«Παίζαμε με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στην Πάτρα. Ως Φατμέ είχαμε ήδη παρουσιάσει τον πρώτο μας δίσκο, ο οποίος ήταν αρκετά rock ώστε να τον εγκρίνουν οι σκληροπυρηνικοί ροκάδες της εποχής. Ο δεύτερος όμως είχε επιρροές και από λαϊκό τραγούδι. Συγκεκριμένα σε αυτή τη συναυλία παίξαμε το «Είμαι μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος», ένα σαρκαστικό τραγούδι για τη γενιά μας ένα είδος funk ζεϊμπέκικου. Είτε επειδή ήταν ζεϊμπέκικο είτε επειδή δεν τους άρεσε ο στίχος, κάποια παιδιά πέταξαν αβγά στη σκηνή. Μπορεί οι εποχές και οι συγκυρίες να είναι διαφορετικές, ωστόσο οι αιτίες πίσω από τέτοιες πράξεις είναι μια: ο φανατισμός! Αυτός ο φανατισμός που κάποια στιγμή εκφράστηκε με έναν εμφύλιο στην Ελλάδα συνέχισε να υπάρχει με ένα λανθάνοντα τρόπο, είτε στα ποδοσφαιρικά ντέρμπι, είτε στην πολιτική είτε τώρα πάλι έρχεται στο προσκήνιο. Τώρα τα δυο στρατόπεδα είναι οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί. Πάντα θα υπάρχει ένας λόγος για εμφύλιο. Επικρατεί ξανά η άποψη ότι «αυτός με τον οποίο διαφωνώ είναι εχθρός άρα μπορώ να του πετάξω από γιαούρτια μέχρι χειροβομβίδες». Αυτά δεν απέχουν πολύ, ένα «τσακ» είναι» δηλώνει ο τραγουδοποιός στο «Esquire».
(gossip-tv)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου