητούν έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Με ένα μέτριο σενάριο συγκριτικά με τα σοφιστικέ «Zodiac» και «Departed», το «Ου Φονεύσεις» αδυνατεί να πάει την αστυνομική περιπέτεια παραπέρα. Όσο κι αν η ταινία επιχειρεί να «πιάσει» την ψυχολογία του διεφθαρμένου –λόγω συνθηκών– αστυνομικού, κρατάει το επίπεδο στα όρια της γραφικότητας, χωρίς να εμβαθύνει ούτε ιδεολογικά ούτε και σκηνοθετικά. Το χειρότερο ίσως : η συνάντηση Ντε Νίρο και Πατσίνο διατηρεί ψήγματα μόνο της «Έντασης» που είχε το ομώνυμο κινηματογραφικό τους ραντεβού.
ΕΡΩΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
STAR 02.15
Δραματική, 2002 (Έγχρ.), 102'
POSSESSION. Αμερικανική ταινία του Νιλ ΛαΜπιούτ, με τους Γκουίνεθ Πάλτροου, Άαρον Έκχαρτ, Τζέρεμι Νόρθαμ.
Διασκευή ενός μυθιστορήματος της Α. Σ. Μπάιατ (βραβείο Μπούκερ 1990), που διερευνά και συγκρίνει τα ερωτικά και κοινωνικά ήθη της Αγγλίας του 19ου αιώνα με τη σύγχρονη εποχή. Ο Ράντολφ Χένρι Ας και η Κρίσταμπελ Λαμότ, φανταστικοί βικτοριανοί ποιητές, ως λογοτέχνες γνωρίζουν τη δύναμη αλλά και τα όρια των λέξεων, γι’ αυτό έπειτα από μια αλληλογραφία που τους φέρνει κοντά, ενδίδουν αμέσως στο σαρκικό – και κοινωνικά απαγορευμένο - πάθος τους. Αντίθετα ο Μίτσελ και η ξανθιά παγοκολώνα Μοντ, ως φιλόλογοι, γνωρίζουν μόνο από λέξεις, γι’ αυτό κι επιχειρούν να οριοθετήσουν τη σχέση τους πρώτα λεκτικά και στη συνέχεια σαρκικά. Η έρευνά τους, που αποκτά διαστάσεις επίλυσης αστυνομικού αινίγματος (ο παντρεμένος Ας είχε σχέσεις με τη Λαμότ, γνωστή φεμινίστρια και λεσβία της βικτοριανής εποχής;), μοιάζει ασήμαντη, γι’ αυτούς όμως είναι κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου.
Ο ΛαΜπιούτ δεν είναι Τριφό, ο οποίος αν ζούσε σίγουρα θα εκτιμούσε το μυθιστόρημα της Α. Σ. Μπάιατ. Οι αναφορές στη βικτοριανή εποχή είναι πολύ σύντομες και κοφτές, για να καταστήσουν αληθινούς ήρωες τον Ας και τη Λαμότ. Από την άλλη ορισμένα επεισόδια της σύγχρονης ιστορίας είναι απλοϊκά (η ευκολία με την οποία βρίσκουν την κρυμμένη αλληλογραφία) ή μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη ταινία (η σεκάνς όπου ένας διάσημος ακαδημαϊκός σκυλεύει τον τάφο του Ας). Παρόλα αυτά η ταινία διαθέτει σπιρτάδα, χιούμορ, συμπαθείς ερμηνείες και κυρίως μας εισάγει σε έναν κόσμο της διανόησης χωρίς ούτε στιγμή να παραγνωρίζει το ψυχαγωγικό μέλημα του εγχειρήματος.
Διασκευή ενός μυθιστορήματος της Α. Σ. Μπάιατ (βραβείο Μπούκερ 1990), που διερευνά και συγκρίνει τα ερωτικά και κοινωνικά ήθη της Αγγλίας του 19ου αιώνα με τη σύγχρονη εποχή. Ο Ράντολφ Χένρι Ας και η Κρίσταμπελ Λαμότ, φανταστικοί βικτοριανοί ποιητές, ως λογοτέχνες γνωρίζουν τη δύναμη αλλά και τα όρια των λέξεων, γι’ αυτό έπειτα από μια αλληλογραφία που τους φέρνει κοντά, ενδίδουν αμέσως στο σαρκικό – και κοινωνικά απαγορευμένο - πάθος τους. Αντίθετα ο Μίτσελ και η ξανθιά παγοκολώνα Μοντ, ως φιλόλογοι, γνωρίζουν μόνο από λέξεις, γι’ αυτό κι επιχειρούν να οριοθετήσουν τη σχέση τους πρώτα λεκτικά και στη συνέχεια σαρκικά. Η έρευνά τους, που αποκτά διαστάσεις επίλυσης αστυνομικού αινίγματος (ο παντρεμένος Ας είχε σχέσεις με τη Λαμότ, γνωστή φεμινίστρια και λεσβία της βικτοριανής εποχής;), μοιάζει ασήμαντη, γι’ αυτούς όμως είναι κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου.
Ο ΛαΜπιούτ δεν είναι Τριφό, ο οποίος αν ζούσε σίγουρα θα εκτιμούσε το μυθιστόρημα της Α. Σ. Μπάιατ. Οι αναφορές στη βικτοριανή εποχή είναι πολύ σύντομες και κοφτές, για να καταστήσουν αληθινούς ήρωες τον Ας και τη Λαμότ. Από την άλλη ορισμένα επεισόδια της σύγχρονης ιστορίας είναι απλοϊκά (η ευκολία με την οποία βρίσκουν την κρυμμένη αλληλογραφία) ή μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη ταινία (η σεκάνς όπου ένας διάσημος ακαδημαϊκός σκυλεύει τον τάφο του Ας). Παρόλα αυτά η ταινία διαθέτει σπιρτάδα, χιούμορ, συμπαθείς ερμηνείες και κυρίως μας εισάγει σε έναν κόσμο της διανόησης χωρίς ούτε στιγμή να παραγνωρίζει το ψυχαγωγικό μέλημα του εγχειρήματος.
(athinorama)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου