ΣΚΟΥΜΠΙ-ΝΤΟΥ: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΑΡΧΙΖΕΙ
STAR 21.00
Κωμωδία, 2009 (Έγχρ.), 82'
SCOOBY-DOO! THE MYSTERY BEGINS.
Αμερικανο-καναδική τηλεταινία του Μπράιαν Λίβαντ, με τους Κέιτ Μέλτον,
Χέιλι Κιγιόκο, Ρόμπι Έιμελ.
Τέρμα οι απορίες για το πώς γνωρίστηκαν κι έγιναν ομάδα ο Φρεντ, η Βέλμα, ο Σάγκι, η Δάφνη και ο καταπληκτικός Σκούμπι.
Τηλεοπτικό prequel της σειράς ταινιών, που επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής του αγαπημένου animation σκύλου.
Τέρμα οι απορίες για το πώς γνωρίστηκαν κι έγιναν ομάδα ο Φρεντ, η Βέλμα, ο Σάγκι, η Δάφνη και ο καταπληκτικός Σκούμπι.
Τηλεοπτικό prequel της σειράς ταινιών, που επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής του αγαπημένου animation σκύλου.
ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ
ALPHA 21.00
Δραματική κομεντί, 2007 (Έγχρ.), 91'
MARRIED LIFE. Αμερικανο-καναδική ταινία του Άιρα Σακς, με τους Κρις Κούπερ, Πιρς Μπρόσναν, Πατρίσια Κλάρκσον.
Η αποδόμηση των οικογενειακών ηθών της δεκαετίας του 1950 σ’ αυτήν την ιστορία ενός άνδρα που σχεδιάζει να σκοτώσει τη γυναίκα του, αντί να της ζητήσει διαζύγιο, θυμίζει το «Ο Παράδεισος είναι Μακριά» ή το «Mad Men».
Μεταφέροντας ένα μυθιστόρημα του Τζον Μπίνγκχαμ, ο Σακς υστερεί στην πρώτη σύγκριση, γιατί δεν έχει την ικανότητα του Τοντ Χέινς, αλλά τουλάχιστον τα πάει καλά στη δεύτερη, με την άψογη –αν και άψυχη– αναπαράσταση της εποχής.
Η αποδόμηση των οικογενειακών ηθών της δεκαετίας του 1950 σ’ αυτήν την ιστορία ενός άνδρα που σχεδιάζει να σκοτώσει τη γυναίκα του, αντί να της ζητήσει διαζύγιο, θυμίζει το «Ο Παράδεισος είναι Μακριά» ή το «Mad Men».
Μεταφέροντας ένα μυθιστόρημα του Τζον Μπίνγκχαμ, ο Σακς υστερεί στην πρώτη σύγκριση, γιατί δεν έχει την ικανότητα του Τοντ Χέινς, αλλά τουλάχιστον τα πάει καλά στη δεύτερη, με την άψογη –αν και άψυχη– αναπαράσταση της εποχής.
ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΙ: ΔΡΑΣΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ
MEGA 21.15
Περιπέτεια, 2003 (Έγχρ.), 111'
CHARLIE’S ANGELS: FULL THROTTLE. Αμερικανική ταινία του ΜακΤζι, με τις Κάμερον Ντίαζ, Ντρου Μπάριμορ, Λούσι Λιου.
Στο αναμφίβολα πιο θεαματικό σίκουελ της κινηματογραφικής τους μεταφοράς, οι Άγγελοι του Τσάρλι αναζητούν δυο κλεμμένα δαχτυλίδια με κωδικοποιημένες πληροφορίες για το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Κάτι σαν μια θεαματική παράσταση τσίρκου, με το σινεμά (ως αφηγηματικό και δραματουργικό μηχανισμό) να εξαφανίζεται για χάρη του θεάματος και της πλάκας, με καταιγισμό απίθανων καταδιώξεων, σατιρικών αναφορών και μουσικών διαλείμματων (!).
Στο αναμφίβολα πιο θεαματικό σίκουελ της κινηματογραφικής τους μεταφοράς, οι Άγγελοι του Τσάρλι αναζητούν δυο κλεμμένα δαχτυλίδια με κωδικοποιημένες πληροφορίες για το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Κάτι σαν μια θεαματική παράσταση τσίρκου, με το σινεμά (ως αφηγηματικό και δραματουργικό μηχανισμό) να εξαφανίζεται για χάρη του θεάματος και της πλάκας, με καταιγισμό απίθανων καταδιώξεων, σατιρικών αναφορών και μουσικών διαλείμματων (!).
ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΘΟΣ
STAR 22.45
Δικαστική, 2001 (Έγχρ.), 162'
AND NEVER LET HER GO. Αμερικανική τηλεταινία του Πίτερ Λέβιν, με τους Μαρκ Χάρμον, Ρέιτσελ Γουόρντ, Πολ Μάικλ Γκλέιζερ.
Η γραμματέας και κρυφή ερωμένη ενός μεγαλοδικηγόρου εξαφανίζεται υπό μυστηριώδεις συνθήκες.
Μια σωστή για τα δεδομένα των τηλεταινιών διερεύνηση των χαρακτήρων και των πτυχών μιας αληθινής πολύκροτης υπόθεσης.
Η γραμματέας και κρυφή ερωμένη ενός μεγαλοδικηγόρου εξαφανίζεται υπό μυστηριώδεις συνθήκες.
Μια σωστή για τα δεδομένα των τηλεταινιών διερεύνηση των χαρακτήρων και των πτυχών μιας αληθινής πολύκροτης υπόθεσης.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ
ALPHA 22.50
Δραματική, 2006 (Έγχρ.), 116'
THE HOAX. Αμερικανική ταινία του Λάσε Χάλστρομ, με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Χόουπ Ντέιβις, Άλφρεντ Μολίνα.
Η πραγματική ιστορία ενός συγγραφέα που όταν ισχυρίστηκε ότι τον προσέλαβε ο Χάουαρντ Χιουζ για να γράψει την αυτοβιογραφία του, προκάλεσε άνευ προηγουμένου πόλεμο μεταξύ των εκδοτικών οίκων.
Πάντα επίκαιρη αυτή η κατασκευή και η αποκαθήλωση ενός ψέματος, που προστίθεται στις ταινίες αναπάντεχου ξαναδιαβάσματος της πρόσφατης αμερικανικής Ιστορίας (π.χ. «Zodiac»). Ο Ρίτσαρντ Γκιρ πλάθει έναν σύνθετο χαρακτήρα που διεισδύει στην ιλουστρασιόν σκηνοθεσία του Χάλστρομ.
Η πραγματική ιστορία ενός συγγραφέα που όταν ισχυρίστηκε ότι τον προσέλαβε ο Χάουαρντ Χιουζ για να γράψει την αυτοβιογραφία του, προκάλεσε άνευ προηγουμένου πόλεμο μεταξύ των εκδοτικών οίκων.
Πάντα επίκαιρη αυτή η κατασκευή και η αποκαθήλωση ενός ψέματος, που προστίθεται στις ταινίες αναπάντεχου ξαναδιαβάσματος της πρόσφατης αμερικανικής Ιστορίας (π.χ. «Zodiac»). Ο Ρίτσαρντ Γκιρ πλάθει έναν σύνθετο χαρακτήρα που διεισδύει στην ιλουστρασιόν σκηνοθεσία του Χάλστρομ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ
ET3 23.00
Κοινωνική, 1993 (Έγχρ.), 115'
THE MAN WITHOUT A FACE. Αμερικανική ταινία του Μελ Γκίμπσον, με τον ίδιο και τους Νικ Σταλ, Μάργκαρετ Γουίτον.
Πρώην καθηγητής, παραμορφωμένος στο μισό πρόσωπό του από ένα αυτοκινητικό ατύχημα, γίνεται ο πνευματικός μέντορας ενός έφηβου.
Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Μελ Γκίμπσον, χωρίς φοβερές εκλάμψεις, εντυπωσιάζει με τη σεμνότητα και την απλότητα του ύφους της. Με μια καλύτερη επεξεργασία του σεναρίου θα αποφεύγονταν ωστόσο οι συναισθηματικές κοινοτοπίες.
Πρώην καθηγητής, παραμορφωμένος στο μισό πρόσωπό του από ένα αυτοκινητικό ατύχημα, γίνεται ο πνευματικός μέντορας ενός έφηβου.
Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Μελ Γκίμπσον, χωρίς φοβερές εκλάμψεις, εντυπωσιάζει με τη σεμνότητα και την απλότητα του ύφους της. Με μια καλύτερη επεξεργασία του σεναρίου θα αποφεύγονταν ωστόσο οι συναισθηματικές κοινοτοπίες.
ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
MEGA 01.45
Επιστημονικής φαντασίας, 2001 (Έγχρ.), 98'
GHOSTS OF MARS. Αμερικανική ταινία του Τζον Κάρπεντερ, με τους Νατάσα Χένστριτζ, Άις Κιουμπ, Τζέισον Στέιδαμ.
Μια ομάδα αστυνομικών σε αποστολή στον Άρη έρχεται αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του πλανήτη.
Ο Τζον Κάρπεντερ αντιγράφει τον εαυτό του σε μια τόσο φτηνή περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας ώστε να ξεχωρίζει ο Τζέισον Στέιδαμ.
Μια ομάδα αστυνομικών σε αποστολή στον Άρη έρχεται αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του πλανήτη.
Ο Τζον Κάρπεντερ αντιγράφει τον εαυτό του σε μια τόσο φτηνή περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας ώστε να ξεχωρίζει ο Τζέισον Στέιδαμ.
ΕΡΩΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
STAR 02.30
Δραματική, 2002 (Έγχρ.), 102'
POSSESSION. Αμερικανική ταινία του Νιλ ΛαΜπιούτ, με τους Γκουίνεθ Πάλτροου, Άαρον Έκχαρτ, Τζέρεμι Νόρθαμ.
Διασκευή ενός μυθιστορήματος της Α. Σ. Μπάιατ (βραβείο Μπούκερ 1990), που διερευνά και συγκρίνει τα ερωτικά και κοινωνικά ήθη της Αγγλίας του 19ου αιώνα με τη σύγχρονη εποχή. Ο Ράντολφ Χένρι Ας και η Κρίσταμπελ Λαμότ, φανταστικοί βικτοριανοί ποιητές, ως λογοτέχνες γνωρίζουν τη δύναμη αλλά και τα όρια των λέξεων, γι’ αυτό έπειτα από μια αλληλογραφία που τους φέρνει κοντά, ενδίδουν αμέσως στο σαρκικό – και κοινωνικά απαγορευμένο - πάθος τους. Αντίθετα ο Μίτσελ και η ξανθιά παγοκολώνα Μοντ, ως φιλόλογοι, γνωρίζουν μόνο από λέξεις, γι’ αυτό κι επιχειρούν να οριοθετήσουν τη σχέση τους πρώτα λεκτικά και στη συνέχεια σαρκικά. Η έρευνά τους, που αποκτά διαστάσεις επίλυσης αστυνομικού αινίγματος (ο παντρεμένος Ας είχε σχέσεις με τη Λαμότ, γνωστή φεμινίστρια και λεσβία της βικτοριανής εποχής;), μοιάζει ασήμαντη, γι’ αυτούς όμως είναι κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου.
Ο ΛαΜπιούτ δεν είναι Τριφό, ο οποίος αν ζούσε σίγουρα θα εκτιμούσε το μυθιστόρημα της Α. Σ. Μπάιατ. Οι αναφορές στη βικτοριανή εποχή είναι πολύ σύντομες και κοφτές, για να καταστήσουν αληθινούς ήρωες τον Ας και τη Λαμότ. Από την άλλη ορισμένα επεισόδια της σύγχρονης ιστορίας είναι απλοϊκά (η ευκολία με την οποία βρίσκουν την κρυμμένη αλληλογραφία) ή μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη ταινία (η σεκάνς όπου ένας διάσημος ακαδημαϊκός σκυλεύει τον τάφο του Ας). Παρόλα αυτά η ταινία διαθέτει σπιρτάδα, χιούμορ, συμπαθείς ερμηνείες και κυρίως μας εισάγει σε έναν κόσμο της διανόησης χωρίς ούτε στιγμή να παραγνωρίζει το ψυχαγωγικό μέλημα του εγχειρήματος.
Διασκευή ενός μυθιστορήματος της Α. Σ. Μπάιατ (βραβείο Μπούκερ 1990), που διερευνά και συγκρίνει τα ερωτικά και κοινωνικά ήθη της Αγγλίας του 19ου αιώνα με τη σύγχρονη εποχή. Ο Ράντολφ Χένρι Ας και η Κρίσταμπελ Λαμότ, φανταστικοί βικτοριανοί ποιητές, ως λογοτέχνες γνωρίζουν τη δύναμη αλλά και τα όρια των λέξεων, γι’ αυτό έπειτα από μια αλληλογραφία που τους φέρνει κοντά, ενδίδουν αμέσως στο σαρκικό – και κοινωνικά απαγορευμένο - πάθος τους. Αντίθετα ο Μίτσελ και η ξανθιά παγοκολώνα Μοντ, ως φιλόλογοι, γνωρίζουν μόνο από λέξεις, γι’ αυτό κι επιχειρούν να οριοθετήσουν τη σχέση τους πρώτα λεκτικά και στη συνέχεια σαρκικά. Η έρευνά τους, που αποκτά διαστάσεις επίλυσης αστυνομικού αινίγματος (ο παντρεμένος Ας είχε σχέσεις με τη Λαμότ, γνωστή φεμινίστρια και λεσβία της βικτοριανής εποχής;), μοιάζει ασήμαντη, γι’ αυτούς όμως είναι κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου.
Ο ΛαΜπιούτ δεν είναι Τριφό, ο οποίος αν ζούσε σίγουρα θα εκτιμούσε το μυθιστόρημα της Α. Σ. Μπάιατ. Οι αναφορές στη βικτοριανή εποχή είναι πολύ σύντομες και κοφτές, για να καταστήσουν αληθινούς ήρωες τον Ας και τη Λαμότ. Από την άλλη ορισμένα επεισόδια της σύγχρονης ιστορίας είναι απλοϊκά (η ευκολία με την οποία βρίσκουν την κρυμμένη αλληλογραφία) ή μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη ταινία (η σεκάνς όπου ένας διάσημος ακαδημαϊκός σκυλεύει τον τάφο του Ας). Παρόλα αυτά η ταινία διαθέτει σπιρτάδα, χιούμορ, συμπαθείς ερμηνείες και κυρίως μας εισάγει σε έναν κόσμο της διανόησης χωρίς ούτε στιγμή να παραγνωρίζει το ψυχαγωγικό μέλημα του εγχειρήματος.
ΑΘΗΝΑ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ALPHA 03.30
Σινεφίλ, 2008 (Έγχρ.), 103'
Ελληνική ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, με τους Λευτέρη Βογιατζή, Αλεξία Καλτσίκη, Δημήτρη Πουλικάκο.
Ως πού μπορεί να φτάσει ένας σκηνοθέτης ξεκινώντας μια ταινία χωρίς σενάριο, αλλά με μια χαλαρή ιδέα και μπόλικο ταλέντο; Πολύ μακριά, φαντάζεται ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ένας δημιουργός που πιστεύει στην παντοδυναμία της εικόνας και μερικές φορές καταφέρνει, εκεί που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε αποτύχει, να βγάζει λαγούς από το καπέλο του. Όχι όμως και τώρα, σ’ αυτό το μπόσικο και σχεδόν αυτοσχεδιαστικό road movie ενός άντρα στα όρια της κατάθλιψης που στο δρόμο θα γνωρίσει έναν δεξιοτέχνη του κλαρίνου με τη νεαρή συνοδό του, το οποίο προσπαθεί μέσα από στιγμιαίες κινηματογραφικές εμπνεύσεις και αποσπασματικές εικόνες να αφηγηθεί μια ιστορία. Την ιστορία ενός άντρα που, αγκαλιάζοντας το όνειρο, προσπαθεί να πιαστεί από τη ζωή. Μια ζωή ονειρική έτσι κι αλλιώς, καθώς ο Παναγιωτόπουλος δεν ζητά να αναπαραστήσει ρεαλιστικά την πραγματικότητα, αλλά να τη χωρέσει με το δικό του τρόπο στα στενά όρια του κάδρου του.
Εδώ, λοιπόν, είναι το ταξίδι που επιβάλλει τους όρους του στους ταξιδιώτες (ένα εσωτερικό ταξίδι λοιπόν) κι όχι το αντίστροφο. Αλλά ακόμα και στο σινεμά του Γκοντάρ, του Μπουνιουέλ ή του Βέντερς, δημιουργούς τους οποίους έχει διαρκώς στο νου και στα πλάνα του ο Έλληνας σκηνοθέτης, αυτοί οι όροι ξεπροβάλλουν διαυγείς, γι’ αυτό και αποδεικνύονται άκρως αποτελεσματικοί. Στο «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» παραμένουν ως το τέλος θολοί και ασαφείς. Είναι από τις φορές εκείνες στις οποίες η σκηνοθετική δεινότητα δεν επαρκεί για να κλέψει τις εντυπώσεις και η γύμνια της ταινίας ενοχλεί, όσο κι αν πλασάρεται ως συνειδητή αισθητική επιλογή.
Ως πού μπορεί να φτάσει ένας σκηνοθέτης ξεκινώντας μια ταινία χωρίς σενάριο, αλλά με μια χαλαρή ιδέα και μπόλικο ταλέντο; Πολύ μακριά, φαντάζεται ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ένας δημιουργός που πιστεύει στην παντοδυναμία της εικόνας και μερικές φορές καταφέρνει, εκεί που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε αποτύχει, να βγάζει λαγούς από το καπέλο του. Όχι όμως και τώρα, σ’ αυτό το μπόσικο και σχεδόν αυτοσχεδιαστικό road movie ενός άντρα στα όρια της κατάθλιψης που στο δρόμο θα γνωρίσει έναν δεξιοτέχνη του κλαρίνου με τη νεαρή συνοδό του, το οποίο προσπαθεί μέσα από στιγμιαίες κινηματογραφικές εμπνεύσεις και αποσπασματικές εικόνες να αφηγηθεί μια ιστορία. Την ιστορία ενός άντρα που, αγκαλιάζοντας το όνειρο, προσπαθεί να πιαστεί από τη ζωή. Μια ζωή ονειρική έτσι κι αλλιώς, καθώς ο Παναγιωτόπουλος δεν ζητά να αναπαραστήσει ρεαλιστικά την πραγματικότητα, αλλά να τη χωρέσει με το δικό του τρόπο στα στενά όρια του κάδρου του.
Εδώ, λοιπόν, είναι το ταξίδι που επιβάλλει τους όρους του στους ταξιδιώτες (ένα εσωτερικό ταξίδι λοιπόν) κι όχι το αντίστροφο. Αλλά ακόμα και στο σινεμά του Γκοντάρ, του Μπουνιουέλ ή του Βέντερς, δημιουργούς τους οποίους έχει διαρκώς στο νου και στα πλάνα του ο Έλληνας σκηνοθέτης, αυτοί οι όροι ξεπροβάλλουν διαυγείς, γι’ αυτό και αποδεικνύονται άκρως αποτελεσματικοί. Στο «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» παραμένουν ως το τέλος θολοί και ασαφείς. Είναι από τις φορές εκείνες στις οποίες η σκηνοθετική δεινότητα δεν επαρκεί για να κλέψει τις εντυπώσεις και η γύμνια της ταινίας ενοχλεί, όσο κι αν πλασάρεται ως συνειδητή αισθητική επιλογή.
(athinorama)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου