Το άρθρο ξεκινά υπενθυμίζοντας στους αμερικανούς αναγνώστες ότι το 1979 ο Γκάλης επελέγη από τους Μπόστον Σέλτικς στον 4ο γύρο του ντραφτ όταν η ομάδα της Βοστόνης στον πρώτο γύρο επέλεξε έναν παίχτη ονόματι... Λάρι Μπέρντ.
Ένας φίλος, όμως, του Νικ ήταν αυτός στον οποίο το ελληνικό μπάσκετ χρωστά μεγάλη χάρη αφού του έβαλε την ιδέα να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα. «Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι παιζόταν το άθλημα αυτό στην Ελλάδα. Το μυαλό μου ήταν στο NBA» εξομολογείται ο Γκάλης. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να τον απασχολεί η καριέρα στην Ελλάδα όταν στην τελευταία του χρονιά στο κολέγιο του Σίτον Χολ ήταν τρίτος σκόρερ σε όλο το κολεγιακό πρωτάθλημα με – πάλι – τον Λάρι Μπέρντ να βρίσκεται μια θέση πάνω από αυτόν.
Η αμερικανική εφημερίδα αποκαλεί τον Γκάλη «Τζόρνταν της Ελλάδας» υποστηρίζοντας ότι επέδρασε στον ελληνικό αθλητισμό αλλά και στην οικονομία της χώρας, όπως ο Μπέρντ και ο Μάτζικ Τζόνσον «αναζωογόνησαν» το ΝΒΑ. Θυμίζει κυρίως τη νίκη επί της ΕΣΣΔ στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1987 στο ΣΕΦ, για την οποία λέει πως ήταν η στιγμή του «Πιστεύετε στα θαύματα;».
Σύμφωνα με τον δικηγόρο με ειδίκευση στα σπορ, Γρηγόρη Ιωαννίδη, ο οποίος μελετά την επίδραση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1987, 7.500 θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν τα 8 χρόνια που ακολούθησαν τη μαγική βραδιά του Ιουνίου του 1987.
«Οι άνθρωποι χρωστάνε πολλά στον Γκάλη. Πριν το 1987 το μπάσκετ ήταν απλώς ένα άθλημα. Αμέσως μετά έγινε “αξία”» σημειώνει ο κ. Ιωαννίδης.
Η εφημερίδα κάνει εκτενή αναφορά στη γιορτή που διοργάνωσε ο Άρης προς τιμήν του «Γκάγνκστερ» και στην ένθερμη υποδοχή που του επιφύλαξαν 5.500 οπαδοί των «κιτρίνων» ενώ ως απόδειξη της επίδρασης που είχε ο Γκάλης γενικά στο μπάσκετ, υπενθυμίζει ότι ένας από τους μεγάλους του αντιπάλους, ο Όντι Νόρις ονόμασε τον γιο του Νίκο προς τιμήν του μεγάλου Έλληνα σκόρερ.
«Μας έκανε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να γίνουμε πρωταθλητές» δήλωσε στους New York Times ο 33χρονος πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Κώστας ο οποίος έκανε 400χλμ. για να παρευρεθεί στη γιορτή για τον Γκάλη με τον σημερινό αρχηγό του Άρη, Αντώνη Ασημακόπουλο, να προσθέτει – αναφερόμενος στη νίκη του 1987 – ότι «αυτή η στιγμή είναι στιγμή εθνικής υπερηφάνειας».
Στο αφιέρωμα, όμως, γίνεται λόγος και για τις δύο αρνητικές στιγμές με τις δύο ελληνικές ομάδες με τα χρώματα των οποίων έπαιξε ο Γκάλης. Ήταν το τέλος της σεζόν 1991-1992 όταν ο τότε πρόεδρος του Άρη κάλεσε τον Γκάλη να βγάλει τα αθλητικά, να φορέσει κοστούμι και να γίνει προπονητής. «Θέλω να παίξω» ήταν η απάντηση του Νικ και φεύγει δακρυσμένος γιατί, όπως λέει, «είχα συμπληρώσει 12 χρόνια με τον Άρη». «Ακολούθησε η προσφορά του Παναθηναϊκού την οποία και δέχθηκα. Ήταν μια μεγάλη απόφαση» εξηγεί ο Γκάγνκστερ.
Στο «τριφύλλι» έγινε ο πρώτος Έλληνας παίχτης με συμβόλαιο αξίας 1 εκατ. δολαρίων και ήταν ένας από τους λόγους που βρέθηκε στην Αθήνα ο μεγάλος Ντόμινικ Ουίλκινς.
Ούτε εκεί, όμως, η ιστορία είχε happy-end καθώς για τον Γκάλη ήταν αδιαπραγμάτευτο να παίζει, ει δυνατόν, και τα 40 λεπτά του παιχνιδιού. Οι Τimes θυμίζουν, μάλιστα, ότι ακόμα και την πρώτη του χρονιά στο Σίτον Χολ έφυγε από το πανεπιστήμιο επειδή δεν έπαιζε για να επιστρέψει μια εβδομάδα μετά ακολουθώντας τις συμβουλές του προπονητή.
Έτσι στο τέλος της σεζόν 1994-1995 όταν ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Κώστας Πολίτης, του ζήτησε να κάτσει στον πάγκο στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου κόντρα στους Αμπελόκηπους, ο Γκάλης διαφώνησε με τον Πολίτη να του λέει πως «αν το θεωρείς απαράδεκτο τότε καλύτερα να κάτσεις στα αποδυτήρια και να μην βγεις με την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο».
«Τρελάθηκα. Έφυγα. Κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν παιδιάστικο αλλά κάθε άνθρωπος έχει τη φιλοσοφία του» εξομολογείται ο Γκάλης στους Times.
Ως τελευταία απόδειξη για το μέγεθος του ονόματος «Γκάλης» το άρθρο υπενθυμίζει ότι ο Έλληνας γκαρντ θα παρακολουθήσει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στις 25 Μαΐου στο Γουέμπλεϊ ως επίσημος καλεσμένος του προέδρου της UEFA και μεγάλου φαν του Γκάλη, Μισέλ Πλατινί.
(tanea)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου